به گزارش خبرگزاری حوزه، گزیده‌ای از اهمیت عزاداری و گریه بر امام حسین علیه السلام در زندگی‌نامه و وصیت‌نامه مرحوم آیت الله مرعشی نجفی و آیت‌الله میرزا جواد آقا تبریزی رحمه الله علیهما است که تقدیم محبین و عاشقان مکتب امام حسین علیه السلام می‌شود:
مرحوم آیت‌الله العظمی مرعشی نجفی ماه محرم و صفر هر سال را لباس سیاه می‌پوشیدند و در وصیت‌نامه خود نوشته‌اند: «لباس سیاهی که در ماه‌های محرم و صفر می‌پوشیدم جهت حزن و اندوه در مصیبت‌های آل رسول اکرم صلی الله علیه وآله با من دفن شود. سفارش می‌کنم دستمالی را که اشک‌های زیادی در رثای جدم حسین مظلوم علیه‌السلام و اهل بیت مکرم او ریخته و صورت خود را با آن پاک می‌کردم بر روی سینه‌ام در کفنم بگذارند».
آیت‌الله میرزا جواد آقا تبریزی (رحمه الله) دو دستمال سیاه داشتند که در ایام عزا و روضه با خود حمل می‌کردند و هنگام ذکر مصیبت، اشک‌هایشان را با آن پاک می‌کرد و همواره از دستمال‌ها مواظبت می‌کردند و بعد از فراغت از مجالس، در جای خاص قرار می‌دادند و بارها و بارها به فرزندان خود می‌گفتند: «اگر من از دنیا رفتم این دستمال‌ها را در کفن من قرار دهید».
بعد از رحلت ایشان، فرزندانشان دستمال‌ها را قبل از کفن کردن، هر چه جست‌وجو کردند پیدا نکردند تا آن‌که نوبت به کفن کردن مرحوم میرزا رسید.
همین که کفن را باز کردند، ناگهان مشاهده شد دستمال‌ها در کفن است و معلوم شد که مرحوم میرزا قبل از رفتن به بیمارستان (که آخرین بستری ایشان بود و در همان بیمارستان از دنیا رفتند) دستمال‌ها را در کفن خود قرار داده‌اند.
قبل از کفن کردن، حجت‌الاسلام مشکات یکی از دستمال‌ها را در دست راست مرحوم میرزا و دیگری را بر سینه مبارکشان جای دادند و دستمالی که مرحوم میرزا سال‌ها اشک‌هایشان را با آن پاک می‌کردند، همراه ایشان به خاک سپرده شد تا به گفته مرحوم میرزا این دستمال‌ها شاهد و فریادرس در قبر و قیامت باشد.
منبع: کتاب بر ستیغ نور، وصیت‌نامه اخلاقی آیت الله مرعشی نجفی
نظر شما