به گزارش خبرگزاری حوزه، عالم عالیقدر مرحوم حجت الاسلام والمسلمین سید فتاح هاشمی تبریزی مسئول مدرسه علمیه علی‌بن‌ابیطالب و از اساتید سطح عالی حوزه علمیه تهران شامگاه چهارشنبه ۲۸ آذر به دیار باقی شتافت.

بخشی از زندگی نامه این عالم ربانی:

سیدفتاح هاشمی تبریزی (حکم آبادی) امام جماعت مسجدجامع شهرک غرب تهران، از شاگردان مرحوم آیت‌الله العظمی بروجردی و حضرت امام خمینی رضوان الله علیهم و از همراهان نهضت امام راحل به رحمت الهی پیوست.

در ۱۵ اردیبهشت سال ۱۳۲۳(شمسی) مطابق با روز جمعه ۱۲ جمادی الاول ۱۳۶۳ (هجری قمری) در حکم آباد از توابع تبریز، خداوند به مرحوم آیت الله سید یوسف هاشمی حکم آبادی، فرزندی عنایت فرمود که نامش را سید فتّاح گذاردند.

سید فتاح، کودکی را در دامان این عالم بزرگوار که از علمای طراز اول تبریز و امام جماعت مسجد شهیدی، که از مساجد مهم واقع در بازار تبریز بود، ، گذراند. دوره دبستان را در مدرسه فرقان، که به همت پدر بزرگوارشان تأسیس شده بود، آغاز کردند و علوم الهی و ادبیات عرب را از پدر فاضل و عالم خویش آموختند.

به دستور پدر در سال ۱۳۳۶ در زمان زعامت حضرت آیت الله العظمی بروجردی به قم مهاجرت نمودند. تشویق و مراقبت های پدر بزرگوارشان باعث شد ضمن تعلیم دروس مختلف ، پس از دو سال از ورودشان به قم اقدام به تدریس علوم حوزوی نمایند و این امر سی سال ادامه داشت . ایشان تا سطوح علمیه (مکاسب و کفایه ) تدریس نمودند. جلسه درس حضرت آیت الله هاشمی از شلوغ ترین درسهای آن زمان حوزه علمیه قم بود و تحقیقاً پانزده دوره “لمعه” را تدریس فرموده اند.

در سال ۱۳۵۶، مصادف با شروع نهضت حضرت امام خمینی( قدس سره)، ایشان نیز به فعالیتهای انقلابی و سیاسی در قم و تبریز اقدام نمودند و سخنرانی ها ی انقلابی ایشان هنوز موجود است. در نتیجه ی این فعالیت ها ی انقلابی، ساواک اقدام به دستگیری ایشان در قم کرد. پس از بازجویی های متعدد در زندان مخوف کمیته مشترک، به سلول انفرادی اعزام شده و مورد شکنجه و آزار قرار گرفتند. امروز نام و عکس ایشان در محل موزه نگهداری می شود.

آزادی ایشان خود حدیثی پر از نکات ظریف عرفانی و اعتقادی است . پس از خلاصی از زندان انفرادی ،فعالیتهای خود را گسترش داده و در تبریز در خدمت پدر بزرگوارشان مدتی به امور مردم رسیدگی نمودند. پس از آرامش، احساس وظیفه نموده و مجدداً جهت شروع تدریس به قم بازگشتند.

در اواخر ۱۳۶۵ در اوج تدریس علوم در حوزه علمیه قم و جلسات بسیار شلوغ ، به اشاره پدر، که در تهران سکنی گزیده بود، به تهران مهاجرت نموده و در محله امیر آباد منزلی تهیه کردند. مسجد کوچکی نیز به نام چهارده معصوم کنار منزل مسکونی خود بنا نهاده و در آن مسجد به اقامه نماز و ترویج دین اقدام نمودند.

در سال ۱۳۶۸ به دعوت جمعی از علمای تهران در سوله ای محقر واقع در شهرک غرب (قدس)، که در ابتدا نماز گزاران آن کمتر از انگشتان یک دست بودند، و در آن زمان به دلایل مختلفی هیچ روحانی ای حاضر به حضور در این منطقه نبود اقدام به اقامه نماز به عنوان امام جماعت نموده و با تلاش و اخلاق و حسن سلوک با مردم رفتار نموده و با برگزاری جلسات متعدد تفسیر قرآن، اخلاق و معارف اسلامی و نیز دعای ندبه، این سوله را مملو از نمازگزاران متدین این منطقه کردند.

وی با استعانت از درگاه خداوند، با دستان خالی ولی دلی پر از ایمان و امید به خدا و در ظلّ توجهات امام زمان (عجل الله نعالی فرجه الشریف) موفق به ساخت یکی از زیباترین و مجهزترین مساجد تهران و ایران شدند.

این مسجد با شکوه که دارای یکی از زیباترین شبستان ها است شامل حوزه علمیه، کتابخانه، درمانگاه، سالنهای اجتماعات، صندوق قرض الحسنه و سالنهای چند منظوره جهت تدریس قرآن، سایر علوم دینی و نیز عقد جوانان می باشد. این کار بسیار بزرگ، تنها در مدت ده سال بدون وقفه و با نظارت مداوم و روزانه ایشان به اتمام رسید.