به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری «حوزه»، 14مرداد ماه طالبان با حمله به منطقه میرزا ولنگ در ولایت سرپل افغانستان حدود ۵۰ غیر نظامی را از خانه‌ها بیرون برده و به صورت گروهی تیرباران کردند. پس از آنکه شبه نظامیان بر منطقه میرزا اولنگ مسلط شدند بیش از 50 غیرنظامی را به صورت گروهی تیرباران کردند که به نحوی خطرناک‌ترین و اسفبارترین کشتار عمومی طی 16 سال اخیر در افغانستان است.
شبه نظامیان در منطقه تازه تسخیر شده خود با خیال راحت هر نوع فعالیتی که خواستند را انجام دادند به این دلیل دست کم 150 خانواده را در این منطقه به اسارت خود درآورده‌اند.
بر اساس اظهارات شاهدان عینی حدود 52 نفر از غیر نظامیان از جمله زنان و کودکان به صورت انفرادی و دسته جمعی بدون هیچگونه تفکیک به صورت هدفمند قتل عام شده، صدها خانواده، خانه، دارایی و اموال خود از دست داده و آواره شده اند...
به همین مناسبت حشمت الله نظری تحصیل کرده رشته تاریخ اسلام از کشور جمهوری اسلامی افغانستان دل نوشته ای در خصوص این فاجعه دلخراش و کم نظیر"میرزا ولنگ" در سایه سکوت جهانی و سازمان های به اصطلاح حقوق بشری به نگارش در آورده است.
ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻦ!
ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻫﻤﻪ ﺩﻝ ﺳﻨﮓ ﺍﻧﺪ، !
ﺳﻨﮕﻬﺎﯼ " ﺩﺭﻩ ﻣﯿﺮﺯﺍ ﻭﻟﻨﮓ " ﺩﺭﻭﻥ ﺳﯿﻨﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺟﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ!
ﻣﺎﺩﺭﻡ ! ﻧﺎﻟﻪ ﻧﮑﻦ ! ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻟﺮﺯﺍﻥ ﻭﺣﺪﺕ ﻣﻠﯽ ﺗﺮﮎ ﺑﺮ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﺩ!
ﻣﺎﺩﺭﻡ ! ﺩﯾﻮﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﮐﻮﻩ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ! ، ﻣﺮﺍ ﮐﺸﺘﻨﺪ!
ﻣﺎﺩﺭﻡ ! ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻦ ! ﻣﻦ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺗﻢ ! ﻣﻦ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺗﺒﻌﯿﻀﻢ! !
....
ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺳﯿﺎﺳﯽ " ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﻮﺏ ﯾﺎ ﺑﺪ ﺑﻮﺩﻥ ﻗﺎﺗﻠﯿﻦ ﻣﻦ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻧﻈﺮ ﺷﺪﯾﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﺣﺘﯽ ﺩﯾﻮﻫﺎﯼ ﻫﺮﺍﺱ ﺍﻓﮑﻦ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﺤﻮﻩ ﻗﺘﻞ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﻧﻈﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ . ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﮔﻠﻮﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﯾﺪ ! ﻭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﭘﯿﮑﺮﻡ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺪ!
ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻦ ! ﺳﻘﻒ ﻟﺮﺯﺍﻥ ﻭﺣﺪﺕ ﻣﻠﯽ ﻫﻢ ﺗﺮﮎ ﺑﺮ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﺩ
ﺗﻔﺎﻭﺕ ﮔﺮﻭﻩ ﺧﻮﻧﯽ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺟﻨﺮﺍلان ﺳﺮﺍﭘﺎ ﺳﺘﺎﺭﻩ ، ﺻﺪﺍﯼ ﺿﻌﯿﻒ ﻣﺮﺍ ﻧﺸﻨﻮﻧﺪ . ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺪﻥ ﻧﺤﯿﻔﻢ ﺯﯾﺮ ﭘﺎﯼ ﺩﯾﻮﻫﺎ ﻟﮕﺪ ﻣﺎﻝ ﻣﯽ ﺷﺪ. ﺟﻨﺮﺍﻻﻥ ﻓﻘﻂ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ! ﻭ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﻭ ﯾﺎ ﻧﺸﻨﯿﺪﻥ ﺻﺪﺍﯼ ﻣﻦ ﺷﯿﺮ ﻭ ﺧﻂ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ! ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﺑﺨﺖ ﺑﺪ ﻣﻦ ﺧﻂ ﺁﻣﺪ
ﻣﺎﺩﺭﻡ ! ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻦ
ﺷﺎﯾﺪ! ﺷﺎﯾﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﯾﻮﻫﺎ ﺳﺮﺍﻍ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺟﻨﺮﺍلان ﭘﺮﺳﺘﺎﺭﻩ ﺭﻓﺘﻨﺪ ، ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﺩﯾﻮﻫﺎﯼ ﭘﺸﺖ ﮐﻮﻩ ﺭﺍ ﺑﮑﺸﻨﺪ ! ﺁﻧﻮﻗﺖ ﻫﻤﻪ ﺭﺍﺣﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ
ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺗﻮ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻧﺪﺍﺭﯼ ! ﻭﻟﯽ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻦ
......
