به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین وحیدپور به ارائه احکام و مسائل شرعی ماه مبارک رمضان پرداخته که تقدیم نگاه شما می شود.

بسم الله الرحمن الرحیم

یکی از لیالی قدر، شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان است که بسیار پراهمیت تر از شب های قدر دیگر است و اعمال زیادی هم دارد که از جمله آن زیارت حضرت سیدالشهدا(ع) است.

امام رضا علیه السلام در روایتی فرمودند:

«ولیحرص من زارالحسین فی شهررمضان الا یفوته لیلة الجهنی وهی لیلة ثلاث وعشرین فانها لیلة المرجو/ روزه دار باید برای زیارت امام حسین علیه السلام در ماه مبارک رمضان حریص باشد و این که در چنین شبی (لیلة الجهنی) که شب۲۳ رمضان است، زیارت حسین علیه السلام را از دست ندهد».

شب بیست و سوم، شب سرنوشت است و ان شاءالله شبی باشد که مقدرات ما برای سال آینده رقم بخورد.

و اما احکام؛

در برنامه های گذشته اشاره کردیم به اینکه اگر کسی غسل واجب به گردن دارد، قبل از اذان صبح باید انجام دهد و به تأخیر نیندازد؛ برخی در یک موقعیت هایی قرار می گیرند که برای آنان سخت است غسل کنند و یا عذر خجالت کشیدن را می آوردند که نمی توانیم برویم غسل کنیم؛ مثلا جایی مهمان است و محتلم شده است که در اینجا باید بگوییم: خجالت عذر نیست و در تمام رساله های عملیه هم این مسئله آمده است و حتما باید غسل کند؛ البته اگر به این واسطه تنبلی و سستی کرد و غسل نکرد، حداقل در نزدیک اذان صبح که وقت تنگ می شود، تیمم بدل از غسل را انجام دهد تا وارد صبح شده و روزه آن روز اشکال پیدا نکند.

یکی از مباحث در ماه مبارک رمضان، بحث سفر است و بخش عظیمی از رساله های عملیه را به خود اختصاص داده است که در اینجا مقداری از این احکام مرتبط با روزه ماه مبارک رمضان است که خدمت شما عرض خواهیم کرد.

مسافرت در روز ماه مبارک رمضان به طور کلی مکروه است؛ یعنی اگر ضروری نباشد، بهتر است که انسان این کار را انجام ندهد؛ اما اگر ضروری باشد، چاره ای ندارد و مکروه نیست.

اصل در مسافرت هم این است که شخص، نمی تواند روزه بگیرد و نماز او شکسته است؛ اما تبصره و استثنایی دارد.

مورد اول استثناء این است که شخص به مقصدی مسافرت می کند که بنا دارد در آن مقصد ۱۰ روز کامل بماند و قصد ده روز به این است که بنای جدی دارد که ده روز در آنجا بماند؛ یعنی از ۱۰ روز کمتر نباشد و اگر بیشتر شد، مشکلی ندارد؛ در این صورت اگر قبل از اذان ظهر وارد مقصدی بشود، روزه او مشکلی نخواهد داشت؛ یعنی مثلا به مشهد مشرف می شود و ساعت ۱۰ صبح می رسد و بنا دارد که ده روز کامل بماند؛ اگر در مسیری که به مشهد آمده، چیزی خورده باشد، آن روز را نمی تواند روزه بگیرد ولی اگر قبل از رسیدن به مقصد، مبطلی انجام نداده باشد، می تواند نیت روزه ماه مبارک رمضان کند.

استثنائاً زمان نیت روزه ماه مبارک رمضان برای چنین شخصی که وارد وطن می شود و یا وارد مقصدی می شود که قصد ماندن ۱۰ روز کامل را دارد، قبل از اذان ظهر هست؛ بنابراین مانعی ندارد و می تواند قصد روزه کند و حتما باید روزه اش را بگیرد.

به طور کلی باید گفت جایی که انسان قصد ۱۰ روز می کند، همانند وطن است و تفاوتی با وطن ندارد.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته