به گزارش خبرگزاری حوزه از سمنان، حجت الاسلام والمسلمین محمد ترابی، استاد حوزه علمیه شهرستان دامغان پس از یک دوره بیماری شامگاه سه شنبه ۶ تیر ۱۴۰۲ دارفانی را وداع گفت و به دیار باقی شتافت.

بر پایه این گزارش، حجت الاسلام والمسلمین ترابی فرزند رحمت الله سال ۱۳۱۸ شمسی در دامغان از خانواده ای مذهبی بدنیا آمد. پدرش خیاط بود و با علما و روحانیون شهر رفت و آمد داشت.

پس از گذراندن دوران ابتدائی وارد حوزه علمیه دامغان شد و با مشورت مرحوم شیخ غلامحسین خیری، ادبیات را در محضر مرحوم شیخ محمدتقی قادری آغاز کرد.

سه سال بعد به قم مهاجرت کرد تا در جوار حرم کریمه اهل بیت فاطمه معصومه (س) ادامه تحصیل دهد. روزهای سختی که فقط تشنگی تحصیل، مشکلات را بر او آسان می کرد. مطول را از مرحوم فشارکی، قوانین را از حاج شیخ مصطفی اعتمادی و لمعتین را از محضر آیات صلواتی و ستوده آموخت و سپس در درس مکاسب آیت الله مشکینی و کفایه آیت الله مکارم شیرازی و مرحوم سلطانی حاضر شد.

در درس خارج از محضر آیات عظام شیخ عباسعلی شاهرودی، گلپایگانی، میرزا هاشم آملی، امام خمینی، داماد و حاج شیخ مرتضی حائری چندین سال تلمذ کرد. همزمان درس تفسیر را از محضر آیت الله سبحانی فرا گرفت.

در دوران قبل از انقلاب در سخنرانیهای حضرت امام خمینی (ره) در مسجد اعظم و نمازهای جماعت او حضور پیدا می کرد و از مبارزات امام در قم خاطرات فراوانی دارد.

پس از کسب تحصیل ابتدا برای تدریس به گرگان می رود ولی کمتر از یکسال بعد به دامغان برمی گردد و فعالیتهای تدریس و تبلیغی را در وطن آغاز کرد.

در دامغان علاوه بر تدریس در حوزه علمیه، امور طلاب را سر و سامان می بخشد و در مجامع انقلابی به سخنرانی می پردازد تا اهداف و آرمانهای امام خمینی(ره) را به گوش مردم برساند. از جمله فعالیتهای سیاسی مهم ایشان سخنرانی در مراسم چهلمین روز درگذشت سید مصطفی خمینی در دامغان و دفاع از حریم مردم در واقعه یازدهم محرم سال ۱۳۵۷ می باشد.

با پیروزی انقلاب به عضویت فعال کمیته انقلاب اسلامی شهرستان دامغان در می آید و همزمان به مسئولیت دفتر حزب جمهوری اسلامی منصوب می گردد.

سخنرانیهای پر بار او و تبیین مواضع نظام در خطبه های نماز جمعه در قامت امام جمعه موقت در اوایل پیروزی انقلاب فصل دیگری از زندگی این روحانی مبارز است.

در سال ۱۳۶۰ شمسی بنا به در خواست مسئولین سیاسی شهر به مسئولیت عقیدتی سیاسی شهربانی دامغان منصوب می گردد تا در پرورش نیروهای انقلابی و مذهبی همت گمارد. بر این اساس همزمان با خدمت در شهربانی به آموزش دینی کارکنان سپاه پاسداران و جهاد سازندگی می پردازد و پس از چند سال فعالیت در شهربانی به سنگر درس و تعلیم در دبیرستانها و دانشگاهها و حوزه های علمیه دامغان روی می آورد تا بتواند در این سنگر نقش اصلی خویش که همان پرورش نیروهای جوان هست بپردازد.

ارتباط صمیمی با نسل جوان و حضور فعال این قشر از جامعه در مجالس تفسیر و اخلاق استاد باعث گردید شاگردان زیادی برای دفاع از مکتب انقلاب و اسلام تحویل جامعه اسلامی گردد.

در دوران دفاع مقدس نیز همواره با رزمندگان مأنوس بود. در این زمینه در دفتر خاطرات خود اینگونه آورده است: ”بارها همراه رزمندگان در خط مقدم و هر جای دیگر به دیدن آنها رفتم. شبهای زیادی با رزمندگان در سنگرها سپری کردم. نمی گویم من رزمنده بودم اما رزمندگان را دوست داشتم.”

عمر این عالم مجاهد سرشار از تلاش و کوشش در راه اسلام و انقلاب است. تبلیغ در روستاها و شهرهای متعدد و تدریس در مقاطع دانش آموزی، دانشگاهی، حوزوی و نهادهای انقلابی ثمره یک عمر مجاهدت و ایثار این عالم نام آشنای شهر دامغان می باشد.

دست نوشته های فراوانی از مطالعات او آماده چاپ وجود دارد که تا به حال کتاب ”ارشادهای عملی معصومین” به بازار نشر عرضه شده است.

انتهای پیام/