حجت الاسلام سید محمدحسین طباطبایی منش در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری حوزه ضمن تبریک فرارسیدن نیمه شعبان المعظم، سالروز ولادت باسعادت حضرت مهدی موعود(عج) اظهار داشت: در حدیث نورانی از امام صادق(ع) آمده که حضرت می فرمایند:"اهل آسمان و زمین به وسیله ظهور او خوشحال می شوند. پرندگان آسمان و ماهیان دریا نیز با ظهور او شادی می کنند"

وی با بیان این که امید با خلقت انسان همزاد است و سعی و تلاش او را نیز به دنبال دارد، افزود: امید به معنای تحقق خواسته‌ها، عملی شدن آرمان‌های والای بشری و به فعلیت رسیدن همه قوه‌ها و پتانسیل‌های موجود در طبیعت و سرشت آدمی در چارچوب قوانین حاکم بر همین جهان است و بی شک باور به نظام و فرهنگ مهدوی، زمینه ساز شکل گیری همین امید واقعی است.

وی ادامه داد: در واقع نظام و فرهنگ مهدویت، رؤیاهای صادقانه بشر را تعبیر و تفسیر حقیقی می‌کند، چرا که نظامی است‌که شعارش، حکومت عدالت مطلق بر جهان برون و درون آدمی می باشد و غایت آن نیز تحقق سعادت حقیقی بشریت است و لذا ما هر چقدر که به شاخصه ها و مؤلفه های فرهنگ مهدویت تأسی بجوییم در مسیر تحقق همین سعادت و هدایت، زمینه سازی کرده ایم.

این فعال فرهنگی و رسانه ای خاطرنشان کرد: نظام مهدوی که خلاصه و نتیجه رسالت همه ی انبیا و اولیای‌ الهی است، در راستای تحقق آسایش، کمال و تعالی بشر برنامه‌هایی دارد که فطرت بشر، منتظر آن است و لذا یکی از مهم ترین رسالت های محبان امام زمان(عج)، تبیین و ترویج همین معارف و آموزه های ناب و انسان ساز است.

وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به این که داشتن امید و آرزو از ویژگی‌های مهم انسان است که بر پایه آینده نگری است، گفت: امید و آرزو البته تفاوت هایی با هم دارند از جمله آن که امید توأم با عقل بشر است و بر این اساس، خواسته‌اش خردمندانه و امکان‌پذیر به شمار می‌رود و به محال تعلق نمی‌گیرد، اما آرزو لزوماً این گونه نیست و لذا گاهی با عقل هماهنگی ندارد و خواسته اش هم عقلایی نیست.

این نویسنده و پژوهشگر حوزوی همچنین افزود: تفاوت دیگر امید و آرزو این است که معمولاً آرزومند در حال نشسته انتظار رسیدن به آرزویش را دارد و گامی به سوی مقصد بر نمی‌دارد، اما برعکس شخص امیدوار، در پی امید خود می‌رود و هر گامی که بر می‌دارد، به امیدی می‌رسد.

وی بیان داشت: از این نکته هم نباید غافل شد که امید اصلی، به وجود آورنده امیدهای فرعی است و هر یک از این امیدها که محقق شود، پایه‌ای می‌گردد تا به سوی امید بالاتر گام بر دارد و بر اساس آموزه های دینی ما، بالاترین امید در زمان غیبت، امید به آمدن منجی عالم بشریت است و به همین خاطر گفته اند که انتظار فرج، افضل اعمال است.

وی اضافه کرد: ضمن آن که در بینش دینی امیدی پسندیده است که موضوع آن، زندگی پربارتر، رستگاری، زنده و سرشار بودن. و همراه با انگیزة قلبی، حرکت، شجاعت و تلاش است؛ آمادگی داشتن برای چیزی که تولد نیافته و البته می‌تواند به وجود آید، به همین خاطر است که رسول الله(ص) می فرمایند: "امید، رحمت خدا برای امت من است. اگر امید نبود، مادری فرزند خویش را شیر نمی‌داد و کسی درختی نمی‌کاشت. "

حجت الاسلام طباطبایی منش همچنین گفت: از سوی دیگر امام باقر(ع) می فرمایند:" از امید دروغین بپرهیز که تو را گرفتار ترس حقیقی می‌کند. " چرا که امید دروغین قبل از هر چیز انسان را نسبت به آینده ناامید می کند.

وی ابراز داشت: امید بر دو قسم است، امید واقعی و امید واقعی و امیدهای واهی، بیشتر شامل نوعی ایده‌آل‌ها، آرمان‌ها و آرزوهای گم شده‌ای است که انسان با حاضر کردن آنها در ذهن و درون خویش، به نوعی آرامش خاطر دست می‌یابد. در صورت تداوم و تقویت آن آرمان‌ها و آرزوها خود به خود زمینه جدا شدن از مسائل و روی‌دادهای واقعی زندگی و در نتیجه احساس بیگانگی با واقعیات، برای شخص فراهم می شود، کما این که امیرالمؤمنین(ع) در ترسیم این دویدن و نرسیدن می‌فرمایند:"کسی ‌که در پی سراب(آرزوی واهی) برود، رنجش به درازا کشد و تشنگی‌اش افزون گردد؛ آن‌که آرزوی سیراب شدن از سراب دارد، امیدش ناامید شود و در تشنه‌کامی خویش جان سپارد. "

این فعال فرهنگی همچنین ادامه داد: طبعاً در مقابل امیدهای واهی، امیدهای واقعی قرار دارند؛ امیدهایی که دارای پایه و اساسی منطقی و استوارند و از اعتقادات و باورهای دینی و ارزش‌های مبتنی بر وحی الهی سرچشمه می‌گیرند، مانند امید به ظهور حضرت حجت(عج) و شرایطی که آن حضرت با حکومت خویش فراهم می سازند.

وی گفت: بر این اساس انتظار حضرت بقیة الله الاعظم(عج) موجب گسترش و توسعه امیدهای واقعی در شیعیان و پیروان آن حضرت می‌شود؛ امیدهایی که منتظرانش، هرگز در حقیقت و اصالت آنها، شک و تردیدی به خود راه نمی‌دهند، چرا که چنین امیدهایی از متن باورهای دین و برخاسته از اعتقاد اصیل و استوار شیعه است.

حجت‌الاسلام طباطبایی منش در خاتمه سخنان خود با بیان این که ترویج آموزه های مهدوی زمینه ساز تقویت امید به آینده در جامعه بشریت است، بیان داشت: به هر صورت آنچه اهمیت دارد این است که بدانیم امید، عامل ذاتی و باطنی شالوده ی زندگی انسان است، کما این که قرآن مجید نیز همواره روح امیدواری را در وجود آدمی می‌دمد و تأکید دارد، که ای بندگان از رحمت خدا مأیوس نشوید.