خبرگزاری حوزه | "ما اکثَرَ العِبَر و اقلَّ الاعتبار". ای کاش این کلام موجز و پر محتوای امیر بیان و یعسوب‌الدین علی علیه‌السلام را تلنگری برای خود بدانیم و عبرت‌پذیر باشیم.
اصولا زلزله و حوادث اینچنینی حداقل از دو منظر جای عبرت دارد؛ یکی اینکه انسان به داشته‌های خود ننازد و مغرور نشود؛ چرا که ممکن است در عرض چند ثانیه هر آنچه دارد را بر باد فنا ببیند. به قول شاعر : "بر مال و جمال خویشتن غره مشو /کان را به شبی برند و آن را به تبی"
نکته دیگر اینکه باید باور کنیم که همه چیز به اراده خداوند بستگی دارد و تا او نخواهد ذره‌ای در عالم جابجا نمی‌شود.
وقتی در اخبار می‌شنویم که مثلا در زلزله مهیب ترکیه و سوریه، بعد از گذشت بیش از یک هفته عده‌ای زنده از زیر آوار درآمده‌اند، آیا این واقعه نشان‌دهنده‌ی قدرت و اراده مافوق الهی نیست؟! آیا وقتش نرسیده کسانی که تفکرات مادی گرایانه دارند و همه چیز را با این نگاه می‌نگرند با مشاهده این حقایق به خود بیایند و به قدرت بی‌انتهای خداوند قهار ایمان بیاورند؟!
آیا چنین رویدادی که شخصی بعد از گذشت حدود ده روز زنده از زیر آوار بیرون بیاید با نگاه مادی جور در می‌آید. باور کنیم که "انَّ اللهَ علی کلِ شیءِِ قدیر".
بابک شکورزاده
نظر شما