خداوند متعال در قرآن می فرماید:

إنَّ صَلاتِي وَ نُسُكِي وَ مَحْيايَ وَ مَماتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ‏ انعام/162

مسلماً نماز و عبادتم و زندگى كردن و مرگم براى خدا پروردگار جهانيان است

حکایت؛ مرحوم راشد که از سخنرانان معروف بود نقل کرده : در سال 1300 شمسی، ماه رمضان، مردم مشهد پدرم را به اصرار در شهر نگه داشتند، آن ماه در مسجد گوهرشاد، نماز ظهر و عصر را می‏خواند ، سپس به منبر می‏رفت، مردم بسیاری برای نماز به مسجد می آمدند و به وی اقتدا می‏کردند و اغلب از سرشناسان متدین در مشهد بودند.

18 سال بعد که پدرم به دلیلی به روستای کاریزک برگشته بودند، در بهار آن سال باران زیادی آمده بود و بسیاری ساختمان ها که خشتی بودند از جمله مسجد ده خراب شده بود و سقف آن ریخته و فقط بخش مختصری از آن سالم بود.

پدرم در همان مسجد که نیمی از آن فرو ریخته بود، حصیر را تمیز کرده بود و سه نوبت نمازش را همانجا می‏خواند.

روزی ایشان برخاست و وضو گرفت و به مسجد رفت، من نیز فرصت را غنیمت دانستم که نمازی پس از چند سال با آن مرد بزرگ بخوانم، به مسجد رفتم، از سمتی وارد شدم که او مرا ندید و آهسته جلو رفتم، در رکعت دوم نماز بود، به او اقتدا کردم و نماز را به جماعت خواندیم اما این دفعه دو نفره و در دهی کوچک و در مسجدی که خراب شده بود؛ خدا می‏داند که میان این نمازش در حال تنهایی در میان آوارهای فروریخته ی مسجد این ده، با آن نمازی که در مسجد گوهرشاد به او اقتدا کردم، و نیمی از صحن مسجد گوهرشاد و تمامی یک شبستان از جمعیتی که به او اقتدا کرده بودند، پر شده بود، از لحاظ طمأنینه ، قرائت و همه ذکرهای واجب و مستحب ذره ‏ای تفاوت وجود نداشت.  1

رو به سوي قبله با آغوش باز                        خويش را گم كن در آغوش نماز2

1.         با اقتباس و ویراست از کتاب  فضیلتهای فراموش شده

2.         شهرام محمدی