به گزارش خبرگزاری حوزه، دوم ذی‌الحجه مصادف با رحلت فقیه بزرگوار «آیت الله سید محمدحسن الهی طباطبائی» است که به این مناسبت به انتشار زندگینامه این عالم ربانی خواهیم پرداخت:
ایشان برادر کوچکتر علامه طباطبایی بود. سید محمدحسن الهی از طریق تهجد و توسل و تزکیه نفس، صاحب کرامات و کمالات معنوی بود و به مراتب بلند عرفان عملی رسید. علامه حسن‌زاده آملی از شاگردان بزرگ اوست.
وی در سال ۱۳۲۶ هـ.ق (مطابق با ۱۲۸۶ هـ.ش) پنج سال بعد از برادرش علامه طباطبایی در تبریز دیده به جهان گشود و از همان سنین کودکی دروس ادبیات عربی و فارسی و همچنین خوشنویسی را از میرزا علی نقی خطاط و سطوح عالی فقه و اصول را از اساتید مدرسه طالبیه تبریز آموخت.
وی در سال ۱۳۰۴ ش به همراه برادرش عازم نجف اشرف شد و به مدت ۱۱ سال در رشته های فلسفه، عرفان، فقه، اصول، ریاضیات و طب از محضر اساتیدی چون سید علی قاضی، سیدحسین بادکوبه ای، محمدحسین غروی و محمدحسین نائینی و سیدابوالحسن اصفهانی بهره برد.
ایشان در سال ۱۳۱۴ ش به تبریز و بازگشت و به تربیت شاگردان در حوزه علمیه طالبیه تبریز مشغول شد.
آیت الله الهی طباطبایی در سال ۱۳۴۵ به شهر مقدس قم مشرف گردید و قریب یک سال در این دیار بابرکت اقامت گزید اما به علت عدم سازگاری مزاج به تبریز بازگشت.
ایشان سرانجام در ۲۰ خرداد ۱۳۴۷ ش ( ۱۳ ربیع الاول ۱۳۸۸ ق) در تبریز رحلت نموده و بنا به وصیتش در مقبره ابوالحسین قبرستان نو در جوار حضرت معصومه س مدفون شد.
به همین مناسبت خاطره‌ای از آیت الله حسن زاده آملی در مورد این عالم فقیه این‌گونه نقل شده است:
«نکته‌ای بلند از استادم شادروان جناب علامه آقا سیدمحمدحسن الهی طباطبایی تبریزی به یادگار دارم.
روزی در مزار شیخان قم به حضور مبارکش افتخار تشرف داشتم و هیچ‌گاه در محضر فرخنده اش یک کلمه از دنیا گله و شکوه‌ای و حرف کم و زیاد مادی نشنیدم.
فرمود:«آقا! انسان‌ها همچون معادن هستند باید آن‌ها را استخراج نمود».
غرض آن جناب اینکه همچنان که کوه‌ها دارای معادن طلا، نقره، الماس، فیروزه و غیره هستند، انسان‌ها دارای معادن گوناگون حقایق و معارفند. باید هر کسی کوه وجودش را بشکافد و آن معادن را استخراج کند. یعنی در روانشناسی بکوشد تا آب زندگی از او بجوشد، البته این سخن را عمق دیگر است.
منبع: معرفت نفس، نوشته حسن حسن‌زاده آملی، جلد دوم، درس ۸۱، صفحه ۲۴۲.
