به گزارش خبرگزاری«حوزه»، حجت الاسلام سید بشیر حسینی از جمله شاعران، موفق و پرکاری است که هم در عرصه شعر فارسی و هم در زمینه شعر آذری، جزو شاعران مطرح حوزوی است و آثار فراوانی از وی نیز به زیور طبع آراسته شده است.

با این شاعر میانه ای که سالیانی است در شهر کریمه اهل بیت(ع) سُکنی گزیده و هم اینک دبیری انجمن شعر طلاب کشور را به عهده دارد، گپ و گفت صمیمانه ای در خصوص سابقه و فعالیت های ادبی اش همچنین جایگاه شعر حوزوی و به ویژه شعر آیینی داشته ایم که در ادامه مشروح آن را ملاحظه می کنید؛

در آغاز سخن بفرمایید چه زمانی برای شما عرصه شعر به مقوله ای جدی تبدیل شد؟!

بنده متولد سال 1354 در یکی از روستاهای توابع میانه هستم و تقریباً از سال ورودی ام به حوزه که 1373 بود، فعالیت در زمینه شعر را آغاز کردم و عمدتاً هم کارهایم تا به امروز در زمینه غزل و محتوایش هم اشعار آیینی بوده هر چند خداوند این توفیق را به من داده در قالب ها و گونه های دیگر فعالیت داشته باشم.

در این سال ها از محضر چه اساتیدی بهره مند شده و کسب فیض و تجربه کرده اید؟!

در دوره ای که در حوزه علمیه تبریز مشغول تحصیل بودم معمولاً در جلسات شعر این شهر ادبی و فرهنگی شرکت کرده و در آن ایام از محضر اساتید بزرگواری چون مرحوم استاد عابد تبریزی استفاده نموده و وقتی هم که توفیق حضور در قم را یافتم، در خدمت استاد مجاهدی ، بهره های فراوانی بُرده و هنوز هم می برم.

در همان ایام ورود به قم اولین کتاب شعرم به عنوان "زخم دل" که به زبان فارسی و ترکی بود و آن ها را در ایام سکونت در تبریز گفته بودم به چاپ رسید.

 به عنوان دبیر انجمن شعر طلاب و یکی از دست اندرکاران برگزاری جشنواره حوزوی شعر اشراق، سطح کیفی آثار امسال را چطور دیدید؟!

امسال هم سطح جشنواره به نسبت خوب بود، ولی به شخصه دوره قبل را بیشتر می پسندیدم به ویژه از این حیث که دارای بخش شعر به گویش ها و زبان های ترکی، لری و غیره هم در درون خود بود و شاید این انتظار می رفت این دوره هم چنین باشد اما این طور نبود و فقط اشعار به زبان فارسی مورد توجه قرار گرفت.

به اعتقاد بنده گنجاندن بخشی در جشنواره هایی این چنینی به زبان ها و گویش های اقوام ایرانی علاوه بر آن که بر استقبال و جذابیت آن ها می افزاید، خود به عاملی در جهت تقویت وحدت ملی در کشور تبدیل می شود.

برای شخص شما ، شعر ترکی گفتن سخت تر است یا شعر فارسی؟!

البته شعر ترکی سخت تر است به خاطر این که زبان ترکی و آذری در ایران آن طور که باید و شاید آموزش داده نشده ، شاید هم مجال و فرصت این کار نبوده است و لذا خیلی از شعرا با آن آشنایی چندانی ندارند و اساساً شعر گفتن به زبان ترکی و آذری دشوار است که چه بسا اصلاً مخاطبان آذری زبان هم نتوانند ارتباط لازم را با آن برقرار کنند چون خیلی از واژگان با زبان فارسی در هم آمیخته است.

از نگاه شما ، سرودن شعر در کدام قالب شعری دشوارتر است و چرا؟!

به شخصه برای من رباعی گفتن سخت است، هر چند سعی کرده ام با مطالعه بیشتر در این زمینه خود را تقویت کنم و اخیراً نیز تمام رباعیات که با یا رب شروع شده اند را در حال جمع آوری هستم و آن ها را در قالب کتابی با عنوان" یارب نامه" منتشر کرده و در اختیار علاقه مندان و شعردوستان بگذارم.

