به گزارش خبرگزاری «حوزه» در شب خجسته میلاد با سعادت حضرت ثامن الحجج علی بن موسی الرضا علیه السلام، مرکز اسلامی هامبورگ بار دیگر صحنه حضور با شکوه مسلمانان، شیفتگان و ارادتمندان خاندان عصمت و طهارت از ملیت­های مختلف بود که با شرکت در این مراسم با شکوه این روز عزیز را گرامی داشتند.

مراسم جشن عید رضوی شامل برنامه های متنوعی از جمله تلاوت قرآن کریم، اجرای تواشیح، پخش کلیپ، سخنرانی، مسابقه، مدیحه سرایی و اهداء جوایز بود.

خصوصیات ممتاز امام رضا علیه السلام

در این مراسم حجّت الاسلام ترابی، مدیر آکادمی اسلامی آلمان به ایراد سخنرانی پرداخت. وی ضمن تبریک به مناسبت میلاد با سعادت حضرت علی بن موسی الرضا (ع) در بخشی از سخنان خود به تشریح ابعاد گوناکون شخصیّت آن امام همام پرداخت و افزود: میلاد امام رضا علیه السلام یادآور خصوصیات بزرگ مردی است که خلیفه خداوند متعال بر زمین بوده و دارای برجسته ترین صفات انسانی بوده است، چنانکه در تاریخ خصوصیات ممتازی برای امام رضا علیه السلام مورد توجّه واقع شده است، از جمله:

1ـ اخلاق و رفتار زیبا: آن حضرت هیچ گاه با سخنان خود کسی را آزار نمی داد. در حضور دیگران به چیزی تکیه نمی داد. پای خود را نزد کسی دراز نمی کرد. با خدمت­کاران و زیردستان به نرمی سخن می گفت. با خدمت­گذاران و دربانان بر سر یک سفره می نشست. هرگز بوی بد از بدن او استشمام نمی شد. به هنگام شادی و خنده، قهقهه سر نمی داد. هیچ نیازمندی را نمی راند. زیاد میهمان دعوت می کرد و خودش به آنان خدمت می فرمود.

2ـ عبادت و بندگی خدای سبحان: مقدار کمی از شب را می خوابید و بیشتر آن را به عبادت سپری می کرد. تا آنجا که مقدور بود، قرآن می خواند. بسیاری از روزها را روزه بود. به نماز اوّل وقت اهمیت می داد. سجده های طولانی داشت. هنگامی که به بستر می رفت به یاد خداوند به تلاوت قرآن مشغول بود.

3ـ علم بی نظیر: جدّش امام صادق علیه السلام لقب عالم آل محمد(ص) را به ایشان دادند. در تاریخ آمده که هرچه می فرمود با تکیه بر کلام وحی و استفاده از آیات قرآن کریم بود. آن حضرت به ادیان و زبان های گوناگون آشنا بود وبا هر فرقه ای با زبان خودشان سخن می گفت.

مدیر آکادمی اسلامی آلمان همچنین با اشاره به بخش­هایی از نامه امام رضا (ع) به مأمون که در آن، حضرت به كلّياتى از حلال و حرام، و واجبات و مستحبّات اشاره دارند، افزودند: نقل شده است كه مأمون [وزير خود] فضل بن سهل را با اين پيام بسوى حضرت رضا عليه السّلام فرستاد که : من دوست دارم كه كلّياتى از حلال و حرام، و واجبات و مستحبّات را برايم فراهم سازى، چرا كه تو حجّت خدائى بر خلق او، و بنياد و سرچشمه دانشى، پس امام رضا عليه السّلام دوات و كاغذى حاضر ساخته و به فضل گفت بنويس:

بسم اللَّه الرّحمن الرّحيم، اقرار بوحدانيت خداى يكتا و بى‏نياز ما را كافى است، نه همسرى گرفته و نه فرزندى دارد، پاينده است و بسيار شنوا و بينا، قائم است و باقى و نور، دانائى است كه جهل در او راه ندارد، توانائى است عارى از عجز و درماندگى، توانگرى است از احتياج بدور، دادگرى است كه بيداد نكند، همه چيز را آفريده، و چيزى همانند او نيست، نه او را مانندى است و نه ضدّى، و نه شريكى دارد و نه همتائى. و آنكه محمّد بنده و فرستاده و امين خدا و برگزيده و منتخب از خلق او است، او سرور و سالار پيمبران مرسل و ختم‏كننده انبياى الهى و بهترين خلق عالم است، نه پيامبرى پس از او آيد و نه آئينش تغيير و تبديل گردد، و اينكه تمام آنچه محمّد صلّى اللَّه عليه و اله و سلّم آورده حقّ آشكار بوده است، و پيامبر [اسلام‏] و تمام رسولان و پيامبران و پيشوايان خداوند- كه پيش از او بوده‏اند- را تصديق مى‏كنيم، و كتاب صادقش را باور داريم كه: «باطل (كاهش، افزايش و نادرستى) از پيش آن و از پس آن (در حال و آينده) بدان راه نيابد، زيرا فرو فرستاده‏اى است از سوى [خداى‏] با حكمت و ستوده.

