به گزارش خبرنگار خبرگزاری«حوزه» در تهران، حجت الاسلام والمسلمین سیدمحمدباقر علوي تهراني در جمع روزه داران مسجد حضرت امیر(ع) تهران با بیان اینکه حب دنیا بزرگترین گرفتاری جامعه امروز ماست، گفت: در روایات ذکر شده، آغاز گرفتاری هر انسانی چه مادی و چه معنوی به واسطه­ی حب دنیا است. چنانچه حضرت صادق(ع) در مذمت آن می فرماید «­رأس كلّ خطيئه حبُّ الدنيا­» یعنی ريشه همه بدي ها و خطاها، حبّ و دلبستگي به دنيا است.

وی افزود: یکی از مضرّات دنیا دوستی غفلت از یاد خداست، چرا که حب دنیا با حب الله قابل جمع نیست. و امام موسی بن جعفر(ع) در تایید این مطلب می فرمایند «اگر کسی فکر کند که حب دنیا و خدا خواهی با هم جمع می شود، یقین بداند این نیرنگ و خدعه ای از جانب شیطان است­».

این کارشناس مذهبی با بیان اینکه ممکن است به واسطه­ی ذره ای حب دنیا همه­ی عبادات صد ساله نابود شود، اظهار داشت: چیزی که باعث می شود ما محبت و عشق به خدا را در دل نداشته باشیم، همان یک ذره از محبت و حب به دنیا است. منظور از ذرّه همان غبار بی وزنی می باشد که بین آسمان و زمین معلق است و خداوند می فرماید، اگر کسی به همین اندازه نیز محبت دنیا را در دلش داشته باشد، من محبتم را از قلبش بیرون می کنم، و در قیامت نه تنها با من همسایه و هم نشین نیست بلکه همه اعمال صالحه اش نیز نابود شده و از بین می رود.

حجت الاسلام والمسلمین علوي تهراني در پایان با بیان این که حقیقتِ دنیا برای انسان دو گونه است، تصریح کرد: دنیای ممدوح و دنیای مذموم، دو مقوله ای هستند که باید بیشتر مورد توجه واقع شوند. زیرا دنیای ممدوح، دنیایی است که بودنِ در آن موجبِ کسب فضائل و کمالات رفیع انسانی و تهیه­ی زندگیِ سعادتمند برای جهانِ ابدی می شود. در مقابل؛ دنیای مذموم، دنیای خود انسان است. به این معنی که انسان دلبسته و فریفته دنیا می شود که منشأ تمام مفاسد و خطاهای انسان است. بنابراین خود دنیا و نعمت های آن به عنوان مخلوق خداوند، نمی­توانند شرّ بوده و مورد مذمت قرار گیرد، بلکه عکس العمل انسان در قبال دنیاست که می­تواند خوب و ممدوح، یا بد و مذموم باشد.