حجت الاسلام سید مجتبی رسولی استاد حوزه علمیه مازندران در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، بیان کرد: امام حسن زندگی پرفراز و نشیبی داشت،  بعد از شهادت پدر، مدت ها امام و حاکم بود، ولی در جریان مقابله با معاویه و اعزام سپاه، برخی از فرماندهان سرشناس و سربازان حضرت، با سکه های طلا و کیسه های زر به سپاه دشمن ملحق شدند؛ به گونه ای که سپاه امام را غارت و امام حسن(ع) را مجروح کردند؛ لذا امام حسن(ع) تدبیر نموده، مصلحتا با شرایط خاص، صلح با معاویه را پذیرفتند.

وی افزود: صلح  امام حسن(ع) در حقیقت مقدمه قیام امام حسین(ع) بود و حضرت در آن دوره حساس طوری برنامه ریزی و تدبیر نمودند، تا از ماهیت حکومت غیر مشروع و منافق گونه بنی امیه پرده برداشته، مردم را نسبت به این مسئله آگاه کنند تا زمینه برای قیام امام حسین(ع) فراهم گردد.

این پژوهشگر حوزوی با اشاره به زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی امام حسن(ع) اظهار کرد: این امام همام، به کریم اهل بیت(ع) معروف هستند؛ زیرا اهل بخشش زیاد بودند به طوری که دوبار تمام اموالشان را در راه خدا خرج نموده و 3بار نصف کرده و به فقرا بخشیدند؛ البته تمام بخشش ها و عنایت حضرت توام و همراه با ارشاد بود، تا مردم را هدایت کنند.

وی ادامه داد: امام حسن(ع) با وجود تنگناهای اقتصادی، باز هم به فکر معیشت مردم بوده و رسیدگی به محرومین، مستمندان، ایتام، کمک های شبانه و مخفیانه جزو برنامه های اصلی و مدیریتی ایشان بود و حضرت بارها بر اساس آیه  الَّذِينَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ (حج/ 41) تاکید داشتند که وظیفه حکومت و حاکم فقط مسجد سازی، ایجاد فضاهای دینی و فرهنگی و ... نیست؛ بلکه دریافت زکات و غیره و پرداخت آن به مستمندان جهت رفع محرومیت هم است.

حجت الاسلام رسولی با اشاره به آیاتی از سوره ماعون تاکید کرد: امام حسن(ع) بر این باور بودند که با توجه به این که بی تفاوتی نسبت به محرومین و نیازمندان، نشانه بی دینی است، لذا وظیفه مسئولین تنظیم اقتصاد، جلوگیری از تورم، جلوگیری از تنش های اجتماعی برآمده از اقتصاد و... جهت رفع محرومیت و تامین معیشت زندگی مردم می باشد.