به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، اعتکاف در شریعت اسلامی الزام به توقف و درنگ در مسجد به قصد قربت است؛ سنتی مستحبی که اعمال و آدابی خاص برای آن ذکر شده است و انجام آن در ایام البیض ماه مبارک رجب، رواج دارد.

اعتکاف در شریعت اسلامی الزام به توقف و درنگ در مسجد به قصد قربت است؛ سنت مستحبی که اعمال و آدابی خاص برای آن ذکر شده است و انجام آن در ایام البیض ماه مبارک رجب، رواج دارد. اعتکاف در لغت به معنی حبس شدن است. و در شریعت الهی آن را آداب و شرایطی است که صاحبان شریعت در جای خود بدان پرداخته و تفصیل آن در این مجال نمی گنجد.

آداب و شرایطی در ارتباط با خالق و آدابی در ارتباط با مخلوق

در این مختصر نامه، تو را به آدابی چند در مواجهه با خلق خدا متذکر می شوم؛ آدابی که شاید چشم ها آن را اندک بشمارند ولی چه بسیارند کسانی که در سایه همین آداب، معراجی داشته اند.

۱- اسباب و اثاثیه سفر را به قدر حاجت بردار؛ از زیادی ها پرهیز کن. بگذار جا برای همسفرانت هم باشد.

۲- نفس را نهیب زن و او را آرام نگه دار. مبادا آزار دیگران تو را برافروزد. آیا در شریعت کاظمی نشنیده ای که «حُسن همجواری (تنها) نه آن است که به دیگران آزار نرسانی بلکه (بالاتر) آن است که بر آزار همسایه صبر نمایی».

۳- اعتکاف تمرین تمرکز در ذات حق تعالی است. تو در این چند روز عزم آن داری که در او تمرکز کنی تا بتوانی در پسین های دیگر عمر نیز مقداری از روز را با خدا تنها باشی. از این رو از اشتغال به صحبت با غیر پرهیز کن که « الْفُرْصَةُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ ».

۴- به جای مشغول شدن به رفتار و کردار دیگران، در خود مشغول باش که قلب گنجایش هر دو را در خود ندارد. اگر گاهی می بینی همجوار تو مسجد را به استراحتگاه مبّدل کرده است از ادب به دور است که او را با چشم حقارت بنگری. چرا که در شریعت آمده است: از ادب مرد است وقتی از خانه خارج می شود خود را بر کسی برتر نبیند. شاید که او آمده است از نور ذکر تو، نوری بگیرد. ولی در عین حال ظاهر اعتکاف نیز نباید از ادب حضور در محضر حق تعالی خارج شود. بر پاسبانان مسجد است همگان را به رعایت این آداب دعوت نمایند.

۵- این اعتقاد نبوی را بر صفحه دل بنگار که در تقدیر و سنت الهی آن است که روزی تو را غیر از تو بر آن دسترسی نیست. حال که چنین است در صف تقسیم روزی خداوندی، تعجیل و شتاب مکن تا مبادا، در این تعجیل، حق همسفر را زیر پا بگذارد.

۶- آن هنگام که مشغول ذکر و تلاوت کتاب خدا هستی، صدا را فروتر کن. چرا که مسجد محضر رسول خدا(صل الله علیه و آله) و آل او(علیهم السلام) است. « إِنَّ الَّذِينَ يَغُضُّونَ أَصْوَاتَهُمْ عِندَ رَسُولِ اللَّـهِ أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ امْتَحَنَ اللَّـهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوَىٰ ۚ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ عَظِيمٌ »(حجرات/۳)

آنها که صدایشان را به رسم ادب و نهایت فروتنی در محضر رسول خدا(صل الله علیه و آله) پایین می آورند برای آنها مغفرت و اجری عظیم است. و تو در این فروتری صدا، در مرتبه ای دیگر حق همجوارانت را هم به جا می آوری. و رشته افکار آنها را که در انوار الهی غوطه ور است از هم نمی دَری.

در این هنگام است که مصداق « وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَىٰ »(مائده/۲) می شوی.

و تو چه خوب بنده ای هستی « وَلَنِعْمَ دَارُ الْمُتَّقِينَ »(نحل/۳۰).

مرضیه محقق نجفی

انتهای پیام   313/17