« رُوِيَ أَنَّ الْمَأْمُونَ بَعَثَ الْفَضْلَ بْنَ سَهْلٍ ذَا الرِّئَاسَتَيْنِ إِلَى الرِّضَا(ع) فَقَالَ لَهُ إِنِّی أُحِبُّ أَنْ تَجْمَعَ لِی مِنَ الْحَلَالِ وَ الْحَرَامِ وَ الْفَرَائِضِ وَ السُّنَنِ فَإِنَّكَ حُجَّةُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ وَ مَعْدِنُ الْعِلْمِ فَدَعَا الرِّضَا(ع) بِدَوَاةٍ وَ قِرْطَاسٍ وَ قَالَ(ع) لِلْفَضْلِ اكْتُبْ- بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ حَسْبُنَا شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ أَحَداً صَمَداً لَمْ يَتَّخِذْ صاحِبَةً وَ لا وَلَداً قَيُّوماًسَمِيعاً بَصِيراً قَوِيّاً قَائِماً بَاقِياً نُوراً عَالِماً لَا يَجْهَلُ قَادِراً لَايَعْجِزُ غَنِيّاً لَايَحْتَاجُ عَدْلًا لَايَجُورُ خَلَقَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْ‏ءٌ لَاشِبْهَ لَهُ وَ لَاضِدَّ وَ لَانِدَّ وَ لَاكُفْوَ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ أَمِينُهُ وَ صَفْوَتُهُ مِنْ خَلْقِهِ سَيِّدُ الْمُرْسَلِينَ وَ خَاتَمُ النَّبِيِّينَ وَ أَفْضَلُ الْعَالَمِينَ لَانَبِيَّ بَعْدهُ وَ لَاتَبْدِيلَ لِمِلَّتِهِ وَ لَاتَغْيِيرَ وَ أَنَّ جَمِيعَ مَا جَاءَ بِهِ مُحَمَّدٌ(ص) أَنَّهُ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِينُ نُصَدِّقُ بِهِ وَ بِجَمِيعِ مَنْ مَضَى قَبْلَهُ مِنْ رُسُلِ اللَّهِ وَ أَنْبِيَائِهِ وَ حُجَجِهِ وَ نُصَدِّقُ بِكِتَابِهِ الصَّادِقِ- لايَأْتِيهِ الْباطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِيلٌ مِنْ حَكِيمٍ حَمِيد ... »

هیچ گناهی را کوچک و بی اهمیت قلمداد نکنیم

حجّت الاسلام ترابی با اشاره به رحمت و بخشش بیکران الهی افزود: قرآن کریم تاکید می کند که «إن الله يغفر الذنوب جميعاً» خداوند بسیار بخشنده و آمرزنده است و در صورت تحقّق توبه واقعی خداوند همه گناهان را مورد عفو و بخشش خود قرار می دهد. امّا این مطلب نباید باعث شود که ما گناهان گوناگون را کوچک و بی اهمیت قلمداد کنیم همان­گونه که امام رضا (ع) در نامه خود به مأمون اشاره ای که گناهان کبیره داشته و می­فرمایند: ايمان همان امانت­داري و دوري از گناهان کبیره است. گناهان کبيره عبارتند از: قتل نفسي که خداوند کشتن او را حرام کرده است و زنا و دزدي و نوشيدن شراب و آزردن پدر و مادر و فرار از جهاد و خوردن مال يتيم از روي ستم و خوردن گوشت مردار و خون و گوشت خوک و هر ذبيحه اي که نام غيرخدا بر آن برده شده است، در صورتي که ضرورتي نباشد و خوردن ربا بعد از آگاهي (از ربوي بودن معامله) و خوردن حرام و قماربازي و کاستن و کم گذاشتن در پيمانه و وزن و نسبت ناروا دادن به زنان شوهردار و زنا و لواط و نااميدي از رحمت الهي و ايمني از مکر خدا و دلسردي از رحمت خدا و ياري رساندن به ستمکاران و تکيه و اعتماد بر آنان و سوگند دروغ و حبس کردن حق ديگران بدون اين که سختي و ضرورتي موجب آن شده باشد و دروغگويي و تکبر و خود بزرگ بيني، و اسراف و ولخرجي ، و خيانت و ناراستي، و سبک شمردن حج و ستيزه کردن با دوستان خدا و مشغول بودن به خوش­گذراني هاي بيهوده، و اصرار و پافشاري کردن بر انجام گناهان صغیره که این نیز از گناهان کبیره محسوب می­شود.

«و اجتناب الکبائر و هی قتل النفس التی حرم الله و شرب الخمر و عقوق الوالدین و الفرار من الزحف و اکل مال الیتامی ظلما و اکل المیته و الدم و لحم الخنزیر و ما اهل به لغیر الله من غیر ضروره به. و اکل الربا و السحت بعد البینه و المیسر و البخس فی المیزان و المکیال و قدف المحصنات و الزناء و اللواط و الشهادت الزور و الیأس من روح الله و الامن من مکرالله و القنوط من رحمت الله و معاونه الظالمین و الرکون الیهم و یمین الغموس و حبس الحثوث من غیر عسر و الکبر و الکفر و الاسراف و التبذیر و الخیانه و کتمان الشهاده و الملاهی التی تصد عن ذکر الله مثل الغناء و ضرب الاوتار و الاصرار علی الصغائر من الذنوب. فهذا اصول الدین و الحمد لله رب العالمین و صلی الله علی نبیه و آله  و سلم تسلیما».

در ادامه برنامه پس از اهداء جوایز مسابقه کتبی و اقامه نماز جماعت مغرب و عشاء، شرکت کنندگان میهمان سفره با برکت رضوی بودند .