حجت الاسلام سید علی آتش زر در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه» با اشاره به این که در سریال پریا به یکی از موضوعات اجتماعی پرداخته شده است، اظهار داشت: در این سریال چهل قسمتی از این جهت که فیلمساز و نویسنده اثر به مقوله آموزش مهارت های زندگی ورود کرده و به خصوص آسیب بیماری ایدز را به عنوان یک امر مبتلابه در حوزه جنسی و بهداشتی مورد توجه قرار دارده، حرکت خوبی است، هر چند که باید توجه داشت بیماری ایدز، مشکل درصد بسیار کمی از مردم ماست و نباید به آن به عنوان یک اپیدمی نگریست.
وی افزود: این مساله از آن رو مهم است که به بسیاری از مسایل نوپدید دیگر در حوزه بحران های جنسی نسل جدید توجه داشته و به آسیب هایی که به روابط اجتماعی و خانوادگی آن ها وارد می کند نیز بپردازیم.
این کارشناس بیان داشت: بی شک اگر به این مقولات حساس با نگاه دقیق و آسیب شناسانه بپردازیم، آن شان دانشگاه بودن صدا و سیما رعایت می شود و ما می توانیم در کنار طرح معضلات ، راهکارهایی را نیز ارایه دهیم.
این صاحب نظر مسایل هنری و فرهنگی همچنین گفت: با این حال سریال پریا از چند جهت با مشکلاتی مواجه است؛ از جمله مباحث فرمی و فنی و محتوایی که به طور خاص به نظر می رسد در برخی قسمت ها دست کم ما کمتر با قصه و داستان مواجه هستیم و این ناشی از ضعف فیلمنامه سریال لااقل در همین قسمت هاست.
وی افزود: از دیگر سو داستان کلی سریال در برخی جاها بیش از حد کشدار شده و تاکید بر محور بیماری تا جایی است که خوب بود این سریال در شبکه تخصصی سلامت پخش می شد تا شبکه سوم چرا که این نوع پرداخت بعضاً باعث زدگی مخاطب میلیونی تلویزیون می شود.
وی با اشاره به ضعف قابل توجه از حیث داستان پردازی و فیلمنامه در این سریال ابراز داشت: شاید این سریال بیشتر به درد ساخت یک تله فیلم می خورد تا یک سریال نسبتاً طولانی چهل قسمتی ، ضمن آن که به نظر بنده ساعت پخش آن نیز شاید چندان مناسب نباشد به این خاطر که محتوا و پیام سریال برای برخی رده های سنی نامناسب است و چه بسا اگر این ها مخاطب این سریال باشند ، بعداً خودش باعث بروز آسیب هایی شود.
حجت الاسلام آتش زر یادآور شد: نکته دیگر این که احساس می شود یک مقدار در پرداختن به مسایل بهداشتی و نیز نکات اخلاقی در این سریال تا حدی سطحی نگرفته شده و از نگاه عمیق کمتر استفاده شده است و حال آن که برای ساخت این گونه آثار پرمخاطب در یک شبکه پربیننده همچون شبکه سوم قطعاً می بایست از کارشناسان مسایل دینی و اخلاقی و حتی بهداشتی و درمانی بهتر و قوی تری استفاده شود.
