به گزارش مرکز خبر حوزه، مشروح پیام این مرجع تقلید بدین شرح است:

بسم الله الرحمن الرحيم

قال الله تعالي: إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْراً فِي كِتَابِ اللهِ/توبه،36.

اكنون ماه ذي الحجة الحرام، كه يكي از اشهر حرم و از ماه‌هاي دوازده‌گانه‌اي است كه رسميت قرآني و وحياني دارد و عندالله و في كتاب الله، اثني عشر، دوازده ماه است، مانند هر سال، روحي تازه و نشاطي نو و خودباوري جديد و شور و اشتياق به سير الي الله و عروج به معارج ملكوتي از شرق و غرب جهان، صدها هزار انسان در همايش حج در مسجد الحرام، در عرفات و در مشعر الحرام شركت مي‌كنند و برادري اين امت بزرگ را به تمام جهان نشان مي‌دهند.

همه بدون توجه به امتيازات ظاهري و عنوان‌هاي دنيوي و فاصله‌هاي دور و دراز و مرزهاي جغرافيايي، يك زبان و با هم و در كنار هم، لبيك‌گويان، با خدا سخن مي‌گويند و او را سپاس و ستايش مي‌كنند.

حالي خوش‌تر از اين حال و محيطي روحاني‌تر از آن نيست. خدا را به دل مي‌يابند و خود را به او - كه به همه اقرب من حبل الوريد است- نزديك مي‌بينند. پرده‌ها و حجاب‌ها همه به يك سو رفته و بساط قُرب، گسترده گرديده است.

آري! چه زيبا است هلال ماه ذي الحجة الحرام. نور و جلوه‌ي آن، دل‌ها را اميدوار و به حاجت‌مندان و توبه‌كنندگان و آمرزش‌خواهان، نويد قضاء حوائج و قبول توبه و مغفرت مي‌دهد كه همه بيائيد و بشتابيد و نواي دل‌نواز «لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللهِ إِنَّ اللهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً» را بشنويد و خود را براي اعاده‌ي حيثيت و عروج به معارج قرب الهي آماده سازيد.

هُشيار باشيد! مبادا دقيقه و ثانيه‌اي از اين فرصت را به غفلت از دست بدهيد.

چه حال خوش و پاكي است حال احرام؛ حال جدائي از گرفتاري‌هاي مادي و ابتلائات حيواني، براي اهل معرفت و باريافتگان به عالم قدس. حالي از آن لذت بخش‌تر نيست.

درس‌هاي اين همايش، همه نفي استكبار، نفي استعباد، نفي استعمار و استذلال و استحقار است. همه بنده يك خدا، شاگرد يك مكتب و مدرسه، لافضل لعربيهم علي عجميهم، كلهم سواسية كأسنان المشط.

پيام اين همايش به همه جهانيان، «تَعَالَوْا إِلَى كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَ بَيْنَكُمْ أَلّا نَعْبُدَ إِلّا اللهَ وَ لا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئاً وَ لا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضاً أَرْبَاباً مِنْ دُونِ الله» مي‌باشد. پيام و معنائي كه در سازندگي و اعتلاي انسانيت، هيچ ماده و درس و معنائي، سازنده‌تر و جامع‌تر از آن نيست كه در همان كلمه دعوت در آغاز اسلام، در آن جمله كوتاه، اين معناي بزرگ درج است: قولوا لا اله الا الله تفلحوا.

پيام اين همايش‌ «إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللهِ أَتْقَاكُمْ» و «كُونُوا عِبَادَ اللهِ مُتَحَابّين» و پاكدلي از كينه و از خودكامگي و خودبيني است.

اين مجالس را نمي‌توان با اين الفاظ ما تفسير كرد. اطلاق مدرسه و دانشگاه و اين اصطلاحات، در معرفي اين همايش، كافي نيست.

طواف خانه‌ي خدا و نماز در مقام ابراهيم، اعلام عبوديت فردي و جمعي و اعلام بندگي و پرستش خدا، و نجات از استعباد و استحقار بشر، و آزادي از عقايد خرافي شرك و بت‌پرستي است. اين مراسم، همه‌اش اعلام توحيد و همدمي و همراهي با موحدين و برائت از متكبرين و مستكبرين و مشركين است.

