خبرگزاری حوزه/در طول روزهای عزیز ماه مبارک رمضان تلاش کردیم هر روز یکی از احادیث مربوط به معارف و حقایق ماه رمضان و ویژگی های این بهار عزیز را با نگاهی معرفتی تقدیم شما نماییم.

تلاش ما بر این بود تا در این احادیث با ابعاد مختلف روزه داری و ماه مبارک رمضان آشنا شده و از دریای معارف غنی کلام معصوم(ع) به حقیقت این ماه مبارک و اصالت روزه داری نائل آییم.

در طی این روزهای عزیز، از رحمت و مغفرت گفتیم و از آزادی از بند نفس در این روزهای دریایی، از برکتهای معنوی این ماه گفتیم و از مجاهدتی که با روزه داری در تشنگی و گرسنگی برای اهالی صیام به ثبت می رسد.

از زیبایی لحظات راز و نیاز و مناجات با خدا گفتیم و از افطاری و سحوری.

از اجر و عظمت افطاری دادن به مومن روزه دار گفتیم و از شکوه و بزرگی این عبادت بی ریا و مخلصانه که باعث می شود درهای رحمت الهی به سوی انسان بازگردد.

از روزه حقیقی گفتیم که روزه چشم، گوش، دل و زبان است در کنار صیام دهان و شکم.

از حقیقت عبویدت و نتیجه روزه حقیقی گفتیم که بردمیدن نهال تقوا و شکوفایی غنچه اخلاص است در درگاه خدا.

از شور و شعور گفتیم و از شعر و شعائر. از خوابی گفتیم که عبادت است و نفسی که تسبیح است.

از زیبایی‌های بی‌شمار ماه میهمانی خدا گفتیم و از خدا که در این ماه به ویژه نشان می دهد که چقدر به بندگانش عاشق و شیداست.

مهربانتر از پدر و دلسوزتر از مادر.

خدایی که دلش برای دیدار ما پرمی کشد و قلبش برای بازگشت ما می تپد به عشق و انتظار.

خدایی که درهای بهشتش را به بهانه ماه رمضان بر سر ما می گشاید و شیطان رجیم لعین را به بند می کشد و همه چیز را مهیا می کند برای نو شدن، بهتر شدن و زیبا گشتن ما.

آری، در سی سلوک بارانی، از باران رحمت حق گفتیم و راه رفتن زیر این قطره های زلال و شفاف و زیبا.

یادتان هست که چگونه به استقابل این ماه منیر رفتیم؟ گفتیم که ماه رمضان را ماه میهمانی خدا خوانده اند و چه تعبیری شیدایی تر و شوق آورتر از این تا جان و جهان بنده را از شهد شیرین و زلال وصل یار لبالب سازد.

حضور در خلوت انسی که خوان کرامت الهی در آن گسترده و درهای بهشت به روی بندگان باز است.

آری؛ ماه رمضان بهار قرآن بود و فرصتی برای رویش دوباره مهرگیاه عشق در صحرای دل انسان. ماهی که فرصت ناب و طلایی رستگاری در جاری لحظه های آن پرتوافشان رفتن و رهاشدن است.

و از علی(ع) گفتیم که صاحب شب‌های رمضان بود و در پرواز ایشان به اوج آسمان ولایت و امامت که برترین و والاترین مقام برای بنده ای است که به شرف قرب نائل آمده، جان و جهانمان را ولایی کرد و علوی.

نظر به بندگان اگر، ز مرحمت خدا كند

قسم به ذات كبریا، ز یُمن مرتضى كند

خدا چو هست رهنمون، مگر دگر چرا و چون

كه او كند هر آنچه را كه حكمت، اقتضا كند

و رمضان ماه بازگشت به خویشتن خویش است، لحظه ای که می توان اسرار خودی را از غرقاب بی‌خودی بازشناخت و پرده های پندار را دریده و همه جا عکس رخ یار را دید.

فاین تولوا فثم وجه الله...

مردان خدا پرده پندار دریدند

یعنی همه جا غیر خدا یار ندیدند...

و اینک که ماه رمضان به پایان رسیده و سفره میهمانی خدا در بهار قرآن جمع گشته، وقت آن است که با خود بیاندیشیم که تا چه حد، چگونه و تا کجا توانسته‌ایم از فیوضات معنوی این بهار زیبایی‌ها بهره بریم و به خدا تقرب جوئیم.

