مدیر مدرسه علمیه پیامبر اعظم(ص) بوشهر، نقش زنان در واقعه عاشورا را چهار چهره متفاوت عنوان و تشریح کرد: زنان کوفه اگر چه در ظاهر محبت اهل بیت(ع) را داشتند ولی چون عرصه را تنگ می بینند و مال و جان و عرض و دنیای خویش را در خطر می بینند دست همسران و فرزندان و برادران خویش را می گیرند و از معرکه بیرون می کشند. و می گویند: «انصرف ! الناس یکفونک!» تو را چه به این کارها ! بیا در خانه بنشین، مسلم بن عقیل و سرورش حسین بی یار نمی مانند! تو نباشی دیگری آنها را یاری می کند ! تو را چه به این جدال ها !
وی ادامه داد: همین زن ها با ورود حضرت زینب(س) در لباس اسارت به کوفه صدای شیون خویش بلند می کنند و ناله سر می دهند ! که حضرت زینب (س) در پاسخشان نهیب می زند که «ای کوفیان ! ای اهل نیرنگ ! شما بر ما گریه می کنید ؟! همین شما نبودید که این بلا را سر ما آوردید ؟! شما نبودید که دست شوهران و فرزندانتان را گرفتید و از یاری ما بازشان داشتید ؟ اشکهایتان هماره فرو ریزد و ناله‌هاتان خاموش نگردد!»
حجت الاسلام مصلح چهره دوم را زنان بنی اسد عنوان کرد، و خاطرنشان کرد: زمانی که حبیب و امام حسین(ع) از بنی اسد طلب یاری نمودند، بهانه آوردند و از یاری حضرت سر باز زدند و زمانی که کار زار تمام شد، زنانشان خود را به کربلا رساندند و چون اجساد اهل بیت(ع) را دیدند تاب نیاوردند و از شوهران خویش درخواست نمودند تا در دفن اجساد همت کنند ولی شوهران از ترس ابن زیاد در خانه خزیده بودند و برون نشدند و زنها خود بیل و کلنگ برداشتند و به کربلا آمدند و چون شوهران این صحنه را دیدند به غیرتشان بر خورد و برای دفن اجساد همت گماشتند.
این استاد حوزه ام وهب، هانیه، ام خلف ، ام عمرو بن جناده ، ام البنین، دلهم ،ماریة بنت سعد و رویحه را به عنوان نمونه ای از زنان چهره سوم یاد کرد، و ابراز داشت: بلکه بسیاری از زنان اهرم مشوق حضور شوهران و فرزندان و برادران و دیگر مردان مؤمن بودند.
وی چهره چهارم واقعه عاشورا در بین زنان را سکینه ، فاطمه بنت الحسین و قافله سالار کربلا ام المصائب زینب کبری (س) عنوان کرد، و بیان داشت: اگر امام حسین (ع) چهره خون ، رشادت و شهادت بود، خواهرش زینب(س) چهره پیام خون و مفسر زیبایی کربلا برای عالم اسلام بود و منزل به منزل باید به لباس اسارت، پیام رسان کربلا باشد و با خطبه‌های حیدری خود مردم در خواب رفته را بیدار کند.
