به گزارش خبرگزاری حوزه مرحوم آیت الله سید مرتضی نجومی در خاطره ای از احوالات مرحوم آیت الله حیدرقلی معروف به سردار کابلی، فقیه، محدث و ریاضیدان شیعه اینچنین نقل می‌کند:
وقتی سردار کابلی از دنیا رفتند، حسب الوصیه باید ایشان را با کفن خودشان به نجف منتقل می کردند.
آقای حسن ممدوحی از ارادتمندان ایشان می گفت: به مجرد وفات، نسبت به تهیه گذرنامه و مجوز خروج اقدام کردیم.
تا مجوز بیاید سه روز طول کشید. من خیلی نگران بودم که خدای ناکرده بر اثر تأخیر، بدن بو بگیرد و حرمت ایشان هتک شود.
شب ایشان را در خواب دیدم. فرمودند: «نگران نباشید. فردا اول وقت جواب گذرنامه می رسد و شما حرکت می کنید».
صبح با دریافت مجوز فورا حرکت کردیم. وقتی ایشان را دفن کردیم شش روز از وفات ایشان گذشته بود.
ایشان وصیت کرده بود که دستمالهای مجالس روضه ایشان در کفن و عقیقی که منقوش به نام مبارک ائمه معصومین (ع) بود، در دهانشان قرار دهند.
وقتی کفن را باز کردند، ایشان را در کمال طهارت و نظافت، بدون کوچکترین اثری و چرکی و وساختی بود یافتیم.
صورت مبارک ایشان بعد از شش روز از ارتحال شان، واقعاً مثل گل محمدی، تر و تازه چون قرص ماه و با یک تبسم عجیبی می درخشید.
منبع: مجله نورعلم، بهمن و اسفند ۱۳۷۱ شماره ۴۹، صفحه ۷۸-۷۷.
