به گزارش  خبرگزاری«حوزه»  حضرت آیت الله جوادی آملی در ادامه سلسله جلسات درس خارج فقه خود در مسجد اعظم، با اشاره به مبحث امر به معروف و نهی از منکر بیان داشتند:  امر به معروف غير از تعليم و تبليغ است، امر به معروف غير از ارشاد است، امر به معروف امر است. از مقام فرمانروايي! لذا اگر کسي حرف آمر به معروف را گوش نداد دو گناه می کند: يکي اينکه فرمان خدا را گوش نداد، يکي اينکه فرمان آمر به معروف را گوش نداد؛ مثل اينکه پدری به پسر خود می گوید  که ربا نخور، اگر این پسر حرف پدر را گوش نددهد، دو بار عقاب مي‌شود. يک وقت پدر معلم است، مبلّغ است، مرشد است، اينها پيامي ندارد؛ اما امر به معروف امر است فرمان است، پدر فرمان مي‌دهد و واجب الاطاعه است، اين فرمان واجب الاطاعه است.

ایشان ادامه دادند: منتها راهش را خيلي‌ها آشنا نيستند. الآن کسي که بيراهه مي‌رود و با يک ناهنجاري خودش را در معرض نگاه دیگران در مي‌آورد اگر در صدر تا ذيل خيابان چه زن چه مرد يک نگاه تحقيرآميز به او بکنند اين خودش را جمع مي‌کند. امر به معروف تنها گفتن نيست.

این مرجع تقلید ادامه دادند:  اين خودش را به اين وضع در مي‌آورد که ديگران او را نگاه بکنند، وقتي ببيند که مورد تحقير است نگاه تُند مي‌کنند که اين چه وضعي است که درآوردي؟ خودش را جمع مي‌کند. اين اصلاً اين کار را مي‌کند براي نشان دادن. اين حداقل واجب است که ما انجام نمي‌دهيم؛ يعني نگاه تُند و تيز که اين کار تو با ادب ديني سازگار نيست این چه  وضعي است که با آن درآمدي!

معظم له تصریح داشتند: غرض اين است که امر به معروف چیزی غیر از، تبليغ، ارشاد و تعليم است. آنها واجبات کفايي‌اند، امر به معروف در جايي است که شخص، عالم است، ناسي نيست، اصل مسئله را مي‌داند، سهو و نسيان ندارد،  ضرورت و امثال ذلک هم کنارش نيست و عالماً عامداً دارد معصيت مي‌کند. این مفسر قرآن کریم بیان کردند: شما بخواهي يادش بدهي اينکه بلد است؛ تبليغ بکني اين که عالم و عامد است؛ تذکر بدهي اينکه غافل و ناسي و ساهي نيست؛ امر به معروف در جايي است که شخص مي‌داند ساهي نيست ناسي نيست غافل نيست مضطر نيست در بند نيست هيچ عذري ندارد، عالماً عامداً دارد گناه مي‌کند! اگر نگاه تحقيرآميز بشود اين خودش را جمع مي‌کند.

ایشان گفتند:وقتي يک جايي رسيده يک سلامي کرده يک جواب مقداري که واجب است را مي‌دهند بعد بي‌اعتنايي مي‌کنند و یا هر جا بنشيند کسي هم برايش پا نمي‌شود، اين مي‌بيند که جامعه او را نمي‌پذيرد. در نتیجه خود را اصلاح می کند. اين اقل عمل به امر به معروف است.