به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، حقیقتاً چه زیباست تماشای جمع معتکفان در سه روز سپید ماه رجب آن هم در خانه حضرت دوست تا بهانه ای نیکو فراهم شود برای به رنگ خدایی درآمدن.

در غروب نخستین روز از ایام البیض ، فرصتی دست داد تا با تنی چند از حاضران در مراسم معنوی اعتکاف در مسجد اعظم قم به گپ و گفتی دوستانه بپردازیم و از حال و هوای وصف ناپذیر آن ها در این مراسم باخبر شویم.

آنچه در ادامه می آید، بخش های جذابی از ماحصل این گفت و شنود در جوار حرم مطهر کریمه اهل بیت(ع) و در مسجدی است که یادگار مرجع و زعیم بزرگ شیعه حضرت آیت الله العظمی بروجردی(ره) می باشد؛

فرصتی کم نظیر برای راز و نیاز

احمد شجاعی، طلبه پایه دوم حوزه که برای سومین بار است توفیق حضور در مراسم اعتکاف را پیدا می کند، می گوید: به نظر بنده بیش از هر چیز این لطف الهی است که انسان در اعتکاف حاضر می شود و شاید باورش برای کسانی که تاکنون به این جا نیامده اند، سخت باشد اما حقیقتاً معتکف شدن یک حالت معنوی غریبی دارد به خصوص این که سه روز به دور از برنامه های عادی زندگی، این فرصت را پیدا می کنی که با خودت خلوت کنی و با خالق خویش بهانه ای برای راز و نیاز داشته باشی.

 وی می افزاید: همین چند روز پیش قبل از اعتکاف با یکی از دوستان بحث می کردیم که من بر اساس دو تجربه قبلی خودم از حضور در این مراسم معنوی در مقام تمثیل گفتم که معتکف شدن مثل یک جور شارژ شدن باطری وجود انسان است که تا مدت ها می توان از انرژی آن در زندگی استفاده کرد؛ از این رو هر کس که حتی برای یک بار هم که شده این تجربه شیرین و ارزشمند را داشته باشد، دوست دارد که باز هم به اعتکاف بیاید و از این سفره آماده معنوی به حد سهم و وُسع خود ارتزاق کند.

بازسازی معنوی و اخلاقی در بُعد فردی و اجتماعی

رضا سلمانیان پور، کارمند یکی از نهادهای فرهنگی قم نیز با اشاره به این که اعتکاف نه فقط برای شخص بلکه برای جامعه نیز برکات و دستاوردهایی به همراه دارد، معتقد است: به خصوص در زمانه کنونی که به جهت ماشینی شدن زندگی در همه عرصه ها، یک نوع روزمرگی و دنیازدگی وجود دارد، خیلی خوب است که انسان هر از گاهی با حضور در مراسم هایی مثل اعتکاف ، به بازسازی معنوی و اخلاقی خود بپردازد و از این طریق به رشد و تعالی جامعه نیز کمک کند.

وی همچنین بیان می دارد: یکی از دستاوردهای اعتکاف به نظر بنده این است که انسان تسلط بیشتری بر نفس خود داشته باشد چه آن که بزرگان به ما یاد داده اند که انسان اگر افسار نفسِ سرکش خود را در دست نگیرد، هوای نفس او را بیچاره می کند؛ در واقع اعتکاف تمرینی است تا ما تا حدی بر قدرت خویش در مهار نفس و کنترل آن بیفزاییم.

فطرت پاک جوانی و گرایش به معنویت

سید امیرحسین مهدوی ، دانشجوی 21 ساله نيز با بیان این که فطرت پاک نسل جوان موجب می شود که آن ها بیشتر از سایر اقشار جامعه انگیزه لازم برای حضور در برنامه های معنوی چون اعتکاف و یا دعای عرفه را داشته باشند، می گوید: این که مشاهده می کنیم دغدغه اصلی جوانان معنویت و آرمان خواهی است و اين نسل معمولاً بیش از دیگران به دنبال عدالت و حق طلبی است ، به خاطر فطرت و طینت پاک آن هاست و این که کمتر آلوده به دنیا شده اند.

وی ادامه می دهد: چند وقت پیش در یکی از کانال های تلگرامی می خواندم که مرحوم آیت الله العظمی بهجت می فرمود معتکفان به ویژه جوانان در ایام اعتکاف زیاد به یاد امام زمان(ع) باشند و از دعا برای سلامتی و فرج حضرت غافل نشوند.

عهدی که با حجت بن الحسن(عج) می بندیم

مهدوی همچنین تاکید می کند: واقعاً چقدر خوب است که در این سه روز اعتکاف بیش از سایر روزها به یاد مولا و ولی نعمتان حضرت ولی عصر(عج) باشیم و به خصوص این که با امام زمان(عج) عهد و پیمان ببندیم که تا حد امکان بکوشیم شیعه خوبی برای حضرت باشیم و کمتر با گناهانمان ، ایشان را از خود رنجیده خاطر کنیم.

وی همچنین به نقش اعتکاف در آمادگي نسل جوان در مقابله با تهاجم فرهنگی دشمن اشاره كرده و می گوید: به لطف الهی سال به سال که می گذرد عموم مردم به ویژه قشر جوان بیشتر و ملموس تر برای حضور در اعتکاف می آیند و این در حالی است که ما می دانیم قشر جوان بیش از هر قشر دیگری در معرض وسوسه های شیطانی قرار دارد.

اعتکاف؛ راهی برای خودشناسی در مسیر خداشناسی

حجت الاسلام مجتبی رضایی، طلبه پایه هشتم حوزه نیز با اشاره به این که اعتکاف منحصر به اسلام و مسلمین نیست و از قبل از اسلام نیز شیوه مردان خدا در سلوک معنوی بوده است، اظهار می دارد: اعتکاف و عزلت گزینی در خانه خدا آن هم در یک مراسم جمعی یک راه و شیوه بازگشت به خویشتن است و مادامی که ما خود را به معنای واقعی نشناسیم و قدر ظرفیت خود را ندانیم، نمی توانیم خدا را شناخته و حق مطلب را در مسیر عبودیت به جای آوریم.

وی می افزاید: حدیثی از امام علی(ع) است که ایشان می فرمایند: خدا رحمت کند کسی که بداند از کجا آمده و برای چه آمده است و باید در این دنیا چه کند؛ در واقع این کلام حضرت اشاره به همان بیت معروف است که؛" از کجا آمده ام، آمدنم بهر چه بود// به کجا می روم آخر ننمایی وطنم"

فرصتی برای بازگشت و توبه از گناهان

وی همچنین بیان می دارد: اعتکاف فراغت و خلوتی برای انسان به وجود می آورد که به واسطه آن می تواند بازگشتی به خود داشته و گرد و غبارها را فرونشانده و از این شلوغی های دنیا و محیط کار و ... فاصله گرفته و واقعیت های وجود خود را بهتر ببیند بلکه از این طریق به خطاها و اشتباهاتش واقف تر شود و در نهایت توفیق بازگشت و توبه از گناهان را بیابد.