این که گفتم شعر گفتن در قالب رباعی سخت است به این جهت که قالب و وزن رباعی طوری است که هر شاعری سعی می کند بیشترین مضمون را در کمترین مصراع ها به مخاطب خود القا کند و این امر هنرمندی خاص فنی و محتوایی می طلبد.

 به عنوان یک شاعر حوزوی، مسئولیت جامعه ادبی نیر را هم بهعهده دارید، از این تشکل ادبی، تعداد اعضا و اهداف آن برایمان بگویید؛

جامعه ادبی نیر شامل شاعران آذری زبانی است که در قم و برخی نقاط دیگر ساکن هستند و شب های چهارشنبه جلسات هفتگی داریم.

تعداد اعضا در حال حاضر افزون بر 160 نفر است، بیش از 30 نفر از آن ها را عزیزان طلبه و روحانی تشکیل می دهند و یکی از اهداف و برنامه های جدی ما آموزش شعر و برگزاری محافل ادبی و شعری در خصوص اهل بیت(ع) است چرا که عمده فعالیت های ما حول محور شعر آیینی است.

به نظر شما در رابطه با آموزش شاعران طلبه چه کارهایی می توان انجام داد؟!

طبعاً بحث آموزش یکی از اساسی ترین مسایلی است که حتماً باید مورد توجه باشد و به نظرم تاکنون در این خصوص برای طلاب سراسر کشور اقدام شایسته و بایسته ای صورت نگرفته و بسیار خوب است که نهادهای حوزوی همچون قدم هایی که اخیراً معاونت فرهنگی هنری دفتر تبلیغات اسلامی در راه اندازی کارگاه های شعر و داستان  برداشته ، گام های در این باره بردارند و با حضور اساتید برجسته ، آموزش های لازم به طلاب و فضلای علاقه مند داده شود تا در نهایت ذوق و استعداد ادبی آن ها هر چه بیشتر در زمینه شعر آیینی و انقلابی شکوفا گردد.

با توجه به این که برخی از مراجع و اساتید حوزه – چه در زمان گذشته و چه حال- خودشان شاعر بوده و بعضاً شاعران مطرح و به نامی بوده اند، این مساله چقدر می تواند در شکوفایی و تحول بهتر حوزه های علمیه در زمینه شعر موثر واقع شود؟!

جالب این است که از زمان امام صادق(ع) تا به امروز ، بسیاری از شاگردان ائمه (ع)، فقها و مجتهدین، شاعر بوده اند به طوری که بزرگانی چون شیخ کلینی و شیخ بهایی دیگران اصلاً کتاب و دیوان شعر دارند .

منتهای مراتب رسم علمای شیعه عموماً بر این منوال نبوده که کتاب هایشان را چاپ کنند اما پس از انتشار دیوان شعر حضرت امام(ره) کم کم در حوزه های علمیه نیز دیوان و کتب شعر برخی بزرگان و مراجع تقلید نیز منتشر شد و اتفاقاً برخی از بزرگان ما با وجود مشغله های علمی و فرهنگی و دینی بسیار، امروز در زمینه شعر حرفه ای و جدی ، حرف های بسیاری برای گفتن دارند.

به عنوان شاعری که در آستانه ورود به پنجمین دهه از عمر خود هستید ، چه توصیه ای به شعرای جوان طلبه دارید؟!

اولین و مهم ترین توصیه ام این است که طلبه های جوان قبل از هر چیز درس های خود را خوب خوانده و در کنار درس و بحث طلبگی به عرصه شعر بپردازند و دیگر این که در این وادی با شعرای برجسته و پیشکسوت حوزه که در مقام استادی آن ها هستند به خوبی آشنا شده و از محضر آن ها بهره بگیرند.

به لطف الهی حوزه های علمیه امروز ما به خصوص در زمینه شعر آیینی و انقلابی، ظرفیت عظیمی دارند که با هدایت و جهت دهی مطلوب به این استعدادها، می توان آینده ای درخشان تر برای شعر حوزه متصور بود.

تاکنون چند کتاب شعری از شما به چاپ رسیده است؟!

تعدادشان نسبتاً زیاد بوده، اما در دو طیف سنی یعنی 12 کتاب در زمینه شعر کودک و نوجوان به زبان های فارسی و آذری از بنده منتشر شده و به همین تعداد نیز در زمینه شعر بزرگسال با این تفاوت که اشعار بزرگسال بنده بیشتر به زبان فارسی و در همه قالب های شعری است.