به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»، استاد محسن قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیه نود سوره بقره پرداخته است.

«بِئْسَمَا اشْتَرَوْا بِهِ أَنْفُسَهُمْ أَنْ يَكْفُرُوا بِما أَنْزَلَ اللَّهُ بَغْياً أَنْ يُنَزِّلَ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ عَلى‏ مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ فَباؤُ بِغَضَبٍ عَلى‏ غَضَبٍ وَ لِلْكافِرينَ عَذابٌ مُهينٌ» (بقره، 90)

ترجمه: آنها به بد چیزى خود را فروختند كه به آنچه خدا نازل كرده از روى حسد كفر ورزیدند. زیرا خداوند از فضل خویش بر هر كس از بندگانش كه بخواهد آیاتش را نازل مى ‏كند. پس آنها به قهر پى ‏درپى الهى گرفتار شدند و براى كافران مجازاتى خواركننده است.

یهود انتظار داشتند كه پیامبر اسلام (ص) نیز از نژاد بنى ‏اسرائیل باشد تا به او ایمان آورند. اما چون چنین ندیدند به خاطر تعصباتِ نژادى و حسادت، اسلام نیاورده و حتى به این كار خداوند اعتراض كردند!.

آرى یهود با این كار، معامله زیان ‏آورى انجام داد، زیرا آنان كه براى ایمان آوردن به پیامبر موعود (ص) سختى ‏هاى سفر را تحمل كرده و در مدینه ساكن شده بوده و خود از منادیان اسلام بودند به او كافر شده و خود را به بهاى حسادت فروختند و به مقصود نرسیدند.

از این آیه مى‏ آموزیم كه:

حسد، مایۀ كفر و انكار حق است. به آنچه خداوند به دیگران عطا كرده، حسد نورزیم كه به زیان خودمان تمام مى ‏شود.