گاه آن است که «حاسبو قبل ان تحاسبو» را بر خویشتن خویش جاری ساخته و به تأمل رویم که آیا از اهل رمضان و باریافتگان خوان رحمت و مغرفت الهی شده ایم یا...!

امید آنکه همه ما توانسته باشیم به قدر وسع خویش و سعه وجودی‌مان از خرمن سبز و شاخه معرفت و بلندای پیچک ایمان رمضانی سودجسته و از اهالی قرب حق گردیم.

ضمن آرزوی قبولی طاعات شما عزیزان مخاطب، مجموعه نوشتارهای سلوک باران را با حدیثی از امام صادق(ع) در باب زکات فطره به پایان می بریم و حسن ختام می بخشیم:

زكات فطره

قال الصادق (علیه السلام)

ان من تمام الصوم اعطاء الزكاة یعنى الفطره كما ان الصلوه على النبى (صلى الله علیه و آله) من تمام الصلوه.

امام صادق (علیه السلام) فرمود:

تكمیل روزه به پرداخت زكات یعنى فطره است، همچنان كه صلوات بر پیامبر (صلى الله علیه و آله) كمال نماز است.

وسائل الشیعه، ج 6 ص 221، ح 5

زیبایی حسن ختام ماه مبارک رمضان با زکاتی به نام فطره شکل می گیرد و روزه که نماد بندگی و نشانه بلند عبودیت در درگاه حق تعالی است با سنتی زیبا، و رسمی انسانی و الهی پایان می پذیرد که به نوعی اتمام انسان دوستانه رسم روزه و یاری بندگان مستحق و مستضعف خدا در قله رستگاری است.

وقتی مومنی تمام یک ماه را روزه می گیرد و با حضور زیر باران فیوضات این ماه منیر، از برکات و نعمات معنویش خیس و معطر می گردد، آماده می‌شود تا برای عملی بزرگ، توفیق یافته و به انجام آن نائل آید.

و این عمل چیزی نیست جز یاری مستمندان و دست مدد درازکردن به رفع نیاز آنان.

و این حلقه تکمیل کننده و اتصال نهایی روزه مومن در ماه میهمانی خدا با خد است که بی انجام آن، حق رمضان ادا نمی شود و راه ناتمام آن به پایان نمی رسد.

آری؛ امام صادق (علیه السلام) تكمیل روزه را به پرداخت زكات یعنى فطره دانسته، همچنان كه صلوات بر پیامبر (صلى الله علیه و آله) كمال نماز است.

و این چه فریضه‌ای بزرگ است که بی انجام آن، یک ماه روزه داری خالصانه مومن به درگاه خدا، ناقص خواهد بود و سلسله موهبات و نعمات رمضانی تمام نخواهد گشت و اتصال و تسلیم حق، شکل نخواهد یافت.

زکات فطره نماد و نموداری از توجه و تنبه مومنین به مستمندان و مستحقان است و سهمی که آنان از مال و طعام خویش به یاد و برای خدا تقدیم ضعفای امت می کنند و آنان را در همدلی و همراهی جمعی جامعه اسلامی در عید بزرگ فطر شریک می سازند.

چه زیبا و باشکوه و هم‌دلانه و نوازشگر است این رسم زیبای فطریه که پایان بندی گوارا و دستگیرانه و یاریگرانه ای را برای آخرین روز ماه رمضان شکل می بخشد و مومنین را در یک همراهی جمعی و حرکت باشکوه و زیبای اجتماعی به دستگیری و یاری رسانی به محرومان توجه می‌دهد.

آری؛ ماه رمضان با زکات فطره رنگ یاری می گیرد و عطر همراهی می پراکند.

و همچنان که امام(ع) فرمود این ماه منیر، کامل نمی شود مگر با نور ناب و جلوه تابناک زکات فطره که نمادی از توجه مومن روزه دار به فقرای فرودست است تا با دستگیری از آنان، حیات اجتماعی مسلمانان که وابسته به حساسیتهای لازم و بایسته اجتماعی آنان نسبت به همدیگر است، ظهور و بروزی حقیقی یابد و جلوه شکرگزاری به درگاه حق، با مددرسانی به ضعفای امت کامل شود.

امید آنکه روزه های ما با ادای زکات فطره همچون نمازهایمان که مزین به سلام و صلوات بر رسوی مهر و عشق است، چوانان قرص ماهی کامل و نورانی، تجلی بخش انوار معنویت و معرفت در آسمان دلمان گردد.

باشد که در رمضانی دیگر زیارت‌گر شما بندگان مهربان و پاک خدا باشیم!

ایدون باد!