به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» دکتر علی اصغر احمدی در نشست علمی خانه خوبان با موضوع « والدين ديروز، بچه‌های امروز؛ بررسی راهكارهای تعامل خانواده و نوجوان» در موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) که با حضور خانواده های طلاب برگزارشد اظهارداشت: دوره جوانی و نوجوانی  پرفراز و نشیب است و شاید به لحاظ تحقق رفتاری بتوان این دوره را مهم ترین مسئله ارزیابی کرد.

این متخصص روانشناسی افزود:  اگر تعلیم و تربیت براساس فطرت پاک و استعدادهای درونی انسان باشد، او انسانی پاک وارسته و با اخلاق دینی پرورش می‌یابد و اگر تربیت شخص بر فساد اخلاقی و معیارهای غیرالهی مبتنی باشد فرد فاسد و بی‌ایمان خواهد شد.

وی با بیان اینکه دامنه سن نوجوانی از 11 تا 19 سالگی و به عبارتی دیگر از راهنمایی تا پیش دانشگاهی است، بیان داشت: اگر بخواهیم توصیفی اجمالی والدین از دوره نوجوانی را بیان کنیم، باید به عصبانیت، درگیری، حرف گوش نکردن، بی نظمی و نزدیکی به دوستان اشاره کنیم.

این استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: برای این که بتوانیم تاثیر تربیتی بر روی فرزندانمان و فراگیران داشته باشیم، لازم است پیوسته به تربیت خود بیاندیشیم و در این راه قدم برداریم، اگر تربیت و تغییر مناسب خود را در دستور کار زندگی خویش قرار ندهیم، تاثیر چندانی بر متربی نخواهیم داشت، بلکه ممکن است تاثیر منفی بر جای گذاشت.

این محقق و پژوهشگر علم روانشناسی با تاکید بر اینکه فرزند تا دوره ابتدایی حرف شنوی دارد، ولی بعد از آن سرکش و طغیانگر می شود، گفت: البته این ویژگی نشان از این دارد که بچه سالم است؛ در غیر  این صورت احتمال بیماری خطرناک وجود دارد، این حالت یک خوبی دارد و آن هم تلنگر به بزرگترها در شیوه نگرش نسبت به فرزند است.

احمدی ضمن اشاره به اینکه والدین و به خصوص مادرها در برابر بزرگ شدن فرزندان مقاومت می کنند، اظهارداشت: تنها یکی از ابعاد بلوغ، بلوغ جسمی و جنسی است که البته کم اهمیت هم نیست.

وی راه مدیریت تغییرات در دوره نوجوانی را شناخت آنها دانست و افزود: ترشح هورمون های مختلف سبب این تغییرات می شود و به آنها سرعت می بخشد.

 این استاد حوزه و دانشگاه  تغییرات روانی این دوره را بسیار بیشتر از تغییرات جسمی برشمرد و اظهارداشت: نوجوانی تغییرات در سطح عواطف و شناخت است و باعث آمادگی جهت حضور در اجتماع و بزرگسالان می شود، این دوره مثل پلی بین کودکی و بزرگسالی است و نباید با فرزند همانند کودکی برخورد کرد.

مشاور وزیر آموزش و پرورش در امور خانواده،  تنبیه و تشویق را در دوره کودکی و نوجوانی متفاوت برشمرد و گفت: اگر در کودکی بچه با گرفتن نمره مطلوب توقع آشکار شدن آن و تشویق را داشت در نوجوانی در تاریکی نماز می خواند تا کسی متوجه نشود، این تغییر در رفتار فرزند است و نباید مثل دوران کودکی تشویق شود.

وی ادامه داد: انسان بیش و پیش از آنکه از کلام دیگران تاثیر بپذیرد، از عمل آنان اثر می‌گیرد، ما به‌خصوص در دوره کودکی، عمل افراد را زودتر از کلامشان درک می‌کنیم، اگر فرزندمان را به مطالعه، نماز خواندن، صبور بودن، خوش رو بودن و سایر صفات مشابه توصیه کنیم، او هرگز این توصیه ها را، در مقایسه با مشاهدات آن‌ها در رفتار ما درک نمی‌کند.

انتهای پیام  313/17