به گزارش مرکز خبر حوزه، حضرت آیت الله مکارم شیرازی، صبح امروز در درس خارج خود که در مسجد اعظم برگزار شد اظهارداشتند: امروز جهان اسلام بیدار شده است و در شرایطی هستیم که مسلمانان باید علاوه بر بیداری، هوشیاری هم داشته باشند.
معظم له افزودند: بیداری وقتی نتیجه می دهد که توأم با هوشیاری باشد ، مسلمانان جهان بیدار شدهاند و خودشان را از چنگال مستکبران و دیکتاتورها رها کردهاند اما باید هوشیار باشند؛ چون همین طور که آنها بیدار شدند، تا حق خود را بگیرند، دشمنان هم بیدارند و این حق را پس نمیدهند.
ایشان ادامه دادند: متأسفانه امروز دو صف در برابر هم ایستادهاند؛ یکی ملت هایی که خواهان آزادی هستند و دیگری عده ای سیاست مداران مستکبر آمریکایی و اسرائیلی و دست نشانده آنها در منطقه هستند که در مقابل مردم ایستادگی می کنند.
*سعودیها و ترکیهایها دست در دست صهیونیستها دارند
حضرت آیت الله مکارم شیرازی تصریح کردند: سران کشورهای مانند عربستان علناً در مقابل مسلمانان ایستاده اند و برخی دیگر از جمله ترکیه ظاهر اسلامی دارند، ولی آتش بیار معرکه شدهاند و دست در دست آمریکا و اسرائیل گذاشتهاند.
ایشان با بیان این که اگر ملت ها هوشیاری لازم را داشته باشند، دیر یا زود به مقصد نهایی می رسند، عنوان کردند: اتحاد و وحدت، انتقال تجارب و پشتیبانی از یکدیگر وظیفه اصلی کشورها و ملت های آزاده و بیدار است.
حضرت آیت الله مکارم شیرازی با اشاره به فجایع بحرین، افزودند: در حالی که مردم مظلوم و دست خالی بحرین برای آزادی خود شعار سر می دهند، سران این کشور با حمایت سعودیها و آمریکا و رژیم صهیونیستی با تانک در مقابل آن ها ایستاده و آنان را به خاک و خون می کشند و مجامع بین الملل و به اصطلاح حقوق بشری با بی توجهی فقط نظارهگر این جنایات هستند!
معظمله با اشاره به حدیثی از امام علی(ع)، 4 رکن ایمان را توکل، تفویض، رضا و تسلیم دانسته و گفتند: همه این ارکان از توحید افعالی سرچشمه می گیرد؛ بنابراین مهمترین ارکان ایمان محسوب می شوند و مسلمانی که در توحید افعالی قوی باشد، به این ارکان کاملا پایبند است.
*به خدا توکل کنید
حضرت آیت الله مکارم شیرازی تصریح کردند: همه حوادث دنیا شیرین نیست، تلخی هایی هم به همراه دارد، انسان مومن در هنگام این تلخی ها به خدا توکل می کند و امور را به او واگذار کرده و به قضای الهی رضایت دارد و تسلیم فرمان اوست.
این مرجع تقلید در پایان خاطرنشان کردند: انسانی که در برابر ناملایمات و تلخی های زندگی بی تابی و جزع و فزع می کند راه چاره را گم می کند و در عمل نشان می دهد که به علم و حکمت و عدالت خداوند ایمان ندارد؛ در حالی که انسان مومن با طمأنینه فکر می کند و راه چاره ای پیدا کرده و به خدا توکل مینماید.