به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت‌الاسلام والمسلمین مهدی ابوطالبی طی سخنانی در نشست علمی «منشور روحانیت» که به همت مؤسسه راهبردی حق پژوهی مشهد و با حضور اصحاب رسانه در سالن جلسات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) قم برگزار شد، با اشاره به حمایت قاطبه علما از نهضت امام خمینی(ره) ابراز داشت: از علما و فقهای شاخص و تراز اول ما کسی را سراغ نداریم که با نهضت امام راحل مخالف باشند و هر کدام کما بیش از این مسئله حمایت نمودند.
وی با اشاره به این که علمای شیعه همواره پرچمدار مبارزه با استبداد و استکبار بوده‌اند، افزود: در بین علما و فقها و مراجع تقلید، نقش امام راحل در موفقیت یک نهضت الهی و مردمی بسیار ممتاز و شاخص بوده و باید مؤلفه های این توفیق به درستی تبیین و تحلیل شود.
وی با اشاره به خفقان شدید در دوران رژیم پهلوی و ایجاد محدودیت شدید برای روحانیون و اهل علم گفت: مرحوم آیت‌الله العظمی صافی نقل می کردند که ما از آن جا که در قم نمی‌توانستیم مباحثه کنیم به باغ های اطراف می‌رفتیم. البته این خفقان هم جواب نداد و انگلیس به نتیجه رسید که این روند ثمری ندارد لذا رضاشاه را تبعید کردند، هر چند که در دوره محمدرضا پهلوی نیز در ابتدا فضا برای روحانیت اندکی بازتر شد، اما به تدریج فشارها و محدودیت ها به خصوص برای روحانیون انقلابی و پیروی امام خمینی(ره) افزایش یافت.
این استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: در جریان نهضت حضرت امام(ره) شخصیت هایی چون مرحوم آیت‌الله شریعتمداری که ابتدا با نهضت همراه بود قائل به ولایت مطلقه فقیه و حتی جهاد ابتدایی بودند، ضمن آن که بزرگانی همچون آیات حکیم، خویی و میلانی که اعلامیه حمایت از نهضت را دادند و ابتدا همراهی نکردند، چون تصور می‌کردند که مردم همراهی نخواهند کرد یا ترس از کشتار شدید مردم را داشتند.
وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به این که بحث تفکر جدایی حوزه و دین از سیاست در میان بخشی از روحانیت دارای ریشه تاریخی است، گفت: واقعیت آن است که پس از مشروطه، نهضتی که از سوی علما شروع شد به دست جریان رقیب افتاد. لذا این نگرانی بعد از مشروطه همیشه وجود داشت که روحانیت قیام کند و ثمره آن به دست سکولارها بیفتد و حتی آیت‌الله بروجردی به صورت مستقیم وارد نهضت ملی نفت نشد، چون نمی‌خواست در صورت عدم موفقیت به نام مرجعیت عظما تمام نشود.
حجت الاسلام و المسلمین ابوطالبی افزود: بزرگان فقها در قم و نجف چه پیشتر و چه امروز در حدود اختیارات ولی فقیه با هم اختلاف دارند، ولی با اصل آن مخالفتی ندارند. البته باز هم متهم به سیاسی نبودن و عدم دخالت در سیاست می‌شوند. البته برخی که مخالف دخالت فقها در سیاست هستند به این افراد نزدیک می‌شوند تا به این تفکر دامن زده شود و متأسفانه این دقت در برخی از بیوتات در مواجهه با این افراد وجود ندارد و لذا این فضای جدایی دین و حوزه از سیاست، عمدتاً جریان‌سازی و تبلیغاتی به شمار می رود.
معاون پژوهشی موسسه امام خمینی(ره) یادآور شد: وقتی در اوایل انقلاب ولایت فقیه مطرح شد، نهضت آزادی علیه آن بیانیه نوشت و گفتند شیخ انصاری ولایت فقیه را قبول ندارد و ساخته امام(ره) است، ولی وقتی کنگره ایشان برگزار شد، مشخص شد که آن مرجع بزرگ، تعبیر حکومت و ولایت مطلقه دارد. متأسفانه با جریان‌سازی و فضاسازی هنوز هم گفته می‌شود که آخوند خراسانی ولایت فقیه را قبول ندارد و این نگاه در بین برخی طلاب و مبلغان و مدرسان حوزه امتداد یافته است، در صورتی که آخوند ولایت فقیه را قبول دارد.
استاد حوزه علمیه همچنین با اشاره به این که بصیرت بالای سیاسی امام خمینی(ره) مورد تأیید بسیاری از علما و چهره های شاخص بوده است، ابراز داشت: امام (ره) با هوشمندی، حکمت و درایت و آینده نگری خاصی نسبت به برخی جریانات چه در داخل حوزه و چه خارج از آن هشدارهایی می دادند که در منشور روحانیت به بخشی از آن ها اشاره شده است.
این محقق و نویسنده حوزوی همچنین بیان داشت: یکی از مهم ترین مصادیق جهاد تبیین روحانیت انقلابی در شرایط کنونی، تشریح و تبیین همین منشور روحانیت است که بازخوانی و تحلیل آن یک ضرورت به شمار می رود.
وی افزود: با وجود هجمه های ناجوانمردانه علیه روحانیت و حوزه های علمیه، عموم حوزویان ضمن حمایت از انقلاب و نظام اسلامی، با ساده زیستی خود، درد و مشکلات مردم را درک کرده و پیگیر حل آن ها بوده و هستند، هر چند که ممکن است در بین بخش بسیار اندکی از روحانیت نیز زندگی اشرافی وجود داشته باشد اما قاطبه آنان این طور نیستند.
