به گزارش خبرگزاری حوزه، سخن گفتن و روایت کردن از سردارانی چون شهید محمد بنیادی، سهل و ممتنع است؛ سهل از آن سو که به لطف یاران و دوستان و نزدیکانش خاطرات بسیاری درباره ایشان وجود دارد و ممتنع از این حیث که شاید نتوان در یک کتاب یا فیلم مستند به همه زوایا و ابعاد سبک زندگی شخصی و مبارزاتی و روحیات چنین شهیدان والامقامی پرداخت.

با این حال مستند"آرام بی قرار" به کارگردانی مصطفی خسروی، تلاشی است ارزنده در راستای نشان دادن بخش های جذابی از سیره و سلوک شهیدی که از سرداران به نام و دلاور لشکر همیشه پیروز ۱۷ علی بن ابیطالب(ع) بود.

البته آن گونه که سازنده اثر در گفت و گویی که با او داشتیم بیان کرد، موانع و مشکلات زیادی فراروی او و همکارانش در تولید این اثر وجود داشته، کما این که انبوه تصاویر و فیلم های آرشیوی مصاحبه با خانواده شهید گویای این مساله است و ای کاش زمینه ای فراهم می شد تا کارگردان بتواند مصاحبه هایی اختصاصی با کیفیت فنی مطلوب با نزدیکان و خانواده شهید بنیادی انجام می داد.

به هر طریق، تماشای این اثر آن هم در جمع همرزمان و دوستان شهید، فرصت بسیار عزیز و مغتنمی بود که به برکت هفته دفاع مقدس و جشنواره مستند فیلم ۱۷ برای نگارنده و جمعی از علاقه مندان در نخستین روز از جشنواره فراهم شد.

مصاحبه های انجام شده با همرزمان و رفقای شهید هم حاوی چاشنی طنز و صمیمیتی جالب توجه بین بچه های لشکر ۱۷ و به خصوص اعضای تیم یگان حفاظت سپاه در سال های ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی بود و هم در درون خود بغض و حسرتی عجیب به همراه داشت از این بابت که برخی از رفیقان بعد از سال های دفاع مقدس ماندند و حال آن که دیگر محمد بنیادی را در جمع خود نمی دیدند.

البته که این رفقای بامرام، با معرفت بوده و هستند چه آن که به گفته خودشان در طول چهار دهه بعد از شهادت رفیقشان( ۱۳ آبان سال ۶۲ در عملیات والفجر۴) هنوز هم هر پنج شنبه گرد مزارش در گلزار شهدای علی بن جعفر(ع) جمع می شوند تا به یاد دوران افتخار آمیز جبهه و جهاد، پاتوقی دوستانه داشته باشند.

در حین انجام مصاحبه با یکی از دوستان و همرزمان شهید، بنری جلب توجه می کند که حاوی فرازی از بیانات حضرت امام (ره) است، آن جا که پیر جماران فرموده بود: "این قرن، قرن اسلام است" و حقیقتاً شهیدان پیام آور چنین قرنی در آستانه تشکیل دولت ظهور بوده و هستند.

آن چه مخاطب با تماشای مستند "آرام بی قرار" از شهید بنیادی، فرمانده تیپ حضرت معصومه(س) لشکر ۱۷ علی بن ابیطالب(ع) در می یابد، آشنایی با سجایای اخلاقی و رفتاری ایشان همچون صبوری و توکل، قاطعیت در اجرای برنامه، نظم، حساسیت نسبت به بیت المال و در عین حال مهربانی و رئوفیت با نیروهای تابعه است.

بی جهت نیست که یکی از دوستان و همرزمانش با قاطعیت در همین مستند می گوید:"حتی یک خلاف شرع از محمد ندیدیم"

فرمانده ای دلاور که به قول علی اسلامی، رفیق شفیقش، بی ادعا حتی لباس زیر بچه بسیجی ها را می شست و نمی گذاشت کسی روی این موضوع مانور بدهد.

محمد، طعم لذت معنوی و الهی را چشیده بود و هیچ پایبندی به این دنیای مادی نداشت و شاید به خاطر همین بود که بخش بیشتر درآمد زندگی اش را صرف کمک به نیازمندان و تهی دستان می‌کرد. در عین ساده زیستی و دوری از تجملات با دوستان و نزدیکانش شوخ طبع و مهربان بود و از هیچ کمکی به آن ها مضایقه نمی کرد.