به گزارش خبرگزاری حوزه، محمد چراغی در یادداشتی آورده است:

۱. با رصد هرچه بیشتر فضای رسانه‌ای و تبلیغاتی کشور، باید اذعان کرد که عمده خساراتی که از این ناحیه متوجه کشور می‌شود براثر کم‌توجهی یا بی‌توجهی به راهبردهای ترسیمی رهبر انقلاب می‌باشد؛ قصد دارم در این یادداشت، میزان توجه آن دسته از اهالی رسانه را که به گفته‌ی خود، کوشش آن‌ها در جهت تطبیق حداکثریِ مواضع و کنش‌های خویش با رهبر انقلاب می‌باشد بپردازم.

۲. چندی قبل در یادداشتی آورده بودیم: «مدعی ولایتمداری ناگزیر از مراجعه به الگوهایی است که در مسیر ولایت امتحان خود را پس داده اند و حقیقتاً -و نه توهما- رفتاری عمارگونه در حوادث مختلف داشته اند و بدیهی است که در این موضوع چه کسی بهتر از آیت الله خامنه ای؟»؛ در آن یادداشت با استناد به یکی از مواضع رهبری در سال ۵۸، توضیح داده بودیم که «ایشان به خوبی تشخیص داده بودند که دشمنان جرأت تعرض به شخص امام را نداشته و برای تضعیف ایشان ارگان‌های وابسته به ایشان را مورد تخریب قرار می‌دهند و سعی می‌کنند چهره‌های موجه را در چشم مردم خراب کنند» و نتیجه گرفته بودیم که دوستداران انقلاب نیز باید در مواضع خود به این نکته توجه کنند.

۳. رهبر انقلاب ۴۲ سال پس از آن بیانات -که شایسته بود تاکنون جامه عمل به آن پوشانده می‌شد و نیازی به تذکر مجدد پیدا نمی‌شد- دوباره مطلبی مشابه را بیان کرده و از سناریوی خطرناک دشمنان دانا پرده برمی‌دارند؛

ایشان در دیدار اخیر مردم آذربایجان شرقی فرمودند: «[دشمنان] در این اتاقهای فکرشان -به اصطلاحِ خودشان اتاق‌های فکر و گروه‌های اندیشه‌ورز- دارند تلاش می‌کنند برای اینکه ملّت ایران را و بخصوص جوانها را از این راه برگردانند و وسیله‌ای که آنها دنبال می‌کنند فعلاً دو وسیله است: یکی فشارهای اقتصادی است برای اینکه مردم را به تنگ بیاورند و از نظام اسلامی جدا کنند، یکی هم لجن‌پراکنی است؛ لجن‌پراکنی‌ها، دروغ‌پردازی‌ها، تهمت زدن‌ها، که به ارکان انقلاب تهمت می‌زنند، به ابعاض انقلاب تهمت می‌زنند، به مراکزی که در پیشرفت انقلاب تأثیر دارند تهمت می‌زنند. یک روز به مجلس شورای اسلامی، یک روز به شورای نگهبان، یک روز به سپاه؛

... اگر جرأت می‌کردند، از خشم مردم و عکس‌العمل مردم نمی‌ترسیدند، به امام هم اهانت می‌کردند؛ منتها خب جرأت نمی‌کنند و می‌دانند که عکس‌العمل مردم تند است در مقابل این.»

۴. اهل رسانه‌ای که به اسم مطالبه‌گری و عدالت‌خواهی، پنجه در صورت ارکان و ابعاض انقلاب انداخته و بالاتر از آن همچنان خود را انقلابی و دلسوز انقلاب (!) معرفی می‌کند یا از معنای «انقلاب» بی‌اطلاع است یا نمی‌داند انسان «انقلابی» چه ویژگی‌هایی دارد.

گفتنی است که این یادداشت به معنای نفی انتقاد و ارزیابی نهادها و سازمان‌های فعال در کشور نیست و اتفاقاً به اعتقاد نگارنده، نقد عالمانه ضرورتی حیاتی است ولی به عنوان مثال باید روشن شود «نقد عالمانه فلان نهاد، چه شاخصه‌هایی دارد؟»

حقیقتاً بنده نمی‌توانم استناد به یک نظرسنجی اینستاگرامی درباره میزان موفقیت آن نهاد را نقد و ارزیابی عالمانه قلمداد کنم!