به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه» این شماره از فصلنامه شامل مقالات زیر است:
"تحلیل شرایط ظهور با رویکرد عقل نوشته حسین الهی نژاد"،" فرهنگ اقتصادی در عصر ظهور و وجود الگوگیری از آن نوشته عباس هادمیان"،" اومانیسم و مهدویت نوشته محمد صابر جعفری"،" بازنمایی و تحلیل شاخصه های تربیت انسان منتظر در بستر ادعیه و زیارات نوشته جواد اسحاقیان درچه، مجتبی کلباسی" و در آخر مقاله رویکرد وحیانی بر محبوبیت ایرانیان و بستر سازی ظهور نوشته سید رضا یوسفی
محمد صابر جعفری در مقاله خود تحت عنوان "اومانیسم و مهدویت" آورده است این نوشتار در پی تبیین این پرسش است که اومانیسم به چه معنا بوده و رابطه آن با مهدویت چیست؟ وی بیان می کند هدف از این پژوهش نقد و بررسی اومانیسم و تقابل آن با مهدویت و همچنین بررسی و نگاه تقریبی به اومانیسم و انسان شناسی دینی در موضوع مهدوی است وی در خصوص اهمیت و ضرورت پژوهش خود نیز بیان می کند که مهدویت به دلیل راهبری انسان کامل انسان معیار، خلیفة الله یا ولی الله و از سوی دیگر دست آورد بزرگ آن، افزودن بر تمام هستی به طور خاص برای بشر و از سوی دیگر نقش و مسمولیت انسان در تحقق جامعه منتظر و تاثیر در ظهور، همه ما را به تبیین انسان می خواند، در این میان مکتب اومانیسم به عنوان مدعی شناخت انسان و محور قرار دادن او ابر مردان، آثار و پیامدهایی دارد که از آن ولی خدا و مهدویت منتج نمی شود، بلکه در نهایت اندیشه ای با آرزوی ابرمردان و سوپر من هایی با رویکرد سود و لذات صرفاً مادی به دست می آید: فهم جایگاه انسان و تفاوت نگاه درباره انسان، اعتقاد به امام و نقش ما در یاری و زمینه سازی ظهور او را بیشتر تبیین کرده و بطلان منکران این اندیشه و راه را می رساند. از عناوین این مقاله می توان به انسان محوری(اومانیسم) و مهدویت، تعریف لغوی و اصطلاحی اومانیسم، پیشینه اومانیسم تبیین اومانیسم یا بیان شاخصه ها و لوازم آن، رابطه اومانیسم و مهدویت، انسان از منظر جهان بینی الهی یا راه برون رفت از اومانیسم، تلاش برای تقریب اشاره کرد. در بیان تمایز و اختلاف اسلام و اومانیسم بیان می کند که نوع نگاه به انسان و ویژگی های او مهم ترین نقطه تمایز و اختلاف است و سپس برخی از این دسته بندی ها مانند تعریف انسان، محوریت انسان، هدف، ویژگی های انسان؛ تکلیف یا رها ؛ نیازها؛ بایدها و نبایدها ملاک قوانین حقوق ؛ ارزش ها آداب، قوانین اعتباری یا حقیقی، نسبی یا ثابت و الگوی عمل و شاخص اشاره می نماید.
وی در بخش نتیجه گیری بیان می کند که وقتی انسان معیار، مدار و محور همه چیز و خالق همه ارزش ها و ملاک تشخیص خیر و شر باشد، در حوزه فردی و اجتماعی تصمیم گیرنده باشد و حق حکومت و حاکمیت به او تعلق گیرد، ارزش های اخلاقی و باید و نباید و شیوه زندگی و فضیلت ها و رذیلت ها را نباید از وحی و عالم غیب آموخت، زیرا چنین عالمی وجود ندارد و اگر هم وجود داشته باشد، آدمی بدان بی نیاز است و خود به تنهایی ارزش ها را تعیین می کند ؛ از این رو دین از حوزه فردی و اجتماعی به حاشیه می رود و این نگاه هرگز به انسان شناسی از منظر جهان بین الهی سازگاری ندارد و طبعاً مهدویت و حاکمیت دینی را نمی پذیرید.
علاقه مندان برای تهیه این فصلنامه می توانند به آدرس قم، بلوار جمهوری اسلامی، کوچه شماره 2 ، فرعی سمت چپ، ساختمان انجمن های عملی حوزه، مراجعه کرده و یا شماره تلفن 02532901579 تماس حاصل نمایند.
نظر شما