اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي فِيهِ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِينَ وَ اجْعَلْنِي فِيهِ مِنْ عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ الْقَانِتِينَ وَ اجْعَلْنِي فِيهِ مِنْ أَوْلِيَائِكَ الْمُقَرَّبِينَ بِرَأْفَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.
خدايا مرا در اين روز از توبه و استغفار كنندگان قرار ده و از بندگان صالح مطيع خود مقرر فرما و هم در اين روز مرا از دوستان مقرب درگاه خود قرار ده به حق لطف و رأفتت اى مهربانترين مهربانان عالم.
توبه! واژة بازگشت و راه بازیابی خویشتن خویش از گرداب و غرقاب گناه و تیرگی.
توبه! امید به رهایی و روشنان تنزه و تقرب به خدا از پس تاریکی گناه.
توبه! آشنایی در کویر غربت و روشنایی در شب ظلمت.
توبه! رمز بندگی و راه تابندگی رحمانیت و رحیمیت خدا در بارگاه ملکوتی معبود و معشوق.
خدا معبود ماست و ما معشوق او. و توبه، راه و رسم معاشقه ای است میان بنده گنه کار و خدای پوشش گذار.
همان خداوند بخشندة دستگیر
کریم خطابخش پوزش پذیر...
توبة حقیقی، گریز از گناه و حس پشیمانی و تصمیم و اراده ای جدی و حقیقی به ترک آن است.
و در مراحل چهارگانة توبه «ترک» گناه، «پشیمانی» از گناه، تصمیم بر «انجام ندادن» دوبارة گناه و بالاخره تلافی و «جبران» گناه منتشر است.
و توبه های پی در پی، بی آنکه از مرز «زبان» به وادی «دل» راه یابد، چیزی جز «تمسخر» و وهن ذات اقدس اله نیست و جز فاجعة دور و دورتر شدن بنده از رب را به دنبال ندارد.
از «تسویف» شیطانی گرفته تا «غفلت» انسانی، و از «تزلزل» نهال ایمان گرفته تا «ابتلاء» به «فتنه»های آخرالزمان، همگی، راه برنده ای را فراهم می سازد که گذر از آن جز با «استعانت» از مقام خداوند قادر متعال، ممکن نیست.
و رمضان فرصتی است برای توبه ای از صمیم دل و سویدای جان در بارگاه رب منان؛ تا غبار از آیینه قلبهایمان بشوید و دل را به نور ایمان منور سازد.
«و ان استغفروا ربكم ثم توبوا اليه؛ و از پروردگار خود آمرزش بطلبيد، سپس به سوى او بازگرديد.»(هود-3)
استغفار و سپس توبه؛ ابتدا پاک شدن از تیرگی معاصی و بعد روشن شدن به نور کمالات انسانی و طیبات روحانی و مدارج اخلاقی.
و این طی طریق، با گذر از مدارجِ راه بازگشت به خویشتن خویش، انسان را به مقام توبه گذاری می رساند و راه را برای رستگاری او فراهم می نماید.
باری؛ اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي فِيهِ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِينَ...
و رمضان بهترین فرصت و برترین موقعیت و تضمینی ترین غنیمت، برای به منصة ظهور رساندن یک توبة واقعی است.
و من يَعمَل سُوء او يَظلِم نَفسَه ثُمّ يَستغفِرِ الله يَجد الله غَفوراً رَحيماً؛ كسى كه كار بدى انجام دهد، يا به خود ستم كند، سپس از خداوند طلب آمرزش نمايد، خداوند را آمرزنده و مهربان خواهد يافت.(نساء 110)
و چنین باد!
آمین یا رب العالمین!
