به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه» حضرت آیت الله جوادی آملی آورده اند:
در جنگ خندق غوغايي است تا هر گروهي سلمان، آن يار ديرين و با ايمان رسول خدا(ص) را از خود بداند. انصار فرياد مي زنند؛ سلمان از ماست چرا كه به مانند ما يار پيغمبر خدا(ص) به شمار مي رود و از طرف ديگر مهاجرين هياهويي به پا کرده اند که چنين نيست چرا که سلمان همچو ما مهاجرت نموده و خود را به محبوبش رسانده است.
در اين بين جمله عميق و رساي خاتم الانبياء تمام آن سروصداها را تسکين مي بخشد و فصل الخطاب همه قرار مي گيرد که فرمودند: «سلمانُ منّا أهل البيت (ع)» سلمان از ما أهل بيت (ع) است.
* هدف اصلي انبياء (ع)
انبيا آمدند اول ما را زنده كنند، بعد ما را بيدار كنند؛ هدف اصلي آنها اين بود. لذا فرمودند: فقط به اين فكر نباشيد كه فقط زندگي و عائله تشكيل بدهيد بلكه براي اين خلق شديد كه به حيات انساني برسيد؛ اينجا مرز بين حيوان و انسان و گياه مشخص مي شود.
* حقیقت انسان
انسان آن است كه همۀ اين امور را داراست و آن ها را در تحت رهبري عقل و وحي سامان مي دهد كه نه بيراهه برود نه راه كسي را ببندد و انسان به عنوان يك فرشته، يك موجود دائمي است يك موجود نَمير است. مِلك نمير، دين و تقواست نه باغ و راغ.
* راهکار دستيابي به حيات حقیقی، بهره مندي صحيح از معارف قرآني در کنار حفظ فطرت
معارف قرآني در دلِ بسته نفوذ نمي كند، اما كساني كه فطرت خويش را حفظ كرده باشند، چه مانند «صُهَيْب» از روم آمده باشند يا مانند «سلمان» از ايران يا مانند «بلال» از حبشه يا همانند «عمّار» و «ابوذر»از سرزمين حجاز برخاسته باشند، همگي در بهره مندي از اين كتاب الهي يكسانند؛ زيرا قرآن كريم اختصاصي به اقليم يا نژاد خاصي ندارد؛ بلكه شفاي دردهاي روحي و عامل هدايت و رحمت براي همه انسان هاست.
* میسّر بودن دستيابي به اين مرحله براي تشتگان اين راه و مشتاق بودن بهشت به چنين افرادي
حضرت حسين بن علي (عليهالسلام) به جايي رسيدند كه در شب عاشورا بهشت را به برخي از همراهان خود نشان دادند. آن ها يا جزو «اصحاب الميمنۀ» بودند يا در شمار مقرّبان. در بين اين ها كساني هستند كه بهشت مشتاق آن هاست. تنها سلمان نبود كه بهشت مشتاق اوست؛ بسياري از افراد هستند كه بهشت مشتاق آن هاست.
* سه فضیلت جناب سلمان در نگاه امام صادق (ع)
به امام صادق (سلام الله عليه) عرض كردند: چرا اين قدر نام سلمان فارسي را مي بريد. حضرت فرمود: اولاً سلمان از ماست؛ و سرّش آن است كه سلمان (رضوان الله عليه) هرگز در برابر خواسته علي بن ابي طالب (سلام الله عليه) خواسته اي نداشت و تلاش و كوشش مي كرد كه با فقرا بسازد و كوشش او اين بود كه از علم و علماء فاصله نگيرد. با علم و دانش و فضايل علمي از يك سو و با نيازمندان از سوي ديگر به سر مي برد و در برابر علي بن ابي طالب (سلام الله عليه) خاضع بود. اين سه فضيلت سلمان باعث مي شود كه من هميشه اسم او را مي برم.
منبع: پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله العظمی جوادی آملی
