ابراهیم اصغری تهیه‌کننده سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرگزاری «حوزه» درباره جایگاه روحانیت در سینمای پس از انقلاب اسلامی گفت: درباره این موضوع نمی‌توان به طور قاطع اظهار نظر کرد، چون نه می‌توان گفت که به طور صد در صد در این حوزه توانستیه‌ایم به موفقیت دست یابیم. نه اینکه می‌توانیم بگوییم در این زمینه هیچگونه موفقیتی نداشته‌ایم، اما در مجموع با ارزیابی تمامی جوانب می‌بایست ادعا کرد در این حوزه انگونه که باید انتظارات برآورده نشده است!
مبتنی بر الگوهای تفکر شیعی کمتر فیلم ساخته ایم
وی افزود: وقتی از برآورده نشدن انتظارات سخن می‌گویم منظورم این نیست که ما در این زمینه فیلمی نساخته‌ایم، چون اتفاقاً در یک یا دهه اخیر فیلم‌هایی بسیاری با محوریت روحانیت در سینمای کشورمان تولید شده‌اند، اما آن چیزی که ما در فیلم‌های سینمایی می‌بینیم مبتنی بر الگوهایی نیست که در تفکر شیعی مد نظر است؛ الگویی که در آن روحانیونی بزرگی چون امام راحل (ره) و مقام معظم رهبری پرورش یافته‌اند.
راهکار مطلوب برای تصویرگری روحانیت در سینما
در پاسخ به این سوال که راهکار مطلوب برای تصویرگری روحانیت در سینما چیست، گفت: از نگاه من دو شرط برای فیلم‌هایی که می‌خواهند تصویرگر روحانیت در سینما باشند، الزامی است. ابتدا اینکه در آن ساده‌زیستی به عنوان یک شاخصه مد نظر قرار گیرد؛ خواسته‌ای که تا حدودی در فیلم ایرانی لحاظ میشود، اما شرط اصلی‌تر این که نشان دهیم روحانیت در مسائل اجتماعی سهیم بوده، نسبت به آن بی تفاوت نیست با این توضیح اگر در فیلم‌های سینمایی بخواهیم هر یک از این دو شرط را نادیده بگیریم، در حقیقت در نشان دادن روحانیت واقعی تحریف به عمل آورده‌ایم.
کم کاری در سینما، مظلومیت روحانیت را نشان می‌دهد
اصغری اعلام کرد: در باور برخی‌ها این تصور وجود دارد که روحانیت در بحث دفاع مقدس آنچنان که باید حضور پررنگ نداشته‌اند، درصورتی که این باور به نوعی مظلومیت روحانیت را نشان می‌دهد، چون اگر شهدای روحانی را با دیگر اقشار جامعه مقایسه کنید متوجه خواهید شد تعداد روحانیون به شدت زیادتر از اقشار دیگر جامعه است. این نکته نیز تنها درباره دفاع مقدس صدق نمی‌کند، بلکه در بحث مدافعان حرم نیز ما شاهد چنین اتفاقی هستیم، اما به دلیل نبود تبلیغ مناسب عده بسیاری از این امر مطلع نیستند.
وی در پاسخ به این سوال که آیا فیلم خاصی را در ذهن دارد که به روحانیت نگاهی کامل داشته؟ این‌گونه جواب داد: اجازه بدهید به فیلم خاصی به طور مشخص اشاره نکنم، اما همین اندازه بگویم که در برخی فیلم‌ها تا حدودی به شخصیت طلبه و روحانی، نگاهی مناسب شده، اما در همان فیلم‌ها وقتی به اطرافیان روحانی توجه میشود، می‌بینیم خانواده یا نزدیکان وی مغایر با آن چیزی هستند که روحانی مورد نظر داراست. تضاد مذکور این سوال را در ذهن به وجود می‌آورد که اگر فرد مربوطه تا به این اندازه تاثیرگذار و مثبت است، چرا نتوانسته برای نزدیکان خود تاثیرگذاری لازم را داشته باشد، برای همین باید گفت، فیلمی که به طور کامل نگاهی همه جانبه و خوب به روحانیت داشته باشد، در سینمای ما کم ساخته شده است.
لباس روحانیت حرمت دارد، به اسم طنز نمی‌توان با آن شوخی کرد
این تهیه‌کننده سینما با تاکید بر این نکته که نباید با برخی لباس‌ها شوخی کرد، گفت: از نگاه من برخی لباس‌ها دارای حرمت هستند، بنابراین به اسم طنز نمی‌توان با آنها شوخی کرد، روحانیت یکی از این موارد است، البته شاید برخی بخواهند بگویند که این تفکر می‌خواهد به نوعی در پی مقدس سازی روحانیت باشند؛ باوری که حداقل من به آن معتقد نیستم، اما معتقدم با هر لباسی نمی توان شوخی کرد، چون آن لباس تنها یک پوشش نیست، بلکه ریشه در باورهای مردم دارد.
وی در بخش انتهای سخنان خود با بیان اینکه روحانیت قادر است از سینما برای بیان بسیاری از ارزش‌های سینمایی بهره برد، تصریح کرد: موضوعی را نباید فراموش کنیم، جدا از اینکه سینما نتوانسته روحانیت را به شکلی مطلوبی در فیلم‌های سینمایی ترسیم کند، روحانیت نیز نتوانسته از هنر هفتم در جهت تبلیغ اندیشه های اسلامی سود برد. این کم کاری در حالی است که بسیاری از مراکز دینی در سراسر جهان سینما را ابزاری کرده‌اند تا به واسط آن تبلیغات دلخواه خود را پیش گیرند، پس اگر شرایطی به وجود آید تا روحانیت هم در امر تولید هم در امر ساخت به صورت مستقیم و غیر مستقیم دخیل باشد، می توان در آینده انتظار تولید کارهای خوبی را در این حوزه داشت.
