به گزارش خبرگزاری حوزه، چند شب پیش فرصتی دست داد تا به همراه جمعی از اعضای خانه مطبوعات و فعالان رسانه ای استان در سینما بازار شهر واقع در پردیسان قم به تماشای فیلم"پروین" ساخته محمدرضا ورزی بنشینیم.

حس و دریافتی که پس از دیدن این فیلم به نگارنده دست داد این بود که چرا فیلمساز محترم که اتفاقاً چهره نام آشنایی بخصوص برای مخاطبان تلویزیونی است، نسبت به رعایت فرم تولید یک کار سینمایی این قدر بی حوصله یا کم حوصله بوده، به نحوی که ثمره تلاشش در نهایت آن چیزی نبوده که مخاطب سینما خاصه در رابطه با یکی از مفاخر ادبی و فرهنگی ایران عزیز از آقای کارگردان انتظار داشته است!

الغرض آن که ای کاش این فیلم سینمایی به یک فیلم کوتاه نهایتاً ۲۰ دقیقه ای تبدیل می شد چرا که فاقد ضرباهنگ و ریتم مناسب برای تبدیل شدن به اثری است که بتوان آن را در پرده نقره ای سینما به نظاره نشست.

ورزی در این فیلم، نگاهی کلی به زندگی پروین اعتصامی با تکیه بر دوران جوانی او داشته و البته سازنده اثر کوشیده تا به صورت روایت دایره ای، ماجرا را از مرگ پروین آغاز نموده و به پایان برساند اما واقعیت آن است که در ایجاد تعلیق برای این فیلم چندان موفق نبوده است، هر چند که انصافاً نمی توان از تصویربرداری خوب، طراحی صحنه و نیز گریم بازیگر اصلی فیلم به عنوان معدود نقاط قوت کار غافل شد و از آن یاد نکرد.

پروین اعتصامی در شمار معدود زنان نامدار تاریخ معاصر کشورمان است که پیش از این برخی از سینماگران سراغ این شخصیت رفته اند اما اثر قابل توجهی درباره او نساخته اند.

شاید بتوان گفت حدود دودهه قبل، تله فیلمی با نام "پروین" به همت مرتضی هرندی تولید شد که نقش پروین را آناهینا نعمتی بازی می کرد، بازیگری که نه از نظر ظاهری شباهتی به این شاعر زن داشت و نه درگریم تلاشی برای این شبیه سازی شده بود. آن تله فیلم به ۱۰ روز پایانی زندگی پروین می پرداخت.

همچنین ناگفته نماند که در سریال "شبکه مخفی زنان" به کارگردانی افشین هاشمی نیز باران کوثری در چند سکانس نقش پروین اعتصامی را ایفا کرده بود که از نظر پرداخت شخصیت و گریم، تلاشی نسبتا موفق برای بازسازی این شخصیت تاریخی بود.

و اما در مورد فیلم سینمایی پروین به تهیه کننده محمدرضا شریفی نیا آنچه حائز اهمیت است این که کارگردان، اطلاعاتی بیشتر از آنچه در کتابهای درسی یا جستجوهای اینترنتی که درباره این شاعر پرآوازه وجود دارد به مخاطب ارائه نمی دهد. در این فیلم، پروین شخصیتی حساس، مودب، درون گرا و خجالتی به تصویر کشیده می شود، ضمن آن که حضور او و مناظره اش در جلسه ای که فقط شعرا و ادبای مرد حضور دارند، حضوری اثربخش و دراماتیک نیست.

طبیعتاً نمی توان به صرف چند قاب چشم نواز آن هم بدون فیلم نامه‌ای قوی و تعلیق های گیرا بتوان اثر مطلوبی در مدیوم سینما ساخت، هر چند که بازیگر نقش اول آن در جشنواره فیلم فجر حائز رتبه برتر در نقش اول زن شود!

ایراد یک محصول رسانه ای و فرهنگی را باید گفت و به تحلیل درست و منصفانه آن پرداخت، فارغ از این که چه کسی آن را ساخته و یا این که این قضیه با حمایت چه نهاد یا ارگانی به دست آمده است. فیلم پروین به معنای واقعی کلمه فیلم سینمایی قوی و جذابی نبود، البته برخی نقاط قوت هم داشت که در این متن به برخی از آن ها اشاره شد.

سید محمدمهدی موسوی