به گزارش مرکز خبر حوزه، عضو هیأت علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه تهران در این نشست، به تحولات سیاسی و امنیتی خاورمیانه اشاره کرد و گفت: تحولات سیاسی و امنیتی خاورمیانه را می‌توان یکی از ناسازه‌های تعادل در سیاست بین‌الملل دانست.

دکتر ابراهیم متقی افزود: رفتار سیاست خارجی در چنین شرایطی کار دشوار و مخاطره‌آمیزی است و مولفه‌های مختلفی می‌تواند نقش تاثیرپذیری در معادله رفتار سیاسی خاورمیانه داشته باشد.

وی یادآور شد: سیاست خارجی ایران نسبت به فلسطین، چهار دوران را سپری کرده و در هر مرحله شکل خاصی از تعامل بین بازیگران وجود داشته است.

این استاد دانشگاه،  سیاست خارجی ایران با رویکرد ژئوپلتیکی را اولین رویکرد جمهوری اسلامی ایران در مسئله فلسطین بیان کرد و گفت: این الگو طی سال‌های 79-1970 تداوم داشت و در این شرایط کشورهای ایران، ترکیه و اسرائیل به عنوان حوزه پیرامونی خاورمیانه در صدد ایجاد توازن منطقه‌ای و کنترل کشورهای حوزه مرکزی برآمدند که هدف از آن ایجاد موازنه منطقه‌ای است.

وی رویکرد انقلابی را دومین الگوی سیاست خارجی ایران در قبال فلسطین بیان کرد و افزود: این روند در سال‌های بعد از پیروزی انقلاب ایران شکل گرفت و هدف از آن حمایت از گروه‌های انقلابی در محیط امنیتی خاورمیانه بود.

دکتر ابراهیم متقی یادآور شد: سیاست خارجی ایران با رویکرد پراگماتیستی از دیگر الگوهای رفتاری ایران در قبال فلسطین بود که این سیاست طی سال‌های 92-1988 با نشانه‌های عمل‌گرایانه، همراه گردید و در این دوران، حمایت از جنبش فلسطینی در چارچوب اهداف استراتژیک گروه‌های فلسطینی انجام گرفت  و موضوع فلسطین را بر اساس تعادل منطقه‌ای مورد پذیرش قرار داد.

وی، سیاست خارجی ایران با رویکرد هویتی در قبال فلسطین را از دیگر الگوهای ایران بیان کرد و گفت: جنبش انتفاضه را می‌توان نمادی از هویت‌گرایی فلسطینی دانست که از سال 1992 به بعد گرایش گروه‌های فلسطینی در راستای بازیابی «هویت سیاسی، هویت سرزمینی و حقانیت استراتژیک» شکل گرفت و در این دوران جهت‌گیری سیاست خارجی ایران در مسئله فلسطین، ماهیت هویتی داشت و بر بازیابی تمامی حقوق تاریخی تاکید نموده است.

انتهای پیام