به گزارش خبرگزاری حوزه، پانزدهم مهر مصادف با سالروز شهادت محمدکاظم کلهر از بنیان‌گذاران گروه چریکی شهید اندرزگو است. وی نهم فروردین سال ۱۳۴۲ در شهر ری دیده به جهان گشود. پدرش موسی و مادرش حلیمه نام داشت. تا چهارم ابتدایی درس خواند و در حرفه تراشکاری مشغول به کار بود. وی شهریور سال ۵۹ با شروع جنگ تحمیلی علیه ایران به عنوان بسیجی به جبهه رفت و در چند عملیات از جمله مطلع الفجر، فتح‌المبین، بیت‌المقدس، حصر آبادان، رمضان و مسلم‌بن‌عقیل شرکت کرد و بارها مجروح شد.
کلهر قبل از انقلاب همراه با سایر دوستانش در تظاهرات و راهپیمایی‌ها شرکت می‌کرد و مخفیانه به تکثیر و نشر اعلامیه‌های امام خمینی (ره) می‌پرداخت. علاقه اش به امام به حدی بود که از شوق دیدارش شب و روز نمی‌شناخت و ماه‌ها قبل از آمدن امام، خود را برای ورود ایشان مهیا کرد و به عضویت کمیته استقبال از امام درآمد. پس از پیروزی انقلاب، در کمیته انقلاب مشغول خدمت شد و در همان روزهای اول غائله کردستان، به اتفاق دوستانش به آنجا رفت و با منافقان و کومله‌ها به مبارزه پرداخت.
زمانی که فرماندهی گردان بلال را به کلهر ابلاغ کردند، از حاج ابراهیم همت پرسید «اسم گردان چیست؟» که همت گفت «گردان بلال حبشی» و کلهر پس از مکثی کوتاه گفت «چه اسم زیبایی! بلال سیاه بود، من هم سیاه چرده‌ام ولی آیا من هم می‌توانم زیر باران تیرها و ترکش‌ها مثل بلال اَحداَحد بگویم». بعد از این که شهید آیت االله عطاءالله اشرفی اصفهانی، چهارمین شهید محراب این جمله را شنید گفت «محمدکاظم شهید می‌شود».
** محمدکاظم جزو بهترین نیروهای شناسایی غرب بود
شمس‌الله برادر شهید کلهر گفت: محمدکاظم جزو بهترین نیروهای شناسایی در غرب بود. مدتی بعد از حضور وی در سومار، او به عنوان فرمانده گردان بلال از لشکر۲۷ منصوب شد.
وی افزود: آخرین عملیات غرورآفرینی که محمدکاظم در آن شرکت داشت، عملیات مسلم‌بن عقیل در منطقه سومار و ارتفاعات آن بود. من هم در آن عملیات حضور داشتم. بعد از حماسه‌سرایی نیروها در خطوط درگیری، بی‌سیم چی به مقر فرماندهی اطلاع داد که رزمندگان ارتفاع را فتح کردند. هیچ کس باور نمی‌کرد با این سرعت عمل این کار انجام شده باشد.
وی افزود: کاظم اجازه خواست با نیروهایش به سمت شهر مندلی عراق حرکت کند، اما به او اجازه این کار داده نشد. آنها سه روز روی ارتفاعات میان تنگ شهر سومار به سختی پاتک‌های نیروهای عراقی را برای بازپس‌گیری ارتفاع دفع کردند. در روز سوم با توجه به اینکه ارتفاع قبلاً توسط نیروهای عراقی ثبت موقعیت و گرا شده بود به شدت مورد حمله توپخانه قرار گرفت. کاظم و بی‌سیم چی و تعداد دیگری از غیورمردان و فاتحان قله میان تنگ سومار در همان‌جا به شهادت رسیدند.
کلهر در چنین روزی در سال ۱۳۶۱ در ١٩ سـالگی، در عملیات بیت المقدس با سمت فرمانده گردان بر اثر اصابت ترکش به سینه و دست در سومار به شهادت رسید. مزار وی در قطعه ۲۶ ردیف ۹۱ شماره ٨ بهشت زهرا (س) تهران قرار دارد.
در بخشی از وصیتنامه شهید کلهر آمده است: خداوندا، ما را در زمره شهدا قرار بده و توفیق شهادت در راهت را نصیبمان بفرما. پدر و مادر عزیزم، درود بر شما که بر احساس‌تان پیروز شدید و همچون حسین (ع)، فرزندان‌تان را روانه میدان جهاد فی سبیل‌الله کردید. ان‌شاءالله بتوانم با دعای خیرتان، راه معصومان، راه اولیاء الله را که همان شهادت در راه خداست، طی کنم.
طایفه بزرگ کلهر در سرتاسر میهن اسلامی در شهرها و روستاهای مختلف حضور دارند و شهدای بسیاری را تقدیم انقلاب اسلامی کرده اند.
