به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت‌الاسلام والمسلمین محمدرضا نائینی از اساتید سطح عالی حوزه علمیه قم با از دست دادن پدر خود عزادار شد. وی به همین مناسبت در کانال خود در فضای مجازی در دلنوشته ای در فراق پدر آورده است:

امروز پدر بزرگوارم را تا دروازه ی قبر بدرقه کردم.

و حالا شب بی پدری من است.

این هم تجربه ایست دیگر.

نکته ی آموزنده برای من اما کیفیت مرگ و تجهیز و تدفین او بود.

روز جمعه، هفتم سالار شهیدان علیه السلام، در حالی که سیاه پوش مجلس روضه ی دهه ی محرم خانه ی ما هنوز جمع نشده بود دار فانی را وداع گفت.

تعداد کسانی که از نجف اشرف و کربلای معلا و ارض اقدس مشهد و حتی مدینه ی منوره با من تماس گرفتند و گفتند به نیابت از او زیارت خوانده اند از عدد و رقم به در رفت.

تعداد قابل توجهی از سادات و روحانیون پیکرش را تشییع نمودند و عدد بیشتری با شرکت در مجلس ختمش بزرگش داشتند.

در مکانی دفن شد که من نیز آرزو دارم در حوالی همان مکان دفن شوم.

بیوت مراجع عظام تکریمش کردند،

و در زمانی که در شهر ما رسم بر این شده که بر مزار میت در روز دفنش تار و تنبور می نوازند، در هنگام تدفینش زیارت عاشوراء خوانده شد.

اعتراف می کنم که در مدیریت این نوع مجالس به شدت ناتوانم.

اما اخوان روحانی و فرزندشان بی عرضگی مرا کاملا جبران کردند.

جزاهم الله خیر جزاء المحسنین.

تمام مستحبات تغسیل و تکفین و تدفین برای او انجام شد.

و این همه در حالی بود که او انسانی کاملا عادی بود.

آنچه من از او سراغ دارم دو خصلت است:

اول این که بر سر سفره ی ما فرزندانش جز نان حلال ننهاد.

و دوم این که در طول عمرش از این که از اعتبارش برای گشودن گره از مشکل دیگران خرج کند هیچ ابائی نداشت.

شاید این عزت و احترام دیروز و امروزش نتیجه ی همین دو باشد.

رحمه الله و أسکنه فی بحبوحة جنانه.