به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از اصفهان، آیت الله سید ابوالحسن مهدوی در مراسمی که به مناسبت ایام فاطمیه در مسجد امام حسین (ع) باهنر برگزار شد، به بحث درباره عقلانیت دین و اهمیت بهره گیری از عقل پرداخت.

وی با بیان اینکه دین اسلام به عنوان راهنمای الهی برای هدایت بشریت فرستاده شده است، تأکید کرد: این دین واقعی با عقل مطابقت دارد و از دو سو قابل بررسی است، دین، عقل را تأیید می کند و عقل نیز بر درستی دین صحه می گذارد.

عضو خبرگان رهبری بااشاره به کسانی که به رغم داشتن عقل، از آن بهره نمی گیرند و اوضاع خود را مانند حیوانات می گذرانند، اظهار داشت: اگر عقل به کار گرفته شود، شناخت دین دشواری خاصی ندارد و هر فردی، حتی با سطح عقل عمومی، میتواند به حقیقت دین دست یابد.

آیت الله مهدوی در بخش دیگری از سخنرانی، به قبح فخرفروشی پرداخت وتأکید کرد: افتخار به کمالاتی که به طور مستقل کسب نشده یا نادیده گرفتن دیگران به خاطر عدم داشتن آن کمالات، از نظر عقلانی و اخلاقی نادرست است.

استاد اخلاق با اشاره به نکات اخلاقی و دینی، اضافه کرد: هیچکسی نباید به خاطر کمالاتی که در کسب آن نقشی نداشته، مانند زیبایی ظاهری یا موقعیت خانوادگی و باهوش بودن فخر بفروشد.

وی دراین باره بیان کرد: در بررسی موضوع کمالات انسانی، باید بسیار مراقب باشیم که افتخار به این کمالات به تحقیر دیگران منجر نشود، افتخار به کمالاتی که داریم، می تواند چند جنبه داشته باشد که در ادامه به آن پرداخته می شود.

امام جمعه موقت اصفهان عنوان کرد: نخستین جنبه، یکی از ابعاد افتخار، هنگامی است که ما به کمال خود میبالیم و در این میان دیگران را تحقیر میکنیم.

وی افزود: اگر احساس کنیم که از دیگران برتر هستیم و کمالی را که داریم بیان کنیم، در واقع، طرف مقابل را در ذهن خود کوچک مینماییم و این نگرش کاملاً مخالف اصول عقل و دین است و به ما اجازه نمیدهد تا دیگران را حقیر شماریم.

آیت الله مهدوی خاطرنشان کرد: در مباحث اخلاقی و روانشناسی، فخرفروشی به معنای برتری طلبی و تحقیر دیگران به خاطر نداشتن کمالات است که این عمل قبیح است، از نظر عقلانی، حتی اگر کسی دیندار نباشد، باید این را تأیید کند که انسانها باید از یکدیگر به خاطر کمالاتشان قدردانی کنند و نباید هیچ فردی را کوچک شمرد.

استاد اخلاق به دومین جنبه اشاره کرد و گفت: در این حالت، ممکن است به کمالی افتخار کنیم که در کسب آن هیچ نقشی نداشته ایم، مثلاً زیبایی چهره یا سیادت، که هیچگونه تلاشی در دستیابی به آن صورت نگرفته است، در چنین مواردی، عقل به ما میگوید که افتخار به این ویژگی ها درست نیست، منشأ این کمالات از خود ما نیست و فقط باید به داشته هایمان توجه کنیم.

وی در بیان سومین جنبه تصریح کرد: در این حالت، ممکن است به کمالی افتخار کنیم که خودمان در بدست آوردنش نقش داشته ایم، به عنوان مثال، اگر ما با تلاش و زحمت بخواهیم به یک کمال علمی یا مهارتی دست یابیم، در این صورت می توانیم به آن افتخار کنیم.

آیت الله مهدوی ادامه داد: اما عیبی که ممکن است در اینجا وجود داشته باشد، این است که انسان ممکن است خود را مستقل از تأثیرات این کمال ببیند، در واقع، باید به یاد داشته باشیم که در هیچ کمالی به طور مستقل نیستیم و همواره تأثیرات منفی و مثبت جامعه و محیط بر ما موثر است.

استاد اخلاق یادآور شد: به طور خلاصه، در افتخار به کمالات انسانی، باید توجه داشته باشیم که اجتناب از تحقیر دیگران داشته باشیم، از داده ها و نعمت ها شکرگزار باشیم و هنگام افتخار به کمالاتی که به دست آورده ایم، باید به تأثیرات عمیق جامعه بر خود توجه کنیم و از انحصارگرایی دوری کنیم.