ای ﻣﺎﺩﺭ ! ﻣﻦ ﺍﯾﻨﺠﺎﯾﻢ ! ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﮔﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﮔﻢ ﺷﺪﻥ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﮔﺮﯾﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﭼﻨﮓ ﺩﯾﻮﻫﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ
ﻭﻟﯽ ﺗﻮ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻦ
ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻧﺰﻥ ! ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻭﺣﺪﺕ ﻣﻠﯽ ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ
ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯽ ! ﻫﻤﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮﻧﺪ . ! ﺑﻪ ﺯﻭﺩﯼ ﻋﮑﺲ ﺟﺴﺪ ﭘﺎﺭﻩ ﭘﺎﺭﻩ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ . ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭﺍﻥ ، ﺩﺍﻏﺘﺮﯾﻦ ﺳﻮﮊﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﯾﺎﻓﺖ ! ﻓﻌﺎﻟﯿﻦ ﻣﺪﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻘﺒﯿﺢ ﺳﻼﺧﯽ ﻣﻦ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ ! ﻭﮐﻼ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺮﺍﺵ ﺷﻬﺮﺕ ﻭ ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﮔﻠﻮ ﭘﺎﺭﻩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ ! ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﻦ ﻣﺤﻠﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﺐ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ، ﺩﺍﯾﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ، ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺯﻣﺮﻩ ﺑﺸﺮ ﺣﺴﺎﺏ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﻭﺑﺮﺍﯾﻢ ﺩﺍﺩﺧﻮﺍﻫﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺘﻢ ! ﺯﯾﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺗﮑﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺪﻧﻢ ﻫﺮﺳﻮ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﻣﺎﺩﺭﻡ ! ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯽ ! ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ، ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻧﮑﻮﻫﺶ ﻭ ﺗﻘﺒﯿﺢ ﭼﻨﺎﻥ ﮔﺮﻡ ﻭ ﭘﺮ ﺭﻭﻧﻖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﯼ ﺑﺒﺮﺩ . ﮔﻮﯾﯽ ﻫﻤﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺳﻼﺧﯽ ﺷﻮﻡ ، ﺑﻌﺪ ﺁﻧﻬﺎﻣﺤﮑﻮﻡ ﮐﻨﻨﺪ . ﯾﮑﯽ ﺷﺪﯾﺪ ، ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺷﺪﯾﺪ ﺗﺮ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺷﺪﯾﺪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺷﺪﯾﺪ
ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ! ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ! ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺷﺪﺕ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﯾﻮﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﺮﺝ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻧﺪ ، ﺗﺎ ﻣﻦ ﻟﮕﺪ ﻣﺎﻝ ﻭ ﺗﮑﻪ ﭘﺎﺭﻩ ﻧﻤﯽ ﺷﺪﻡ
ای ﻣﺎﺩﺭ ! ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻦ ! ﮔﺮﯾﻪ ﻓﺎﯾﺪﻩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ! ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻫﻤﻪ ﺩﻝ ﺳﻨﮓ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ! ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ ! ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﺑﻮﺩ ﺯﯾﺮ ﭘﺎﯼ ﺩﯾﻮﻫﺎﯼ ﺳﯿﺎﻩ ﻭ ﺳﻔﯿﺪ ﺗﮑﻪ ﻭ ﭘﺎﺭﻩ ﻧﻤﯽ ﺷﺪﻡ
ﭘﺲ ﺑﯿﺎ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﯼ ﮐﻦ ، ﭘﯿﮑﺮ ﻗﻄﻌﻪ ﻗﻄﻌﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﺨﺎﮎ ﺑﺴﭙﺎﺭ
ﻣﺎﺩﺭﻡ ! ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻦ ! ﺳﻨﮕﻬﺎﯼ " ﺩﺭﻩ ﻣﯿﺮﺯﺍ ﻭﻟﻨﮓ " ﺩﺭﻭﻥ ﺳﯿﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺟﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ
ﻣﺎﺩﺭﻡ ! ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻧﺰﻥ ﮐﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻟﺮﺯﺍﻥ ﻭﺣﺪﺕ ﻣﻠﯽ ﺗﺮﮎ ﺑﺮ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﺩ...
حشمت الله نظری تحصیل کرده رشته تاریخ اسلام از کشور جمهوری اسلامی افغانستان
