سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»، متن حدیث را از کتاب کافی نقل می کند.

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ مَا أَفْلَتَ الْمُؤْمِنُ مِنْ وَاحِدَةٍ مِنْ ثَلَاثٍ وَ لَرُبَّمَا اجْتَمَعَتِ الثَّلَاثُ عَلَيْهِ إِمَّا بُغْضُ مَنْ يَكُونُ مَعَهُ فِي الدَّارِ يُغْلِقُ عَلَيْهِ بَابَهُ يُؤْذِيهِ أَوْ جَارٌ يُؤْذِيهِ أَوْ مَنْ فِي طَرِيقِهِ إِلَى حَوَائِجِهِ يُؤْذِيهِ وَ لَوْ أَنَّ مُؤْمِناً عَلَى قُلَّةِ جَبَلٍ لَبَعَثَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ شَيْطَاناً يُؤْذِيهِ وَ يَجْعَلُ اللَّهُ لَهُ مِنْ إِيمَانِهِ أُنْساً لَا يَسْتَوْحِشُ مَعَهُ إِلَى أَحَد.

امام صادق (علیه السلام) فرمودند: مؤمن، از سه بلا در امان نيست و گاهى هر سه بر او هجوم مى ‏آورند: يا افراد خانواده آزارش مى ‏دهند؛ يا همسايه آزارش مى ‏دهد؛ يا به وسيله مردمِ سرِ گذر مورد استهزاء و توهين واقع مى ‏شود. اگر مؤمن به قلّه كوهى پناه ببرد، خداوند، شيطان صفتى را برمى‏ انگيزد تا او را آزار دهد. با وجود اين، خداوند ايمان او را مايه اُنس و آرامش او قرار مى‏ دهد تا از هيچ كس وحشت نكند.

الكافي، ج‏2، ص: 250-249