به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، محمدی شکیب در اولین جلسه دوره تربیتی و مهارتی تبلور بهار زندگی با تربیت نوجوان فاطمی به صورت ویدئو کنفرانس اظهار داشت: اولویت های والدین با فرزندان در دوران نوجوانی متفاوت است و لازم است رابطه برد برد با فرزندان ایجاد شود تا با مشکلاتی در آینده مواجه نشوند.
وی افزود: دوره نوجوانی به خاطر حساسیتی که دارد لازم است تا والدین تدبیر لازم را در تربیت فرزندان به کار بگیرند.
این کارشناس، با بیان اینکه تربیت یک امر درونی و قلبی است گفت: برخلاف آنچه که ما می پنداریم تربیت انسان، آموزشی و اکتسابی نیست و خداوند خود او مسئول تربیت انسان است و فطرتا این انسان تربیت یافته الهی است و درباره چنین انسانی خداوند می فرماید ما انسان را تکریم می کنیم و مورد احترام ماست که این امر نشانگر برتری و کرامت انسان و تربیت آن به دست خداوند است.
وی با بیان اینکه نقش والدین، مربیان، اساتید و همراهان انسان ها در توجه دادن آنها به تربیت درونی و الهی بسیار ضروری است گفت: وظیفه دیگر ما حفظ و حراست از این جریان رشد تربیتی انسان در مراحل مختلف زندگی است و چنین انسانی تربیتش از قبل تولد آغاز می شود.
محمدی شکیب بیان داشت: اصل حرکت و کمال جویی انسان در حس نیازمندی به خداوند نهفته است و همه ما موجودات نیازمندی هستیم که همواره باید در مسیر کمال گام برداریم.
وی با تاکید بر اینکه سیکل رشدی انسان از دوران جنینی آغاز می شود گفت: دوران مختلف زندگی انسان شیرخوارگی، خردسالی، کودکی، نوجوانی، جوانی و در نهایت به دوران بزرگسالی ختم می شود.
عضو انجمن تعلیم و تربیت حوزه های علمیه قم گفت: دوران شیرخوارگی، خردسالی و کودکی دوران دیگرپیروی و دوران نوجوانی، جوانی و بزرگسالی دوران خودپیروی است.
وی با اشاره به اصل تربیتی با عنوان اینکه تمامی رفتارهای انسان برگرفته از ارزش ها و باورهایی است که پذیرفته اند گفت: در واقع بستر پدیداری رفتار انسان، باورهایش است و عنصر شناخت و احساس، باورهایش را تکمیل می کند از این رو اگر انسان از احساس و شناخت درستی برخوردار باشد نگرشش مثبت خواهد بود.
محمدی شکیب اضافه کرد: والدین به هنگام ایجاد آگاهی و شناخت طوری با کودک برخورد کنند که فرزند دارای احساس خوبی باشد در این صورت می توان در این فرد نگرش مثبتی ایجاد کرد لذا باورها و ارزش های صحیح باعث شده است تا رفتار درست از انسان شکل بگیرد.
وی با بیان اینکه به طور کلی دو مرحله کودکی و جوانی در انسان بسیار مهم است گفت: ارزش ها در دوران کودکی سطحی و برگرفته از ارزش های والدین و در دوران جوانی این ارزش ها عمیق و خودیافته هستند.
این مقام حوزوی خاطر نشان کرد: بین این دو دوران کودکی و نوجوانی یک دوران به عنوان دوره نوجوانی وجود دارد که از ۱۲ تا ۱۸ سالگی طول می کشد و بدون اینکه کودک بخواهد باورهایش فرو می ریزد و نمی خواهد بر اساس باورهای والدین رفتار کند از این رو فاقد باور و دچار مشکل رفتاری می شود.
وی با تاکید بر اینکه بحرانی ترین دوره رشدی یک انسان دوره نوجوانی است گفت: این دوره، دوران گذر از دوران کودکی به جوانی است و مانند پلی مستحکم نیست و فرد در این دوران آشفتگی پیدا می کند.
عضو انجمن تعلیم و تربیت حوزه های علمیه قم ابراز داشت: دوران نوجوانی به سه دوره ۱۲ تا ۱۴ سالگی و شروع فاصله گرفتن از ارزش های خانواده، ۱۴ تا ۱۶ سالگی و اوج مشکلات نوجوان و ۱۶ تا ۱۸ سالگی بازگشت مجدد به ارزش ها و باورها از نوع عمیق و خودیافته تقسیم می شود.
وی گفت: امام علی(ع) در روایتی می فرماید: جهل و عقل در دوران نوجوان با هم در ستیز است از این رو اگر عقل بر جهل غلبه کند نشانگر مدیریت درست در خانواده و نوید یک زندگی آرام اجتماعی و فردی است در غیر این صورت، قطعا این فرد در زندگی آینده و ارتباطاتش در جامعه دچار مشکل روحی و روانی خواهد شد.
محمدی شکیب، اولین و مهمترین نیاز فرد در این دوران را بحث آرامش عنوان کرد و گفت: باید فرزند در این دوره درک شود که به دو صورت همدلی و همدردی توسط والدین است چراکه نوجوان بدون حمایت در این سن دچار اضطراب می شود از این رو به گونه ای باید تربیتش کشف شود که با حمایت همراهان به یک استقلال تدریجی و نهایتا با مدیریت خود بر اساس مراقبت های سه گانه بدنی، روانی و ذهنی دست یابد.
وی اضافه کرد: حمایت همان مدل و سبک تربیتی خانواده ها برای این سن نوجوان است و منظور از همراهان مادر و پدر به عنوان تقویت کننده بعد عاطفی و حمایتی هستند که با توجه به اقتضائات جنسیتی دختر و پسر باید گفت و گوهایی با فرزندانشان داشته باشند.
عضو انجمن تعلیم و تربیت حوزه های علمیه قم تاکید کرد: استقلال و اختیار باید در این مرحله به صورت تدریجی باشد تا به مدیریت برسد و یک دفعه نباید به فرزندان استقلال کامل داد زیرا استقلال باعث استبداد می شود لذا با این روش های همدلی و همراهی می شود به دنیای نوجوانان رسوخ کرد و آنها را از درمان به سمت پیشگیری هدایت کرد.
۳۱۳/۶۱پ
