خبرگزاری حوزه | وقتی میری آرایشگاه، باید یک ربع تا بیست دقیقه زیر دست آرایشگر بنشینی، تا آخرش موهات مرتب و قشنگ بشه... امّا اگر وسط کار از روی صندلی بلند شی، یا اینکه چند بار سرت رو تکون بدی و نگذاری کارش رو انجام بده، بعد داد و هوار راه بندازی «چرا موهای منو اصلاح نکردی»... آرایشگر با عصبانیت و کمی تعجب بهت میگه: «مرد حسابی مگه درست نشستی که من بتونم کارم رو انجام بدم؟!»
حالا اگه در جوابش بگی: «مگه من پنج دقیقه ننشستم زیر دستت؟! چرا همین اندازه موهام مرتب نشده؟! چرا انقدر نامیزونه؟!» به نظرم خودتم حق بهش میدی که بهت بخنده!
به قول آرایشگر آخه مرد حسابی، موهات موقعی اصلاح میشه که یک ربع کامل بنشینی و تکون نخوری! نمیشه بگی چون پنج دقیقه نشستم پس به همون اندازه باید موهام مرتب بشه!!!
بعضی اوقات در مشکلات زندگی، ما هم چنین گلایه کودکانه‌ای از خدا می‌کنیم؛ همین قدر خنده دار؛ نه درست به دستوراتش عمل می‌کنیم، نه کمی صبر داریم تا نتیجه حاصل بشه؛ ولی تا مشکلی پیش میاد، داد و هوارمون رو بالا می‌بریم که: آهای مگه من نماز نخوندم، مگه من روزه نگرفتم، مگه من ... پس چرا اینطوری شد؟!
در اینطور وقت‌ها از خودمون بپرسیم، مگه من چقدر به دستورات اصلاحگر هستی عمل کردم که انقدر توقع دارم؟
آیا به اندازه کافی برای نتیجه صبر کردم، یا وسط کار از زیر دست او بلند شدم و داد و هوار راه انداخته‌ام؟
پیامبراکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم):
«هر کس بر چیزی که خوش ندارد، صبر کند؛ آنچه را که دوست دارد به دست می‌آورد.»
محمد جواد محمودی