عرفات، آن صحراي بهشتي و آن حال عرض نياز و فقر به درگاه الهي، حالي است كه بشر در عمرش مگر باز در همان‌جا لذت آن را بچشد.

دعاي عرفه حضرت سيدالشهداء‌عليه السلام، آن مضامين و آن معاني بلند را كه اگر انسان توفيق داشته باشد همه روزه آن را بخواند سزاوار است.

همان افتتاح دعا اَلحَمدُللهِ الَّذي لَيسَ لِقَضَائهِ دَافِعٌ وَ لا لِعَطَائهِ مَانِعٌ، وقتي تلاوت مي‌شود خواننده بر خود مي‌بالد كه چه خدا و صاحب اختياري دارم، و چنان‌كه اميرالمؤمنين‌عليه السلام به درگاه خدا عرض مي‌نمايد كه: إلهى كَفَى لي عِزّاً أن أكُونَ لَكَ عَبداً وَكَفَى لي فَخراً أن تَكُونَ لي رَبّاً، دعاي عرفه و آن معاني، انسان را به اين مقامات عالي مي‌رساند.

بايد در عرفات سعي شود كه وجود شخص پر از توجه به خدا، پر از محبت خدا، پر از محبت اولياي خدا و پر از محبت بندگان خدا باشد. كينه‌ي كسي در دلش نباشد و از حسد و دنياخواهي پاك باشد.

حبّ جاه و رياست را - كه آخرُ مَا يَخرُجُ مِن قُلُوبِ الصِّدّيقين حُبُّ الجَاهِ است- از خود دور سازد.

در مشعر الحرام و همه‌جاي ديگر، برنامه همين است. تشبه به ملائكه روحانيين و دوري از عوالم حيواني در مني و از آن تسليم عظيم ابراهيم خليل و فرزندش اسماعيل در برابر خدا، درس بگيرند.

دين و مسلماني و اسلام، تمامش و روحش تسليم است؛ تسليم به خدا، تسليم به احكام خدا و پاكي از هوس و هوا.

در همه‌ي مشاهد حرمين شريفين، بايد فرصت را غنيمت شمرد و ياد و خاطرات عصر نبوي را گرامي داشت و مكه معظمه، غار حرا، مولد حضرت رسول اعظم‌صلي الله عليه و آله و مقابر مقدسه ويران‌شده حضرت عبدالمطلب سيد بطحا و قريش، جد پيامبر اكرم‌صلي الله عليه و آله و حضرت ابوطالب، عمو و حامي بزرگ آن حضرت و حضرت خديجه را بايد زيارت نمود و از خدمات اين بزرگواران به بشريت، تقدير نمود، و اما در مدينه طيّبه كه هر مسلمان واقعي يك دم و يك نفس‌كشيدن در آنجا را از عمر دنيا بهتر مي‌داند، چگونه بايد حضور داشت.

قابل توصيف نيست؛ مسجد رسول خدا و قبة الخضراء و مرقد مطهر شخص اول عالم خلقت، خانه و مسكن آن حضرت، خانه فاطمه زهرا‌سلام الله عليها و اميرالمؤمنين‌عليه السلام و بقيع و مزار ائمه‌عليهم السلام و مشاهد ديگر، همه مركز نزول رحمت و بركات الهي است.

خوشا به حال آن افراد آگاه و بيداري كه قدر نعمت عظماي تشرف به اين مقامات را مي‌دانند و در اين مقامات، پيمان خود را با اسلام، با قرآن، با احكام قرآن و با ولايت ولي عصر حضرت صاحب الامر‌ارواح العالمين له الفداء تجديد مي‌نمايند كه تا عمر دارند در خط اسلام و ولايت اهل بيت‌عليهم السلام با استقامت، انجام وظيفه نمايند.

در اين مراسم شريف، آن حضرت را حاضر و ناظر بدانند و به روزي كه دنيا، تحت اداره آن وجود مقدس قرار مي‌گيرد و از كنار ديوار خانه كعبه، اعلام ظهور موفور السرور و پايان ظلم و ستم و جهالت را اعلام مي‌فرمايند اميدوار باشند. والسلام عليكم و رحمة‌الله

لطف الله صافي

ذو الحجة‌الحرام1432