حجت الاسلام و المسلمین مهدی رستم نژاد در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه» با اشاره به مطلب فوق اظهار داشت: این ماه پر فضیلت هر چند که با مفاهیم والایی چون روزه داری، سحرخیزی و مناجات و نیز شب قدر پیوند خورده اما خدای متعال در معرفی رمضان از عنوان ماه نزول قرآن با بندگانش سخن می گوید؛ چنان که علاوه بر این در سوره مبارکه الرحمان خود را معلم قرآن توصیف می کند و این مساله نشان دهنده اهمیت فوق العاده این موضوع است.
وی افزود: انسان با تعلیم و تربیت قرآنی به مخلوق جدید قرآنی تبدیل می شود و مهم آن است که ما در ماه مبارک رمضان بتوانیم از فرصت بهار قرآن جهت خودسازی و تعالی معنوی و اخلاق خودمان نهایت استفاده را ببریم.
عضو انجمن قرآن پژوهان حوزه علمیه قم ادامه داد: اساساً معنای بهار قرآن این است که با خواندن صرف قرآن، بهار نمی شود بلکه بیشتر توجه به محتوای قرآن و دل دادن به آن، تدبر در آیات نورانی اش و از همه مهم تر عمل به آموزه های قرآنی است که باعث شکل گیری بهار قرآنی در جامعه می شود.
وی اضافه کرد: اتفاقاً آنچه منظور و مراد اصلی است همین بحث عمل به آموزه های قرآنی است و از همین روست که می بینیم در خود قرآن کریم آمده، کسانی که ما به آن ها کتاب دادیم و آن هایی که حق تلاوت را به جا می آورند، ایمان هم می آورند.
وی افزود: چنین تاکید مصرحی نشان می دهد که تلاوت قرآن حقی برای انسان می آورد که آن حق، همان عمل کردن به آن است، ضمن آن که ایمان آوردن نیز نوعی عمل به قرآن به شمار می رود.
این محقق و پژوهشگر حوزوی با بیان این که شعاع عمل به قرآن، تمام زندگی انسان را در بر می گیرد، گفت: از خانواده گرفته تا محل کار، بازار و دیگر جاهایی که انسان در اجتماع حضور دارد، شعاع عمل به قرآن است؛ چرا که در مسایل سیاسی، اقتصادی و نظامی و حتی رابطه انسان با طبیعت، قرآن حرف و دستورالعمل برای زندگی دارد و مایه هدایت انسان ها در همه عرصه های حیات و ممات آدمی می باشد.
نظر شما