خبرگزاری «حوزه» در آستانه فرا رسیدن دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری و نیز پنجمین دوره شورای اسلامی شهر و روستا 12 نکته قرآنی پیرامون انتخابات را به قلم محمود مهدی پور منتشر می کند.
يكم: اعضای جامعه اسلامی كه به عنوان «مؤمنين» شناخته می شوند و نيازی به عنوان «شهروند» ندارند، همواره با ايمان، حاكم و سرپرست خويش را بر مي گزينند. نه تنها ايمان پذيرش فكری وجود خداست، بلكه مؤمن يك جا، نظام عقيدتی، نظام سياسي، و نظام حقوقی حاكم بر زندگی خويش را با معيار الهی انتخاب مي كند.
ايمان فقط تحوّلی از مقولة شناخت و باور در زندگی انسان نيست؛ مجموعه ای از شناخت، باور، محبّت و عمل است.
مؤمن، خدا را مي شناسد، باور دارد، و به او محبت مي ورزد. او را به عنوان ولی و حاكم و سرپرست شايستة انسان و جهان مي شناسد و تنها او و نمايندگان او را به عنوان حاكمان مشروع و مفيد در زندگی اجتماعی پذير است.
«اَللهُ وَلِی الَّذينَ آمَنُوا يُخرِجُهُم مِنَ الظُّلُماتِ اِلَی النُّورِ»؛ (1) «خداوند ولی كسانی است كه ايمان آوردند. آنهارا از تاريكيها به سوی نور مي برند.»
دوم: پذيرش و گزينش افراد و اشخاصی در برابر خدا و در كنار او بدون اذن الهي، و قبول فرمان و سلطة آنان بدون دستور خداوند، نوعی شرك است كه با ايمان همخوانی ندارد و عامل تسلط شيطان بر زندگی انسانهاست. «اِنَّما سُلطانُهُ عَلَی الَّذينَ يَتَوَلَّونَهُ وَ الَّذينَ هُم بِهِ مُشرِكونَ؛» (2) «تسلط او (شيطان) تنها بر كسانی است كه او را به سرپرستی خود برگزيده اند، و آنها كه نسبت به خدا شرك مي-ورزند.»
سوم: انتخاب رئيس جمهور و هر وكيل و وزير و كارگزاري، به انگيزة تأمين نيازهای گوناگون اجتماعی صورت مي گيرد، و انسان از ديگران انجام كاری را مي خواهد كه خود از انجام آن ناتوان است. نيازهای دفاعي، اقتصادي، معرفتي، اجتماعي و ... زير بنای فكری گزينشها و انتخاب مسئولان و مديران است.
در تفكر توحيدي، بشريت غير از خدا، ولی (3)، نصير(4)، شفيع(5)، نگهدارنده (6) و مرشد(7) و راهنمائی ندارد و مي داند كه از هيچ كس و هيچ نيرويی بدون حول و قوّه او، كاری ساخته نيست. بنابراين حاكم و ولی مطلق هستی اوست و قبل از هر كار بايد نظر الهی را شناخت و خوشنودی او را در نظر گرفت.
چهارم: رياست جمهوری در تفكر اسلامی جدا از جايگاه ولايت و رهبري، سمتی دارای جايگاه عقيدتی و فقهی نيست؛ بلكه رئيس جمهور نقش معاون اول و وزير حاكم و والی اصلی در امت اسلامی را ايفا مي كند. از اين رو شرط اوّل مشروعيت و صلاحيت رئيس جمهور، هماهنگی كامل با ولايت فقيه است. در اين انديشه رياست جمهوري، جايگاه معاون، مشاور، يار و نزديك ترين همكار اجرائی ولی فقيه را گرفته است و مجری سياستها و رهنمودهای مصوّب رهبری و قوانين ابلاغ شده از سوی قوّه مقننّه كشور است.
پنجم: انسانها در تفكر قرآنی سه گروه اند:
1. مؤمنين و متقين؛
2. كفار و مشركين؛
3. منافقان.
در انتخابات جامعة اسلامی كه برای گزينش مديران و مسئولان عالی جامعة اسلامی صورت مي گيرد، هيچ كس حق ندارد به كفار و مشركان و احياناً منافقان رأی بدهد و نهاد شورای نگهبان نبايد صلاحيت عقيدتي، اخلاقی و سياسی كانديداها را احراز كند و كفار و منافقان در جامعه اسلامی هرگز نبايد به رياست جامعه اسلامی چشم طمع بدوزند. ايمان با گزينش كفار و منافقان و پذيرش سلطه آنان بر جامعة اسلامی و حتی بر يك مؤمن سازگار نيست. (8)
ششم: رئيس جمهور صالح در تفكر قرآنی شاخصهای معرفتي، اخلاقي، رفتاری و عقيدتی ويژه ای دارد، كه بدون اين ويژگيها، غاصب محسوب مي شود.
ايمان و اسلام باوري، قرآن شناسی و سنت شناسي، عدالت محوری و تقوا مداري، توانايی بدنی و دشمن شناسي، زهد و ساده زيستي، و صداقت و مديريت مكتبي، از اصلي ترين شرايط رئيس جمهور صالح در نظام اسلامی است.
هفتم: همان گونه كه هماهنگی وزرا با رئيس جمهور ضرورت دارد و زنجيرة مديريت كشور بايد همفكری و همكاری داشته باشند و مديران كل با استانداران، و فرمانداران با استانداران همراهی و همدلی برقرار كنند، هماهنگی حاكمان و رهبري، و رئيس جمهور با نظام بخش انسان و جهان و آفرينندة آسمان و زمين ضروری و سرحلقة تمام هماهنگيها و توفيقهاست.
