به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، حضرت آیت‎الله سبحانی بعد از ظهر امروز در درس تفسیر سوره ملک در مدرسه حجتیه با ذکر این مطلب که این سوره از سور مکی قرآن است گفتند: اسباب نزول اولین مساله ای است که به ما نشان می‎دهد، این سوره مکی است؛سوره‎هایی که در آنها، اصول اصلی دین بیان شده، سور مکی هستند و سوری که در آن مباحث جزیی تر و جنگ‎ها بیان شده است، مدنی هستند.

معظم له با اشاره به اولین آیه سوره ملک افزودند: خداوند در اولین آیه این سوره بیان می کنند؛ قدرت و سلطنت در عالم آفرینش از آن خداست و اگر حکومتی نیز وجود دارد از جانب خداست.

این مرجع تقلید در ادامه با ذکر این مطلب که انسان‎های مادی، مرگ را پایان دنیا می‎دانند، گفتند: ولی مومنین از سوی خدا این نکته را متوجه شده‎اند که موت، دریچه حضور انسان برای عالم دیگر است.

معظم له بیان کردند: هر مرگی نیز به واسطه ملک الموت انجام می‎شود؛ ملک الموت اسباب مرگ است که از سوی خداوند تعیین شده است؛ موت مادی به معنی فنای انسان است، ولی موت الهی، انتقال انسان از یک موضع به یک موضع دیگر است.

این مرجع تقلید با ذکر این مطلب که موت مخلوق خداست و واسطه این جریان نیز جناب ملک الموت است که ما را از خانه‌ای به خانه دیگر منتقل می‎کند، یادآورشدند: خداوند بیان می‎کند، دنیا برای مومنان زندان است و با مرگ به قصر منتقل می‌شوند، ولی دنیا برای انسان‎های کافر و بدکار، همچون قصری است که با مرگ از آنجا خارج شده و به خانه تاریک و آتشین می‎روند.

حضرت آیت الله  سبحانی به ارتباط مفهومی آیات قرآن با یکدیگر اشاره کرد و گفتند: این ارتباط زمانی فهمیده می شود که انسان دارای فهم قرآنی باشد؛ به عنوان مثال برخی از ادبا، فهم حافظی دارند و ارتباط اشعار حافظ را به خوبی درک می‎کنند، ولی کسانی که با قرآن مانوس هستند تمام روابط آیات را متوجه می‎شوند.

این مرجع تقلید یادآورشدند: حیات در این دنیا به حسب امتحان بندگان است؛ در اینجا این سوال مطرح می‎شود، خداوندی که از همه چیز آگاه است چه نیازی به آزمایش و امتحان بندگان دارد؟ در این زمینه خود قرآن نیز به این مساله اشاره می‎کند، دنیا برای بالفعل کردن توان بالقوه انسان است.

معظم له بیان کردند: کمال بالقوه حضرت ابراهیم(ع) با امتحان قربانی کردن فرزند، به ظرفیت بالفعل رسید؛ امتحانات الهی همیشه با ابتلائات سخت حاصل می‎شود؛ یک انسان با ذبح حضرت اسماعیل(ع) امتحان می‎شود وگرنه ابتلائات کوچک را نمی‎توان در ظرف این امتحانات قرار داد؛ حضرت ابراهیم(ع) زن و فرزند خود را در صحرا رها کردند زیرا امر، امر خدابود.

ایشان گفتند: امام حسین(ع) کمال بالفعل خود را با امتحان بزرگ خویش در کربلا تحصیل کرد؛ ابن سعد در دوران جوانی از شنیدن این خبری که او قاتل امام خواهد شد تعجب کرد و به امام نیز عرض کرد که امکان چنین مساله ای وجود ندارد، ولی وی در سالهای بعد به  عوض گندم ری حاضر شد که در خون امام (ع)شریک شود.

حضرت آیت الله سبحانی اظهارکردند: بسیاری از افراد به کمیّت اهمیت می‎دهند؛ این افراد سه ماه را روزه می‎گیرند و 51 رکعت نماز در روز می خوانند، ولی برخی دیگر نیز هستند که به جای کمیت، به کیفیت اهمیت می دهند، یعنی در نماز خود به غیر از خدا به هیچ چیز توجه ندارند؛ پس باید کوشش کنیم که در عین توجه به کمیت، به کیفیت نیز توجه داشته باشیم.

ایشان گفتند: برخی از افراد در زمان تنگنا  نماز می خوانند که این کار درست نیست، بلکه نماز باید در زمان فراغت خوانده شود که ذهن انسان در مسایل دیگر درگیر نباشد؛ از نکات بسیار مهم در نماز، مساله خضوع و خشوع است.

این مرجع تقلید با ذکر این مطلب که دادن زکات در حین عبادت، عبادت است، اظهارکردند: امام علی(ع) بزرگی بودند، به حدی در نماز غرق راز و نیاز می‎شدند که اصلا متوجه درآوردن تیر از پای خودشان نمی‎شدند، ولی همین امام(ع)، زمانی که فقیری در حین نماز به ایشان رجوع می‎کند، به او انگشتر خود را دادند.