به گزارش خبرگزاری «حوزه»، حضرت آیت الله جوادی آملی در دیدار جمعی از اساتید اقتصاد اسلامی و نظام پولی و بانکداری اسلامی حوزه علمیه که در بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء برگزار شد اظهار داشتند: خداوند برای دین حریم و حقی مشخص کرده است و خدا بعضی امور را ناموس و خط قرمز خود قرار داده است؛ «بِحَرْبٍ مِّنَ اللَّهِ».
ایشان ادامه دادند: بعضی از امور متعلق به ما نیست و ما تنها امین الله هستیم، به عنوان نمونه «خون» در اختیار خود انسان است، اگر کسی انسانی را کشت اولیای دم می توانند از خون او بگذرند اما اگر کسی «تجاوز به عنف» انجام داد احدی حق ندارد رضایت بدهد، چراکه این مورد در اختیار کسی نیست مگر خداوند.
معظم له ادامه دادند: این واقعیت بود که امام(ره) فرمود آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند و نشانه آن نیز همین هشت سال دفاع مقدس است که همه دنیا بر علیه ایران اقدام کردند اما کاری از پیش نبردند اما با این حال وقتی آمریکا از گزینه نظامی روی میز حرف می زند عده ای می ترسند، در حالی که خداوند صراحتا در بحث ربا گفته است گزینه نظامی روی میز من است اما هیچ کس آن را باور نمی کند.
حضرت آیت الله جوادی آملی در بخش دیگری از سخنان خود به تبیین جایگاه «مال» در فرهنگ قرآن پرداختند و بیان داشتند: در قرآن کریم «مال» عامل قیام یک ملت معرفی شده است، قرآن می گوید ملتی که جیبش خالی است قدرت قیام ندارد، منظور از قیام در اینجا ایستادگی است و نه ایستادن؛ یعنی کشور فقیر قدرت ایستادگی و مقاومت ندارد و این نکته ای است که در اقتصاد مقاومتی باید به آن توجه شود.
ایشان با اشاره به آیات قرآن کریم تصریح داشتند: آن مسئولی که نتواند مال مردم را اداره کند و نتواند تولید و اشتغال ایجاد کند همان سفیهی است که قران از سپردن مال به دست او ما را منع کرده است؛ «لا تُؤْتُوا السُّفَهاءَ أَمْوالَكُمُ».
معظم له به وظیفه حوزه علمیه در خصوص تبیین مسائل مختلف اقتصاد اسلامی اشاره کردند و بیان داشتند: مشخص شد که از دیدگاه قرآن کریم «مال» یا همان اقتصاد،عامل قیام، پویایی و مقاومت یک ملت را در خود دارد لذا شما باید این عامل ایستادگی ملت که مانع چاپلوسی و تملق او نسبت به دیگران می شود را دقیقا مشخص کنید که در دست چه کسانی باید باشد و چگونه اداره شود.
حضرت آیت الله جوادی آملی تاکید داشتند: «مال» با آن ویژگی هایی که عرض شد نه باید خصوصی باشد نه دولتی و نه خصولتی! بلکه باید در اختیار عموم مردم باشد و به مثابه خون در همه بدنه ملت جریان داشته باشد تا هر کس بنابر استعداد و تلاش و کوشش خود از آن بهره مند شود، راه باید برای همه باز باشد تا بنابر استعداد و تلاش و خلاقیت خود بتواند از آن استفاده کند.
