خبرگزاری حوزه | سید جان! آن عمامه ای که بر زانو گذاشتی تا مرتبش کنی و به سر بگذاری، قوّتی به پاهای تو داد که تا لحظه آخرِ خدمتت، درنگی نکرد و هیچ نایستاد.
گفتی طلبگی افتخار توست؛ بَه چه افتخاری.
ای طلبه خدمتگذار! آتشِ جان تو آنچنان برافروخته بود که قرار را از کفَت بُرد و ما را هم بی قرار کرد. با اینکه از حرم شاه خراسان جدا شدی، باز خدمت به بارگاه ایشان را ترک نکردی، ایران را ایرانِ امام رضا دیدی و همه جا برایت شد آستان قدس رضوی!
آری این است مشیِ شما طلابِ سربازِ اهل بیت (علیهم السلام)!
با مشی طلبگی خود نشان دادید خادمین اهل بیت دلسوزترین ها و صادق ترین ها هستند نسبت به خلق خدا.
ای شیفته‌ی خدمت!
دیگر زخم زبانها و تهمت ها قلب تو را آزرده نمی‌کند؛ خدا پشت و پناهت ای خدومِ دلسوز، حالا خوب استراحت کن. دنیا را گذاشتی برای آدم های پُر هیاهوی دنیاپرست.
آغوش امام رضا جای توست!
ای کبوتر حرم سلطان ...
آرام شدی
خدانگهدارت