پيام آوران الهی نخستين حلقه های هماهنگی با اوامر الهی هستند، و پيشوايان معصوم: دومين حلقه در ارتباط با نبی گرامی اسلام صلی الله عليه وآله و فقيهان جامعه الشرائط سومين حلقه و رابط امّت اسلامی با پيشوايان پاك محسوب مي شوند.
هشتم: انتخابات به طور عام و انتخاب رياست جمهوري، در تفكّر اسلامي، از يك سو حق مردم است و از ديگر سو وظيفه آنان، حضور در صحنه و شركت در رأی گيری حق مردم و وظيفه ای فراگير و همگانی است.
عقل و انديشه حكم مي كند هيچ كس نسبت به سرنوشت خويش بي تفاوت نباشد و عقل و فطرت و عدالت خواهی ايجاب مي كند شايسته ترين فرد در جايگاه خدمت و كرسی رياست امت اسلامی قرار گيرد. راه تشخيص صالح ترينها، عكس و فيلم زيباتر و تبليغات بيشتر نيست؛ استواری در ايمان، سابقة جهاد، نشاط و كارايي، صلابت در پاسداری از ارزشها، و تقوا و عدالت محوری و ايثار و فداكاری و دانش و آگاهي، ترازوی ارزيابی انسانهاست.
نهم: پس ازولی فقيه، مهم ترين مسئله در زندگی جامعه ما، رياست جمهوری و قوة مجرية كشور است. امنيت، عدالت، استقلال، آزادي، اتحاد اجتماعي، رفاه و آسايش عمومی و تعالی فرهنگی تا حدود زيادی به مواضع و رفتار و عملكرد وی ارتباط دارد. شناسايي، گزينش، حمايت و ياری و نصرت «شايسته ترين فرد» برای تصدی اين جايگاه، وظيفه ای عمومی است كه پاسداری از حقوق و وظايف اجتماعی بدون اين اقدام ميسّر نيست.
دهم: تفكيك رهبری معنوی از رهبری سياسی فاجعه ای بزرگ است كه سرانجام به خانه نشينی و انزوای قرآن و حضور و سلطة قوانين و معيارهای به اصطلاح جهانی در زندگی مسلمانان مي انجامد.
هدايت فرهنگی از هدايت سياسی تفكيك پذير نيست، از اين رو اين تمركز در ولی فقيه تبلور يافته است.
يازدهم: در عصر غيبت معيارهای معروف و منكر و شاخص های صالح و ناصالح تغيير نكرده و نمي كند. ارزشها و احكام الهی جاودانه است و حلال و حرام نبوی تا قيام قيامت معتبر است.
رئيس جمهور و نماينده مجلس و هر مسئول نظام اسلامی بايد در آغاز در ترازوی عقيدتی و زن شود، سپس با ترازوی اخلاق، رفتار و كردارش ارزيابی گردد، سپس تواناييهای علمی و فنّی وی مورد توجه قرار گيرد. دانش و تخصّص يك معيار است، ولی تنها معيار و نيز معيار اوّل نيست.
سوابق ارزشی در صورتی معتبر است كه تداوم يابد. وگرنه در جهت مثبت و منفی ميزان حال فعلی افراد است. داوطلبان را با ميزان قرآن و عترت: بسنجيم و شايسته ترين را برگزينيم.
دوازدهم: ايجاد جامعه ای از اولياء الله و تشكل جهانی حزب الله، هدف نهايی و عالی حكومت اسلامی است. اولياء الله كسانی هستند كه فرمان خدا بر تمام ابعاد زندگی آنان حاكم شده است. چشم و گوش و دهان و دست و پای آنان و حتی عواطف و احساسات و قلب و روح آنان تسليم خداست و پيدايش چنين جامعه اي، از بزرگ ترين اهداف پيامبران و اوليای الهی است. رئيس جمهور و ديگر كارگزاران جامعه اسلامی بايد رو بدين سمت و سو داشته باشند و موازين و معيارها و روشهای غربی و آرمانهای كفّار را در جامعة اسلامی پي گيری نكنند.
«وَ مَن يَتَوَلَّ اللهَ وَ رَسُولَهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا، فَاِنَّ حِزبَ اللهِ هُمُ الغالِبُونَ»؛ (9) «و كسانی كه ولايت خدا و پيامبر او و افراد با ايمان را بپذيرند، (پيروزند؛ زيرا) حزب (و جمعيت) خدا پيروز است.»
ايمان و اسلام باوري، قرآن شناسی و سنت شناسي، عدالت محوری و تقوا مداري، توانائی بدنی و دشمن شناسي، زهد و ساده زيستي، و صداقت و مديريت مكتبي، از اصلي ترين شرايط رئيس جمهور صالح در نظام اسلامی است.
پيروز و حزب الله كسی است كه خدا و پيامبر و انسانهای با ايمان را به ولايت برگزيند. پيروزی در دنيا و فلاح در آخرت در گرو گزينش اوليای الهی است.
پی نوشت :
1) بقره/ 256.
2) 2. نحل/ 100.
3) 3. انعام/ 70.
4) 4. شوري/ 31.
5) 5. انعام / 51.
6) 6. رعد/ 37.
7) 7. كهف/ 17.
8) 8. مائده/ 51 و 81.
9) 9. مائده / 56.
منبع : ماهنامه اطلاع رسانی، پژوهشی، آموزشی مبلغان شماره67 . محمود مهدی پور
