به گزارش خبرگزاری «حوزه»، همین چند ماه پیش بود که رسانه ها خبر از کشته شدن دختر بچه 6 ساله افغانی به نام "ستایش" را منتشر کردند . در هفته های گذشته نیز انتشار قتل فجیع "آتنا" در پارس آباد مغان ، بار دیگر قلوب همه ایرانیان و بلکه همه انسان های باوجدان را جریحه دار کرد و البته کیست که نداند مع الاسف این فجایع کماکان ادامه خواهد داشت ، چه آن که بی تردید بروز اتفاقاتی از این قبیل تازگی ندارد و به سال‌های اخیر هم محدود نمی گردد اما به جهت رشد و توسعه رسانه های نوین از جمله شبکه های اجتماعی، به سرعت اخباری از این دست در جامعه منتشر شده و در مدت زمان بسیار کوتاهی، بازتاب وسیعی پیدا می کند.

در این که باید افکار عمومی جامعه و به خصوص قوه قهریه و نظارتی حاکمیت در قبال این مسایل تحرک و حساسیت بیشتری نشان دهد، هیچ شک و شبهه ای نیست ، اما به نظر می رسد که در خلال این فجایع و اخبار اندوهناک ، مساله مهمی که گاه از دید مردم به ویژه رسانه های جمعی و نخبگان جامعه تا حدودی مغفول واقع می شود، این است که ما خواسته یا ناخواسته به پمپاژ شهوت در جامعه کمک کرده ایم و بعد انتظار داریم که جنایاتی از قبیل آن چه بر سر کودکان معصومی چون آتنا و ستایش آمده را دیگر نظاره گر نباشیم و صدالبته که این انتظاری بی معناست.

به دیگر سخن در جامعه ای که هم در عرصه فضای حقیقی آن به خصوص اماکن عمومی، مراکز و پاساژ های تجاری و حتی مراکز به اصطلاح فرهنگی و نیز عرصه فضای مجازی، رگه ها و نشانه هایی از بی عفتی و بی حیایی به چشم می خورد و همین مساله نیز در تحریک شهوات انسانی بسیار موثر است، نمی توان این انتظار را داشت که آتناها و ستایش ها در آن قربانی نشوند.

البته که عوامل دیگر دخیل در این قبیل معضلات را نیز باید دید و به سنجش میزان اثرگذاری آن ها پرداخت اما به هر حال غفلت از این بُعد مهم فرهنگی و اخلاقی، ما را به سرمنزل مقصود برای چاره جویی جدی در مقابله با این گونه مسایل نمی رساند.

وقتی در جامعه به دلایل مختلف، موانع متعددی فراروی ازدواج آسان و به موقع ایجاد شود، وقتی به جهت غفلت و کم کاری مسئولان و دستگاه های فرهنگی، گرایش مردم و نسل جوان به شبکه های مبتذل ماهواره ای ، سایت های مستهجن ضداخلاقی و نیز شبکه های اجتماعی فسادآور ، افزایش پیدا می کند و از آن سو راه های صحیح کنترل و پیشگیری از دچار شدن به آسیب ها و آفت های این وضعیت ارایه نمی شود، چندان هم نباید تعجب کرد که وضعیت این چنین ناگوار باشد که بعد از وقوع چنین حوادثی، آه و افسون همگان به آسمان بلند شود و در فضای مجازی ، هشتک های تاسف و سوگواری به راه اُفتد.

گشتی در خیابان ها و معابر بسیاری از شهرها از جمله کلان شهرها و تبرج بدحجاب ها خود گواه دیگری است از این که جامعه دچار یک مشکل جدی فرهنگی است که متاسفانه بیشتر در مواجهه با آن منفعلانه و گاه شعار زده عمل می کنیم و کرده ایم تا عالمانه و توام با راهکار عملی برای حل مشکل.

در این میان، هر از گاهی که از سوی معدود رسانه های دغدغه مند، نسبت به وضعیت عفاف و حجاب جامعه انتقادات و گلایه هایی صورت می گیرد، عده ای به سرعت موضع طلبکارانه و به زعم خود روشنفکرانه می گیرند که دلواپسان متحجر می خواهند آزادی های مردم را محدود کنند و حال آن که وضعیت فرهنگی و اخلاقی جامعه اگر دچار مشکل شود، آسیب و ضرر آن به همه جامعه باز می گردد و نه فقط یک قشر خاص و محدود.

مظاهر شهوت امروز نه فقط در فضای فیزیکی جامعه که به خصوص در فضای مجازی کاملاً مشهود است و این سال ها در شبکه های پیام رسان تلگرام و اینستاگرام جلوه ای دیگر یافته است.

همان طور که اشاره شد هم شبکه های ماهواره ای و هم سایت ها و شبکه های اجتماعی ، به پمپاژ کنندگان شهوت و تشدید غریزه جنسی تبدیل شده اند؛ شهوتی که به تعبیر رسای امیرالمومنین(ع) دام شیطانی و زهر کشنده ای است که شخصیت ، ایمان ، مروت و اعتبار آدمی را از میان می برد.

حرف و سخن در این باره بسیار است و مجال اندک، اما ای کاش با قربانی شدن ستایش ها و آتناها اندکی به خود آییم و نگاهی عمیق تر بیندازیم به آنچه که بر سر ما و جامعه ما آمده است!

سید محمد مهدی موسوی