به گزارش خبرگزاری حوزه، در سومین روز از جشنواره فیلم فجر سه فیلم سینمایی «پرونده باز است» ساخته کیومرث پوراحمد، «سرهنگ ثریا» به کارگردانی لیلا عاج و «عطرآلود» به کارگردانی هادی مقدم دوست روی پرده رفت.
فیلم نخست تجربه جدید کیومرث پوراحمد است که سال‌هاست با سینمای آرمانی خود فاصله گرفته است. این فیلم از «پنجاه قدم آخر» و «تیغ و ترمه» کار بهتری است اما هنوز با «اتوبوس شب» و «خواهران غریب» فاصله زیاد دارد.
قصه درباره نوجوانی است که به دلیل قتل در آستانه اعدام است خانواده نوجوانان سعی می‌کنند از پدر و مادر مقتول رضایت بگیرند اما موفق به این کار نمی شوند. در نهایت داستان باز گذاشته می‌شود و تماشاگر نمی فهمد آیا وی قصاص می شود یا خیر!
«پرونده باز است» به بهانه پرداختن به بخشش، قصاص را نقد می‌کند و تصویری سیاه از آن نشان می دهد! درصورتیکه قصاص، قانونی الهی است که برای احقاق حق مظلوم اجرا می شود. این فیلم از بازی‌های خوبی بهره نبرده و کارگردانی آن هم بسیار متوسط است. در مجموع تنها به ساخته جدید پوراحمد میتوان نمره متوسط داد.
سرهنگ ثریا
لیلا عاج در اولین ساخته سینمایی خود در مقام کارگردان سراغ موضوعی حساس و مهم رفته است اما متاسفانه نتوانسته آنگونه که باید حق مطلب را ادا کرده و به نوعی فیلم مرعوب سفارش دهنده می شود. تهیه این فیلم بر عهده سازمان رسانه‌ای اوج است؛ مرکزی که عمدتاً فیلم های خوش ساختی را تولید می‌کند اما این فیلم به واسطه تجربه اندک کارگردانش، اثر درخور توجهی از کار در نیامده است.
در فیلم جز ضجه و زاری چیزی نمی بینیم و کارگردان خواسته با گریه و فریاد، مخاطب را تحت تاثیر قرار دهد. نقش ها همگی تیپ هستند و هیچ کدام شخصیت پردازی منسجمی ندارد حتی سرهنگ ثریا برای تماشاگر مشخص نیست و عقبه او به اطلاع بیننده نمی رسد برای همین صرفاً با تیپ هایی روبرو می شویم که به سیاه و سفید تقسیم می شوند.
فیلم «سرهنگ ثریا» مدعی است که بر پایه واقعیت ساخته شده. شاید این امر درست باشد اما کارگردان به واسطه ضعف در ساختار، تصویرگر خوبی برای واقعیت مورد نظر نبوده است. اصولاً کارهایی نظیر سرهنگ ثریا اسیر کلیشه و شعار هستند برای همین هیچگاه این تولیدات آنچنان که باید دیده نخواهد شد.
درباره بازی های فیلم هم باید گفت بسیار اتفاق متوسطی را در فیلم شاهد هستیم. کارگردان میزانسن و دکوپاژ دلچسبی ندارد و تنها نکته مثبت فیلم را شاید بتوان در طراحی صحنه خوب فیلم نام برد.
عطرآلود
آخرین فیلم شب سوم «عطرآلود» نام داشت. این فیلم را هادی مقدم دوست فیلمساز ارزشی سینمای کشورمان جلوی دوربین برده است که در آن امید به زندگی ترویج می شود بدون آنکه شعاری بدهد. همچنین بسیاری از آموزه های اخلاقی که فیلم به بیننده منتقل می کند او را به تفکر وا می دارد.
در فیلم از از المان های مذهبی هم به شکلی زیبا و درست استفاده شده است. برای نمونه در سکانسی نماز خواندن مصطفی زمانی را می بینیم این لحظه بدون هیچ شعار و اغراقی نشان داده می شود پس مطمئناً بر دل تماشاگر می نشیند. همچنین عشق به خانواده پیام دیگری فیلم است و توکل به امید به خدا شاید اصلی ترین آموزه فیلم را در بر گیرد.
فیلم به تماشاگر می‌گوید در بدترین شرایط موجود، باز این خداست که می تواند بنده اش را به سلامت و خیر برساند تنها کافیست این را با قلب و جان و روح درک کند. درباره بازی های فیلم هم باید گفت اتفاق خوبی در فیلم رخ داده و مصطفی زمانی بازی به جا و درست دارد.
نکته منفی «عطر آلود» به طولانی بودن قصه مربوط می شود که امیدواریم کارگردان برای اکران عمومی در تدوین مجدد کمی از زمان فیلم بکاهد. در نهایت باید گفت «عطرآلود» یکی از آثار خوبه هادی مقدم دوست در مقام کارگردان است.
گزارش: داوود کنشلو
