به گزارش  خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، حضرت آیت الله  سبحانی بعد از ظهر امروز در تفسیر سوره الصف و در تحلیل گفتمان نبوت بیان کردند: یکی از انبیای الهی که با معجزه آشکار نزد قوم خود رفت، حضرت موسی(ع) بود.

ایشان افزودند: حضرت موسی(ع) با عصایی که مارهای ساحران را بلعید و با معجزات عظیم خود تلاش داشتند که بنی اسراییل را به حقیقت نبوت خود متوجه سازند، ولی  آنها، قومی لجوج و کفران کننده بودند.

معظم له بیان کردند: یکی از خطابات قرآن، آن است، اگر جمعیتی در مقابل یک نعمت شکرگذار باشند، خداوند به آنها توفیق می‎دهد، ولی کفران نعمت، باعث قطع نعمت می‎شود؛خداوند پس از نافرمانی مردم قوم موسی(ع) مسیر آنها را حق به باطل گرداند.

ایشان تصریح کردند: البته خداوند آنها را بی دلیل گمراه نکرد، زیرا این مساله عکس العمل گناه خود آنها بود؛ خداوند تنها توفیق خود را از کسانی که مسیر خود را تغییر دادند سلب می‎کند؛ کار خداوند نتیجه عمل این مردم بود.

معظم با تشریح مساله هدایت اولیه و ثانویه بیان کردند: اگر کسی از هدایت اولیه بهره برد، هدایت دوم، توفیق خداست و از آن استفاده می کنند، ولی اگرمردمی مثل بنی اسراییل از هدایت اول استفاده نکردند و به موسی(ع) تهمت زدند، قطعا به سوی باطل خواهند رفت.

ایشان با مطرح کردن مساله جبر و اختیار تصریح کردند: این آیه دلیل برجبر خدا نیست؛ بلکه دلیل بر اختیاراست؛ اگر آیات دیگر را مطالعه کنیم، آن آیات نیز ما را به این نتیجه می‎رساند، گاهی اوقات کار خداوند عکس العمل کار انسان است؛ برخی به اشتباه این مطالب را با جبر خدا اشتباه گرفته‎اند در حالی که این آیات نشانه دهنده اختیار بندگان است.

حضرت آیت الله  سبحانی با ذکر این مطلب که همه انبیای الهی در راستای تکامل کار یکدیگر حرکت کردند، یادآورشدند: اینگونه نبوده است که هیچ پیامبر عمل و گفته پیامبر پیشین را تخطئه کنند؛ دین الهی همچون یک نهر عظیم است که هر پیامبر از مسیر خود وارد شده است و از این رود بزرگ الهی بهره گرفته‎اند و به همین خاطر باید گفت که همه انبیا مصدق هم هستند.

معظم له یادآورشدند: حضرت عیسی(ع) بیان کردند، در عین اینکه تورات حضرت موسی(ع) را تصدیق می‎کنم به رسول بعد از خود یعنی حضرت محمد(ص) نیز شما را بشارت می‎دهم؛ در اینجا خطاب حضرت عیسی(ع)، احمد(ص) است.

ایشان گفتند: یهودیان معجزات حضرت عیسی را نیز سحر و جادو خواندند؛ تمام انبیای پیشین نیز این اتهام را با خود داشتند که آنها به سحر و جادو متهم می کردند؛ در این اتهام یک نکته شیرین وجود دارد همان سلامت زندگی و اخلاقی و رفتاری این بزرگان است.