خبرگزاری حوزه | الان در شرایطی هستیم که برخی مؤمنین با دیدن وضع حجاب از همه چیز ناامید شده و ارزش های اسلام و انقلاب را در لبه پرتگاه می‌بینند!

وضع موجود حجاب، می‌تواند تلنگری باشد تا به داشته های خود بیشتر فکر کنیم و امیدوارانه به آینده نگاه کنیم. برای درک بهتر شرایط موجود باید از افق بالاتری به مسائل نگاه کرد.

«بدحجابی» قطعا مشکلی هست که باید چاره اندیشید اما در برابر وضع کلی که در آن زیست میکنیم امر قابل توجهی به حساب نمی‌آید.

آیا تا به حال به این فکر کرده ایم که:
اگر: حاکم کشور ما طاغوت بود و نیروی نظامی و ارتش ما در اختیار دشمنان دین بود
اگر: مسئولین داخلی دست نشانده خارجی ها و افراد لا ابالی بودند
اگر: به اسلام به دید یک دین عقب مانده و دور از مدنیت و به مؤمنین به چشم انسان هایی که توانایی ساخت یک آفتابه را هم ندارند، نگاه می‌شد
اگر: دینداران در فشار و تنگنا و علمای ما در زندان و حصر بودند و شراب و رقص و دیسکو عمل هر شب خیابان های تهران بود
و...
اصلا برای ما افتادن روسری چند تا خانم مسئله میشد؟

اینکه «افتادن روسری» برای ما الان مسئله شده برای این است که مسائل مهم تری از جنس موارد بالا حل شده و ما از آنها در تاریخ معاصر خود عبور کرده ایم به نحوی که «ساختار حکومت» و «ابزارهای قدرت» در اختیار دین‌داران قرار گرفته است.

الان در شرایطی هستیم که مؤمنین در اوج عزت و آبروی تاریخی هستند؛ شرایطی که:

قدرت مطلقه در جغرافیای ایران یک فقیه مجتهد شیعه است.

تجهیزات و قدرت نظامی و جنگی ما در اختیار یک فقیه مجتهد شیعه هست.

زیرساخت های علمی و تولیدی کشور در اختیار مؤمنین است.

شرایطی که مؤمنین از انزوا درآمدند و اثبات کردند با حفظ ایمان می‌توانند در مرز تکنولوژی حرکت کنند و در قله علمی قرار گیرند تا جاییکه میتوانند به دومین قدرت نظامی جهان، تجهیزات نظامی صادر کنند.

شرایطی که حتی در عرصه فرهنگ هم هنوز کشف حجاب در فرهنگ ایرانی تبدیل به عرف و عادت زنان جامعه نشده لذا به وضوح می بینم بدون روسری بودن در عرف جلب توجه می کند چون خلافِ عرفِ پوشش زنان ماست. به همین دلیل هم بسیاری از «شل حجاب ها» هنوز کشف حجاب نکردند چون کار خود را خلاف عرف و سبب «انگشت نما شدن» می‌دانند.

در چنین شرایطی ناامیدی از همه چیز بخاطر وضع موجود حجاب، امری معقول است یا صرفا احساساتی است که ناشی از عدم تأمل در واقعیات تاریخی ماست؟

احسان نیشابوری