به گزارش خبرگزاری حوزه، بُهلول به معنای گشاده رو، صاحب صورت زیبا و جامع خیرات است. این اسم به اشخاص بذله‌گو و در عین حال، حق‌گو و حاضر جواب هم اطلاق می شود.

بهلول در زمان هارون‌الرشید می‌زیسته و از شاگردان امام جعفر صادق و امام موسی کاظم(علیهمالسلام) بوده و از محبّان اهل بیت محسوب می شود و به روایتی، عموزاده هارون الرشید بوده است.

چنان که در کتاب «مجالس المؤمنین» قاضی نوراللّه شوشتری آمده: «بهلول از افاضل عُقلای زمان هارون بوده که به مصالحی، خود را به دیوانگی زده است. متولد شهر کوفه و نامش، وَهب بن عَمرو کوفی است، در حکایاتی از وی می‌خوانیم؛

توصیف تقوا

نقل است به بهلول گفتند تقـوا را توصیف کن گفت: اگر در زمینی که پُر از خار و خاشاک بود مجـبور به گذر شوید چه می‌کنید؟ گفتند: پیوسته مواظب‌ هستیم و با احتـیاط راه می‌رویم تا آسیب نبینیم،

بهـلول گفت: در دنیا نیز چنین کنید؛ تقوا همین است از گـناهان کوچک و بزرگ پرهیز کنید و هـیچ گناهی را کوچک مشمارید کوهها با آن عظمت و بزرگی از سنگهای کوچک درست شـده اند!

علت اصرار پدر

جوانی نزد بهلول آمد و پرسید: من از بدبختی دائم در فکرم که چه خاکی به سر کنم! سبب چیست که پدرم با اصرار می گوید زن بگیر، درست می‌شود؟ !

بهلول گفت:حکمت آن است که پس از ازدواج دوتایی فکر خواهید کرد که چه خاکی به سر کنید و این بهتر از فکر یک‌ نفر است!

جیب من و کله تو

شخص ثروتمندی خواست بهلول را در میان جمعی به سُخره بگیرد به بهلول گفت: هیچ شباهتی بین من و تو هست؟ بهلول گفت:البته که هست!

مرد ثروتمند گفت: چه چیز ما به همدیگر شبیه است؟ بگو بهلول جواب داد: دو چیز ما شبیه یکدیگر است؛

یکی جیب من و کله تو که هر دو خالی است و دیگری جیب تو و کله من که هر دو پر است.

منابع:

دانشنامه اسلامی

بهلول عاقل صص ۳۹ _۴۲