به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»، استاد محسن قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیه هشتادو هشتم سوره بقره پرداخته است.

«وَ قالُوا قُلُوبُنا غُلْفٌ بَلْ لَعَنَهُمُ اللَّهُ بِكُفْرِهِمْ فَقَليلاً ما يُؤْمِنُونَ» (بقره، 88)

ترجمه: و (به پیامبران) گفتند: دل‏ هاى ما در غلاف است (و از گفته‏ هاى شما چیزى نمى ‏فهمیم). چنین نیست، بلكه خداوند به سبب كفرشان، آنان را از رحمت خود دور ساخته (و به همین دلیل چیزى درك نمى ‏كنند) و كمتر ایمان مى‏ آورند.

افراد سركش در پاسخ به دعوت پیامبران مى‏ گفتند: ما حرف ‏هاى شما را نمى ‏فهمیم و چیزى را كه نفهمیم نمى ‏توانیم بپذیریم.

قرآن مى ‏فرماید: چنین نیست كه حرف پیامبران براى مردم قابل فهم نباشد بلكه روحیه لجاجت و حق ‏پوشى باعث شده تا گروهى قادر به درك حقایق نباشند و كمتر ایمان بیاورند.

از این آیه مى‏ آموزیم كه:

سعادت و شقاوتِ انسان به دست خود اوست، اگر گروهى مورد قهر و لعنت الهى قرار مى ‏گیرند به خاطر كفر و لجاجت خودشان است و گرنه خداوند اسباب هدایت همه را فراهم نموده است.